her şeye rağmen umudunu kaybetmeyen insan

yani biraz şaşkaloz olma ihtimali yüksek. arkadaş iflah olmaz bir optimistim. bıktım bu durumdan. ben de biraz umutsuz olmak istiyorum. yoruldum.

fazla pozitif insanlara sinir olduğum gibi bu tür insanlara da sinir olmuyor değilim.

umut dediğimiz şey nedir? neden umut ederiz, bunun sonu var mıdır?

gibi soruları kendinize sorarak başlayın önce, başına dünyanın en kötü şeyi gelse bile umut eden insan bence güçlü falan değildir, basbaya aptal ve salaktır. hayallerde yaşıyordur amiyane tabirle.

ne sonsuz umutlu, ne de çok umutsuz olmalı bence insan, bu ikisinin arasında olmak en iyisi gibi durduğu gibi, en makul olanıdır.

eger çok umutsuz olursaniz, olacak olan bir işiniz, düşünüz vesair varsa bile, sizin savsakliginiz yüzünden olmayiverir.

eger cok fazla umutlu olursaniz, saçma sapan hedeflerin pesinde hayatinizi p** edebilirsiniz. sonuç olarak bu iki durumda da insan çok kötü bir halde oluyo.

bu kadar umudunuz boşa cikmissa, bence o umdugunuz her neyse, onun boşa cikmasini kabullenmek bence asıl güçtür, bırakın zorluklara karşı ayakta duruyorum edebiyatını, bırak ayağı, sürünecek halin kalmamış agzindan boş cumleler çıkıyor.

umutsuz olun demiyorum ama öyle diyorum işte bende...

bu hayatta umuttan başka bir şeyi kalmamış olabilir.
güzeldir umut etmek.

çaresiz insandır. umut en umutsuz kelimedir. gerçek bir ihtimal olsa adı "fırsat, imkan, seçenek" falan olur. iyi olacağına dair reel ümitlerin tükendiği en çaresiz yerdir umut. nitekim ummak, yalvararak istemek/beklemek demektir. yaşam devam ettiği için el mecbur; umuyoruz. nitekim hayat gebedir.

tutumu mantık hatası içeren insandır.
herşeye rağmen umudu kaybetmemek? açalım:
kız seni istemiyor, kızın ailesi seni istemiyor, senin ailen kızı istemiyor, kız başkasını istiyor;
ve sen bütün bu '' herşeye'' rağmen umudunu kaybetmiyorsan kusura bakma ama sende sorun var demektir.

muhtemelen hayatında büyük bir hayal kırıklığı yaşamamıştır ya da hayallerinin kırıklıklarını umutla tamir etmeyi öğrenmiştir.

tamam tamam hadi toparlanın gençler, önümüzde uzun upuzun yıllar var
düşmeden kalkamayız

bence doğuştan şanslı doğmuştur. başına iyi şeyler gelen insanlar içten içe her şeyin iyiye gideceğini * düşünürken kötü şeyler yaşamış olanlar iyi şeylerde bile kötü bir taraf bulabilir.

"umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır. ben umudumu hiçbir zaman kaybetmedim." diyen adamın izinden gidiyorsak eğer, pes edemeyiz, umutları kıramayız. yalan yok, bazen umudum azalıp bana kadar kalıyor, çevreme pek ışık veremiyorum bu konuda ama geçici bir ruh hali oluyor bu. üzülüyorum yapılanlara, memleketin haline, toplumun her bir ferdine. ama biliyorum bu günler geçecek. yeniden hayatımız çiçek açacak, yarınlar güzelleşecek çünkü neden olmasın?

o yüzden bu insan benim, sensin, biziz.

neden bilmiyorum ama yogun bir cekim gucu ile ona cekildigimi hissediyorum.

beni kendinden uzaklastirma cabasi, gel gitleri... nasil bir sey bu?

umudunun temelini sağlam atmış olan insandır. umudu, kumar olarak görüp, oturduğu yerden bir şeyler olacağına iman etmemiş, elinden geleni yapıp, olmayanı oldurmaya çalışıp, hiç pes etmeden devam edecek gücü kendinde bulabilmiş insandır. bu insanın umudu kolay kolay bitmez, umut ettiği şeyler asla ulaşılmayacak saçma sapan şeyler olmaz, realisttir, elinden ne gelebileceğini bilir, kendindeki potansiyelin farkındadır, tam da bu nedenle ona dışardan bakanlar, aptal bir pollyanna görseler de, o umudunu kaybetmeden yürüyen bir savaşçıdan başka bir şey değildir.

umut diye sevgilisi vardir vazgecmiyodur kendisinden. o da umut'unu kaybetmemis oluyodur. evet.