her düşünceye saygı duyulur mu sorunsalı

her düşünceyi severseniz mümkün olabilecek cevabı olan sorunsal.

bir başka canlının özgürlüğüne, hürriyetine ve inancına zarar vermediği sürece saygı duyulmak zorundadır.

o düşünce benim haklarıma veya başka birinin haklarına dokunuyorsa saygı duyulmaz.

düşünüldüğünü hissettiriyor ise evet.

duyulmaz.

düşünceye ve düşünen kişiye bakılır. her düşünceye saygı duyulacak olsa kişinin bir yerden sonra kendi düşüncelerine saygısı kalmaz.

koşulsuz bir kabullenme hali midir ki saygı, her şeye gösterilsin. ama bir rüzgar gülü ise kişi saygi duyar her düşünceye. lazım olur cikarciligi batasica.

bu başlığı doğru değerlendirebilmek için "saygı duymak" ile "tahammül etmek" arasındaki farkı kavradıktan sonra doğru soruyu sorabilmemiz gerekir.
bundan sonrası için taşlar kendiliğinden yerine oturur:

her düşünceye saygı duyma zorunluluğumuz olmasa da tahammül etme zorunluluğumuz vardır.

sorunsal gibi sorunsal be!
artık bilemiyorum neye saygı duyulur, düşünce özgür müdür?
normların içinden geçilirken...
canınız cehenneme!

duyulmuş gibi yapılır.

hitler alman ekonomisinin ve gücünün zayıf olmasını yahudilere ve komünistlere bağlıyordu ve bunun için çözümü bu kişileri yok etmekti şimdi bu düşünceye saygı duyulabilir mi hayır,bu sadece bir örnekti demek ki her düşünceye saygı duyulamaz.

ahlak ve mantık sınırları aşılmadığı sürece, evet.

vatana ihanet icindeki dusuncelere saygi duymam.

ulkenin kurucusuna hakaret edene saygi duymam.

onun disinda sevgide özgürlük, saygida mecburiyet vardir.

elbette duyulmaz. zaten her soylem bir dusunceyi ifade etmez, edemez. bazi soylemler dusunceden mutevellit sacilan bir zehir gibidir. iste bu turdeki soylemlere bilhassa duyulmaz.

ama(!) savunulan dusunceden soyut olarak ve hatta ifade eden sahisdan bile soyutlayarak saygi duymasak dahi "saygiyla" karsilik vermek zannimca zorundayiz. kime karsili bu zorunluluk derseniz kendimize karsilik diyebilirim...

toplumumuzda nedense "saygi duymak" ile "saygili olmak" arasindaki o ince cizgi biraz karistiriliyor gibi.
saygi duymak icin dusunceyi/eylemi kismen onaylamak ya da kendi ahlaki kurallarimiz icerisinde kabul edilebilmemiz gerekmektedir.
ama saygili olmak icin gereken en onemli etken (hatta bence tek etken) kisinin sadece kendine duydugu oz saygisidir. bu karsimizdaki bireyden, icinde bulunulan olaydan bile ayridir. muhattabimizin etkisine karsilik verilecek tepki, tamamiyla bizim kendi terbiyemiz ve sahip oldugumuz oz, hakiki saygiyla baglantili kisacasi. yani degil dusunceye, degil bireye; once kendi öz saygimiz icin verecegimiz cevaplara, takinacagimiz tavira dikkat etmemiz gerektigi dusuncesindeyim. ha "had aşmayı" kendimize yakistirmiyorsak tabii ki...

hayır. ahlak ve mantık kişiden kişiye de değişen kavramlardır. hiçbir şeye saygı duyma gibi bir zorunluluğumuz yoktur ama bazı kavramlara saygı duymayan insanlar embesildir.

duyulur diyen sallamış olur. bazen öyle noktaya geliyoruz ki artık dayanacak gücümüz kalmıyor ve kendimiz gibi düşünmeyeni anında eleştirme gereksiniminde bulunuruz. misal şu an ülkede ekonomik kriz var, millet çaresiz akabinde adaleti twitter’dan falan arıyoruz dimi? bunlara sebep olan kim? sorgusuz sualsiz akp’ye oy atan seçmende. ben şimdi ülkenin bu hale gelmesindeki en büyük sebep olan akp seçmenine nasıl saygı duyayım???

geçin bu işleri. günlük kaç olay paylaşıyorum elbette her düşünceye saygı duyulmaz. duyulmadığı gibi de hunharca eleştirilir…

hayır duyulmaz. pkk zihniyetine saygı duyulmaz misal. saygı duyan da onlardandır.

uzun uzadiya konusmaya gerek duyulmayan sorunsal. "olunmaz ! "

duyulmaz, duyulmamalı. karakterime ters illa söyleyeceğim bana yanlış geleni

yıkıcı, bölücü, irticai, çocuğa şiddeti ve tacizi savunan düşünceye saygı duymam mümkün değil.