hırka

her yıl okulda giymek için farklı farklı alırdık özellikle

ince ve fermuarlı cekettir.

kazağın fermuarlı,düğmeli veya çıtçıtlı olan hali.

bir onur can özcan şarkısıdır.

depresyon gereci

emre aydın versiyonu içinize işler, tek dinlemeyle bırakamazsınız, güzel söylüyorsun be adam...

sanatçı tarafından hala ömrüne asılı olduğu ifade edilen giyim objesi

onur can özcan in şarkısı en güzel kendisi söylüyor zaten.

mahsun kırmızıgül de güzel söylemiş.

önü iliklenmemiş, kolları haddinden uzun, anemik değil de depresyonal üşümeye iyi geleni çok kez giyilir. ayrıca ölüme misafir bir şarkıcının şarkısıdır. emre aydın da güzel seslendirmiştir.

onur can özcan'ın yaramızda kalsın albümünde yer alan şarkısı; söz müzik muhtemelen kendisine ait olmalı.


"ansızın bir hoşçakal kurşununa
sarılıp veda ettim, bütün sokaklarına
onunla geçinemedim
kokunla başedemedim
hırkan ömrüme asılı hâlâ..."

içerden hırkasını alıp yola, yoluna çıkmak üzere hazırlandı kadın, bu seferki yolu onu hem çok korkutuyor hem de mutluluktan havalara uçuyordu. mevsimin sonbahardan kışa dönmesi gibi kendi içindeki devinimler de hayatının daha da kararıp soğuyacağını hatırlatıyordu aklının her boş kaldığı anda. "eskiden" diye düşündü "bu yola çıkmak için neredeyse her şeyi yapardım, şimdi bu içimde büyüyen hevessizlik niye?". razı geldi bunu düşündükten bir an sonra kaderine, o kendini bildi bileli sığındığı yaratıcısı ona muhakkak ki yine yardımcı olacaktı. ardına bir baktı, hırkayı üstüne geçirdi, bavullarını alıp kapıdan çıktı.

fesleğenlerin havayı ilk doldurmaya başladığı günlerde hırkasını bir dahaki mevsime kadar kullanmayacağı için kaldırdı, içi ve işi rahattı artık, bilinmeyenleri bilmiş, en azından bomboş bir geleceği kıyısından köşesinden tanımaya başlamıştı. evinden çıkıp işine doğru giderken içinden bir şarkı mırıldandığını fark edip gülümsedi, o da mevsim gibi baharını yaşıyordu. razı gelinmiş, kabullenilmiş bir hayattı bu, şikayetlerin asgaride olduğu, hayattan alınan hazzın ise azaminin ötesine geçmeye çalıştığı bir hayat, kendi hayatı. ardına bir kez daha baktı, önündeki yolun, yolunun kendisine ardındaki yoldan çok daha fazla heyecan verdiğini fark etti ve bir daha geriye bakmadı.

hırka, yünden yapılmış bir üst giysi olup türüne göre fermuarlı ve düğmeli olmak üzere ikiye ayrılır. hırka; aslında kazağın bir türüdür, bununla birlikte yelek şeklinde kolsuz hırkalar da vardır.

hatta bazı karı hanımefendileri bana hırka-i mastor diye seslenirler. böyle dan diye veya dun diye söze ortadan girdim kusura bakmayın.

bu durum muvacehesinde meseleyi ele alalım.

hırka, uzun kollu, delikli üstlük, derviş giysisi.
benim hırkayla olan ilişkim dervişlikle alakasız. ben hırkanın eziyetini seviyorum. hırka, bir müptelalıktır. gülün dikeni bülbülün göğsünü kanatmasa, bülbül güle bu kadar düşkün olmazdı kardeşim.

hırka sıcak tutar. yünlü hırkalar hışır hışır elektriklenir, giyeni zırt pırt çarpar. hınzır şey...
3 kere giyersin, her yeri süner. hırka kolunun eni olur 60 santim. muhakkak bir düğmesi kopar. hırkanın eteği dizine kadar gelir. her yerinden iplik fışkırır. üstünde hırka olunca, insanın uykusu gelir.
tüm bu olumsuzluklarına rağmen, hırka, huzur veren bir üst giysidir...

* * *

hdtl bir örgüttür. bu örgütü hep birlikte çökertebiliriz. *

kardeşim. kış vaktindeyiz kış. niye hırka üretip satmıyorsunuz? elsivaykiki'sinden vakko'suna kadar hiçbir yerde hırka yok. yapsanıza 3-5 model, sunsanıza satışa.

hırka bulmak çok zor.
güzel hırka bulmak mümkansız.

geçen sene mavi'de buldum alacalı bir şey böyle yeşilli meşilli o iyiydi bak. bu sene yok ya. hiç güzel hırka yok!