hastayken bir çorba yapanın bile olmaması

mercimeğimi kendim yaptım, sosunu kendim yaktım, girmesinler havaya. *
yav gardaşım, bız, hızmatçi aramiyoriz.

kırip olmuşum çok fena,

hastasyım diyorsun muşmula suratla "çay iç" diyorlar,
hastayım diyorsun sinameki tavırla "fingir fingir gezmeseydin" diyorlar,
hastayım diyorsun alay eder tonla "buzlu buzlu içmeseydin" diyorlar,

bir kişi de allah rızası için geçmiş olsun nen var kuzum desin ya.
bundan sonra kimseye tebessüm bile yok.

valla suan ayagim sakat, corbaya ihtiyac yok gibi, grip degilim sonucta. evet.

portakal sıkanım olsun ya da katı meyve suyu sıkacağı hediye edecek biri kafii. *

kendim yaptım biraz önce ve bu başlığa denk geldim.* benim için normal olan durumdur sürüne sürüne yataktan çıkıp yemek yaptığım çok zaman olmuştur. bugün de grip gibi bir şey oldum ama yinede kalktım yataktan.*

singapur yoldaş, sorunun bir çorba sorunu olduğundan kesin emin olunmadığı yolunda insanlarda yaygın bir kanaat da var malum. göz ardı etmemek gerekli gibi..

hastayken çorba yapmak neyse de herhangi bir bel sakatlığında iş çorbadan daha önemli bir hal alıyor. hareket edememek ya da en basit bir işi yaparken bile kıvranmak insanı hayattan soğutuyor.

bu düşüncenin bir üstü sırf çorba yapanım olsun diye hasta olmakır, çok tehlikeli.

bu gibi durumlarda tutumum "parama sözüm geçer". hasta mı oldun, gir yemeksepeti'ne söyle çorbanı. bir kase çorba için kimseye ağız eğmeyeceğiz artık. kaşıkla verip kepçeyle alanlara minnet etme devri bitti. kasaba minnet edeceğime kaba etimi keser yerim.**

sıklıkla yaşadığım durum. dışarıdan çorba söylemek de berbat bir his, kendim de çorba yapmayı bir türlü beceremiyorum. genelde böyle durumlarda hem hasta hem depresif bir ruh haline bürünüyorum ve hal böyle olunca da hastalıklar daha da uzuyor.