iğrenç gerçekler

tuvaletlerin antik roma döneminden beri sosyalleşme için kullanılıyor olması.

insanın sıçabilen bir varlık olması.

düşene vurmak kanundur.

farkında değiliz ama edilgen olduğumuzu zannediyoruz. biz etkeniz. yaratıyoruz. yaratan biziz. depresyonumuzu da, travmalarımızın tekrarlarını da yeni baştan ve sil baştan yaratanlar bizleriz. ezikliğimizi, aşağılık duygumuzu, üzüntü duygularımızı ve fiziksel hastalıklarımızı, mide bulantılarımızı o aşırı uyarılmışlık ve gerginlik halimizi (her ne kadar kabul etmesek de) biz yaratıyoruz. günaydın bu arada canlar .

devlet hastanelerinde sıra beklerken her türlü insan türüne dair fikir sahibi olmak.

bugün hayatımda hiç benim düşünce yapıma uymayan gerçeklerle yüzleştim.

iki farklı cinsten olan üstlerim ortaya çok garip ve akıl karıştıran fikirler attılar. mal gibi kaldım tabiri caizse. mal gibi kalmamın sebebi onlara laf yetiştiremediğim için değildi. sadece düşünceleri o kadar bana uymuyordu ki şaştım kaldım. hani hayat müşterekti?

fikir şu efenim, iki insan hayatlarını birleştirme kararı alıyorlar ve her ikisi de çalışan kişiler. ikisinin maaşının erkeğin maaşına aktarılıp kadının eşinin sigortasından yararlanabileceği bir düzen olsa ikisi de balıklama atlarmış.

çünkü inanıyorlar ki çocuğu yalnızca annesi gerçekten iyi yetiştirebilir. kadının kendine özel bir geliri olmasın, evinde çocuğuna baksın, koca parası yesin...

beyefendi bunu savunurken çocuklarının şu an ki durumundan endişe ettiğini savundu ve 15 yıl eşine baktığını anlattı. kadın olanı ise kendi ailesinden örnek verdi. tanıdığı eşlerden 3.5 yaşındaki çocuklarının annesinin ilgisinden mahrum kaldığını bla bla bla.

iyi de bu rol neden kadına yükleniyor? tamam emzirme falan her şey yapılır ama evine kapanıp çocukla ilgilenirken kaybolan kariyer ne olacak? hiç hoşuma gitmedi bu sorunsal gibi sorunsal.

baba otursun evinde arkadaş.

kahve makinesinde dibinde tortu vardı, bu ne diye bakmadan kahveyi koydum, annem önceki gün ot kaynatmıştı odur dedim, meğer içinde kelebekler toplanmış çubuk sap gibi duruyorlar, kahveyi içerken ağzımdan çıkarıp baktım bildiğin güve kelebeği içmişim, bir de kahvenin üstüne çıkmıştı bunlar bi yudumda hepsini yedim farketmeden önce

dünya da insan nüfusunun 8 milyarı geçmiş olması yeterli bu başlık için.

hiç bir zaman "doğru" insanı bulamayacak olmamız.
çünkü böyle bir şeyin var olabilme ihtimalinin %0 olduğu gerçeğini gözardı ediyoruz.
ne kadar seversen sev, sıkılacaksın.
gözüne batacak, ıyy diyeceksin.

doğru insanı bulmaya çalışıyoruz da 'doğru insan' olabiliyor muyuz?

incir meyvesinin dişi arının içine yumurtlayıp daha sonra orda ölmesi sonucunda olgunlaştığı gerçeği