hayal kırıklığı tarifi

ebru 23 yıllık hayatında tercih edilmeyen kız olmaktan sıkılmıştı. "yaşıtlarım evleniyor benim elime erkek eli bile değmedi daha" diye kendini zorbalıyordu her gün. aslında güzel kızdı, bakımlıydı. ortalama bir zekaya sahipti ve marifetli sayılırdı, en azından bazı konularda, yemek yapmakta mesela.(hikayemizin konusu da yemek tarifi değil mi ya, bilerek ebru'yu seçtim hikayeme) ebru'ya katılmamak elde değil, bence de 23 yaşına kadar sevgilisinin olmaması ilginçti.

ebru artık bir sevgilisinin olmasını istiyor ve bunun için uğraşıyordu. bir gün babasını hastaneye götürmesi gerekti ve babasıyla şöyle bir konuşma geçti aralarında:

-kızım kardeşinin düğünü yok, hastaneye gideceğiz altı üstü.
+of baba, böyle kendimi daha iyi hissediyorum.
-o eyeliner ne öyle ya, nike işareti gibi, kuyruğu fezaya çıkacak
+babacım elinin hamuruyla bu işlere karışma

ebru utanmasa tuvalete giderken bile topuklu ayakkabı giyecekti artık. genç kızlık işte, insan doğası, hangimiz karşı cins tarafından beğenilmek istemeyiz ki.

ebru o gün yine süslenip püslenip dışarı çıktı, karşıya geçecekti, kadıköy beşiktaş vapuruna üstünde kırmızı gömlek altında fileli minice etek ve onları tamamlayan kırmızı stilettolarla arzı endam etti. aslında vapurda flörtleşmek gibi bi derdi yoktu ama hayat sürprizlerle doludur değil mi? vapurun alt katına girdiği anda gözüne uzun boylu, kumral saçlı, vücut geliştirmeyle uğraştığı anlaşılan bir çocuk çarptı. "ne tatlı çocuk" diye geçirdi içinden. şansına çocuğun tam karşısındaki koltuk boştu, bu belki de ilahi bir işaretti değil mi?

koltuğa oturur aturmaz, ebru ve kumral yakışıklı bakışmaya başladılar. göz göze geldiklerinde ebru yakışıklıya gülümsedi, daha farkında değildi ama yakışıklı bu işlerde tecrübeliydi, ebru'nun onu beğendiğini anladı hemen, güzel de kızdı kızımız, bu fırsat kaçar mıydı? vapurdan inerken çocuk kızımıza yaklaştı be şöyle bir konuşma başlattı:

-selam, parfümünün kokusu tüm vapuru esir aldı :)
+haha, seviyorum bu kokuyu, biraz fazla kaçırmışım sanırım
-iyi ki fazla kaçırmışsın, senin gibi tatlı bir kızla tanışma fırsatı yarattı işte :)

ebru'nun ağzı kulaklarındaydı, çocuk onu bu konuşmadan sonra beraber bir şeyler içmeye götürdü ve orada onu dudaklarından öptü. çocuk o kadar tatlıydı ki, kızımız "ilk tanışma için biraz fazla mı hızlıyız" diye düşünmedi bile.

ebru eve gidince tüm kız grubuna mert'i anlattı. onun ne kadar eğlenceli, yakışıklı, özgüvenli olduğundan ve onu öptüğünden bahsetti arkadaşlarına. sonunda onun da bir sevgilisi olmuştu. ya da o öyle sanıyordu.....

çapkın oğlan ve saf kız buluşup güzel vakit geçirmeye devam ediyordu. her gün mesajlaşıp buluşuyorlardı. ebru'muz 3 günlük sevgilisiyle evlenme hayalleri kuruyordu. "bir kız bir oğlan çocuğumuz olsa keşke" diye iç bile geçiriyordu. bir gün bizim kız biricik sevgilisine sürpriz yapmaya karar verdi, onun evini biliyordu artık, ailesi yaptığı kekleri çok beğenirdi, bu hamaratlığını mert'ine de göstermeliydi.

acaba keki portakallı mı severdi, havuçlu tarçınlı mı? cevizli mi yapmalıydı yoksa çikolatalı mı? en son olarak ona frambuazlı kek yapmakta karar kıldı. 3 yumurtayı kırdı önce, şeker, un, kabartma tozu, frambuaz müthiş bir kek olmuştu. tam mert'ciğinin ağzına layıktı. akşam keki çayla yiyecekler ve gece de onda kalacaktı. kızımız olacaklardan habersiz masum bir mutlulukla yola çıktı.

zili çaldığında karşısına bir kız çıktı. mert'in kız kardeşi yoktu, kuzeni falandı herhalde.

-mert'e bakmıştım ama
+siz kimsiniz
-mert'in sevgilisiyim
+ne diyorsun sen be, mert'in sevgilisi benim, mert bu kadın ne diyor?
*siz kimsiniz hanımefendi, ben sizi tanımıyorum, gidin kapımdan!

ebru'nun elindeki kek kabı elinden düştü ve şoke olmuş bir biçimde orayı terketti. eve giderken karnında koca bir yumruyla yol boyu ağlamıştı. akşam 23:00 sularında engellemeyi unuttuğu mert'ten şöyle bir mesaj gelecekti:

"kekini sevgilimle beraber yedik, müthişti gerçekten, sevgilimin olmadığı bir gün elinde aynı kekle bekliyorum seni"