hayatınızdaki insanlar için yaptığınız en büyük fedakarlık

her şeyi alttan almak. özür dilemek.

kendimin ne hissettiğini önemsemeyip hep karşımdakilerin isteğine göre yaşamak...

hatalarına o kadar sustum ki kendilerini haklı sandılar

karşımdaki insanı whatsappte engellemek

evliydi. bana bağlandığını fark ediyordum gün be gün. ben onu dostça , arkadaşça görürken, ondaki değişen davranışlar ve duygular beni üzüyordu. onu sevemezdim. ben kimseyi sevemem. benden uzaklaşması için elimden gelen her şeyi yaptım. başaramadım. uzaklaştıramadım onu kendimden. ve son çare olarak kaçtım ondan.

aradan çok zaman geçti. şimdi düşünüyorum da, acaba ona iyilik mi ettim yoksa onu başkasının kollarına mı attım? bilmiyorum.

hayatlarında yer almak *

anlamaya çalışmak.

buraya yazınca reklam oluyor yalnız.
fedakarlık reklamı yapılmayınca güzeldir.
şimdi buraya bir çok şey yazılabilir ama muhatapları bilsin yeter.
ha bilmiyor mu? yine farketmez balik bilmezse halik bilir demişler.

telefonumu seslide kullanmaya başladım. müzik dinlerken bildirim gelince gözüm seğiriyor, elim ayağım titriyor ama aşk için ölmeli aşk o zaman aşk. beni yak kendini yak her şeyi yak.

kendimi yaşatmam en büyük fedakarlığımdı.

ortaokulda manitanın annesi benimle görüşmesine izin vermiyodu peşimize ajanlar takmıştı manyak karı ben de bi kere bizim kızın canını sıkan bi dingili tenhada pataklarken hocaya yakalandık aldılar götürdüler beni kızın sınıf hocaları ve bilumum alakasız insan resmen çapraz sorguya alındım yok efendim siz sevgili misiniz yok efendim siz farklı dünyaların insanısınız yok şöyle yok böyle dizi izleye izleye manyak olmuş tipler tabi ben de diyemedim ulan sevgiliyiz diye platonik aşığım falan dedim ve gerçekten sorumluluk duygusunu ilk defa o gün tattım..

iyilik yapıyorum onlara hem de her zaman daha ne olsun . tabii son şanslarını kullanıyorlar.

değiştim.
*

zaman ayırmak

fedakarlık yapılan her ilişki yanlış ilişkidir. sağlıklı bir ilişki eşitler arasında paydaştır ve fedakarlık yapmak zorunda kalınmayandır.

yaşamak.

sevdiğimiz her insan için fedakârlık yaparız. anne, baba, eş, kardeş, dost, sevgili, komşu... arada bir bağın bulunduğu her türlü ilişkide fedakârlık bulunur ve bulunmasının da hem anlamlı hem de doğru olduğu düşünüyorum. ancak bundan kastım kesinlikle birinin burnu kaf dağında olan bir kibirle şımarırken diğerinin ise sevgi adı altında ezilmesi değil. karşılıklı yapılan fedakârlıklardan bahsediyorum.

kimse mükemmel değil. en sevdiğine sabır taşı olsan çatlarsın, deniz olsan köpürürsün, güneş olsan yakarsın. insanız. üzüyoruz, döküyoruz, kırıyoruz ister istemez. en sevdiğimizin canını yaktığımız nice zamanlar oluyor. birimizin haksız öfkesi diğerinin merhametinden gelen fedakârlığın ardına sığınıyor. gün geliyor, sana sunulan fedakârlığı sevdiğine sen sunuyorsun. bir ilişkinin sefasını sürmek, cefa çekerken karşılıklı yapılan fedakârlıklardan gelir.

yaptığım en büyük fedakârlık ise sevdiğim insanlara karşı genelde susmak oluyor. öfkeli halleri son bulunca hak ettiğim özrü alıyorum.

kendi duygularım dan çok onlarınkini düşünmek

zaman harcaması.

içimdeki çöplüğe yenilerini atıp koca bir çöp yığınına dönüşmek. varlığı bilinen ama kokacağı bilindiği için dönüp kimsenin açamayacağı kendi içinde çürüyen bir çöplük.