hint sokak yemekleri

sokak yemeği bir kültürdür. bizde de var. insanlar midesi kazındığında gider ayaküstü atıştırır, iş çıkışı vb. şeyler. ama yediğiniz yerinde hem ortam hem de hazırlanış ve sunuş bakımında kriterler olmalı.

kültürü hakir görmek amacında değilim. ama leş ötesi leştir. bu yemekleri yiyebilen varsa bükemediğim bileği öperim deyip, tebrik ederim. çünkü bağışıklık sistemi baya iyi olmalı.

hindistan'ın her sokağını ve insanını kokutur. yoğun baharat kullanımına ek olarak, alışkın olmadığımız hijyen koşullarında hazırlandığı için yüksek oranda el lezzeti(!) içeren yemekler. iştah açıcı, çekici kokulara rağmen ben sadece meyve yemeyi tercih ederdim.

hindistan da değil sokak yemeği, ulu orta yemek yenmesini bile tavsiye etmem, zehirlenme garantilidir
onlar hayatları boyu o yemeklerle içiçe olduğu için onlara birşey olmuyor.

hindistanı gezmek istiyordum ama iskandinav ülkeleri japonya daha ask rikissiz şu aralar (gerçi hiçbirine gidecek param yok ama). covid falan bir durulsun sonra mide fesatı geçirmeyi düşünürüm. gerçi düşünemem sanırım eskiden dolar o kadar artmamışken ucuz kaçıyordu ama orası da el yakar cinsten olmaya başladı. e yalnız da gidilmez kaçırılırım mazallah. hadi midem sarsılsın bir şekilde dayanırız ama bütçe sarsılması zor.

hijyen tanrısınin olmayışı ne büyük talihsizlik.

aşırı hijyeniktir.

hindistan'da ortalama yaşam ömrü 70 iken türkiye'de erkeklerde 75.

bu işte bir tuhaflık olmalı ya.

aşırı temizdir.

doğaldır. doğadan sofraya.