her şey pahalandı diyerek süreci kabullenmek

sürüyü ikna etmek için kullanılan jargon. herşey pahalandı dendi mi insanlar duruma hak veriyor. konu kapanıveriyor.

ülke resmen savaş ekonomisi yaşıyor. fakat insanlar nasıl bu kadar sessiz anlamak güç. sokak röportajları ise tiyatral hadiseler gibi zuhur ediyor.

rövanşist politik söylemler insanların düşünsel bütünlük kurmasını engelliyordiye düşünüyorum.

gençlere çok üzülüyor insan. kız arkadaşını alıp ortalama bir gün geçirmenin maliyeti 500tl civarında. e iş bulmak desen şartlar ortada. buldun kazanç yetmiyor.

aklıma hemen usta sanatçı sadri alışık'ın müzikal tiradı geliyor.
"param olsaydı aşkım yaşardı".

şimdi 20'li yaşlardaki gençlerin kuşağının bir rengi bile yok. özetlenirse belirsizlikler silsilesi ile geçen yıllar denebilir.

ayrıca enflasyon=ahlaki çöküşte getirir. bu tarafına gözlerimizi kapatmamak gerek. bu konuyu da herşey pahalandı diye çözemezsin çünki.

dünya ve ülkemizin resesyondan kısa vadede çıkması ümidiyle diyelim.

kör bir şekilde başına gelecek her şeye şükretmeye şartlanmış ve hakkını aramayı zaman kaybı gören bir halktan bu konuya ses çıkarması beklenemez.

şükretmeyi bilen değil, hep daha fazlasını isteyen toplumlar ilerler. bu eskiden de böyleydi, hala böyle. türk halkı bu kör zihniyetten kurtulmadıkça da bu ülke asla ilerlemeyecek.

mesela bazı zamanlar pc toplamak isteyen ama döviz kurunun yüksekliğinden ötürü bu isteğini gerçekleştiremediği için yakınan gençlere " tek derdin bu?" gibisinden laflar edildiğini duyuyoruz.

evet kardeşim bizim tek derdimiz bu. muasır medeniyetlerde halkın karnını doyurma gibi bir ihtiyacın telaşı dahi olmaz. biz kıçı kırık afrika ülkesi miyiz ki açlıktan yakınacağız bir de?