1.
2012 yılında çekilen, kazakistan yapımı filmdir. ihtiyar adam ve deniz filminin kazak versiyonu olduğu söyleniyor.
film, koyunları otlatmaya götürürken bozkırda kaybolup, sürüsünü ve kendisini kurtlardan korumaya çalışan adamın hikayesini konu ediniyor. yavaş ilerliyor fakat hiç sıkılmıyorsunuz. ihtiyar amcamız tek başına o kadar güzel iş çıkarmış ki insan "diğer oyunculara hiç gerek yokmuş. sadece kurtlar, koyunlar ve bu amcamız ile gayet güzel bir film olurmuş." demeden edemiyor. yazamın devamında ihtiyar amcaya dede diyeceğim, çünkü çok benimsedim. yanaklarını sıkıp, öpüveresim geldi. dedemiz futbol tutkunu, hatta iddiasına göre "futbol, aklı satrançtan bile fazla çalışmayı gerektirir." miş. hatta o kadar futbol düşkünü ki koyunlarına futbolcu isimleri veriyor. ama öyle rastgele değil tabi, muhakkak bir yerden benzerliklerini buluyor. dede film boyu kendi kendine konuşuyor. benim kullanıcı adım bu olduğu halde onun kadar güzel kendi kendime konuşamam.*
filmde verilmek istenen mesajlar hoşuma gitti. "camiler işi ticarete çevirdi, mekke ve yaradanın adıyla para kazanıyorlar." tarzında eleştirileri yerinde yapıp, "yapılan sevap söylenmez" mesajını da güzel yerde bağlamışlar. iki taraf da haklı olmuş.* filmde yüzümü en çok güldüren yerler dedenin hayvanlara sinirlenince onları kesmek ile tehdit ettiği yerlerdi. koyunlara "niye koyun gibi bakıyorsunuz bana?" dediği yerde sesli güldüm hatta.* tanrıyla "şimdi dua edip yalvarırdım ama bildiğim bir ayette yok. beni yalvarmadan kurtarırsan senin ayetlerini ezberleyeceğim." diye pazarlık yaptığı yer de çok samimi ve komikti. bana gayet makul bir pazarlık gibi geldi. * hengamenin ortasında doğan "maradona" için biraz gerilmedim değil. içimden bu yavruya bir şey olmaz umarım dedim, biliyorsunuz bir maradona kolay yetişmiyor.*
filmde içimi en çok burkan yer dedenin atına olan sevgi ve vefasının işlendiği yerlerdi. aynı tanabay ve gülsarı (bkz: elveda gülsarı) gibiydiler. atını bulmak için koşarken atın heybesini bulduğu yerde ağlayışı o kadar gerçekti ki... yazarken bile kötü oldum.
kısacası, izleyiniz efendim pişman olmazsınız.
anne kurdun dede ile anlamlı bakışmaları da çok güzeldi. sen ne yüce bir hayvansın be anne kurt!
film, koyunları otlatmaya götürürken bozkırda kaybolup, sürüsünü ve kendisini kurtlardan korumaya çalışan adamın hikayesini konu ediniyor. yavaş ilerliyor fakat hiç sıkılmıyorsunuz. ihtiyar amcamız tek başına o kadar güzel iş çıkarmış ki insan "diğer oyunculara hiç gerek yokmuş. sadece kurtlar, koyunlar ve bu amcamız ile gayet güzel bir film olurmuş." demeden edemiyor. yazamın devamında ihtiyar amcaya dede diyeceğim, çünkü çok benimsedim. yanaklarını sıkıp, öpüveresim geldi. dedemiz futbol tutkunu, hatta iddiasına göre "futbol, aklı satrançtan bile fazla çalışmayı gerektirir." miş. hatta o kadar futbol düşkünü ki koyunlarına futbolcu isimleri veriyor. ama öyle rastgele değil tabi, muhakkak bir yerden benzerliklerini buluyor. dede film boyu kendi kendine konuşuyor. benim kullanıcı adım bu olduğu halde onun kadar güzel kendi kendime konuşamam.*
filmde verilmek istenen mesajlar hoşuma gitti. "camiler işi ticarete çevirdi, mekke ve yaradanın adıyla para kazanıyorlar." tarzında eleştirileri yerinde yapıp, "yapılan sevap söylenmez" mesajını da güzel yerde bağlamışlar. iki taraf da haklı olmuş.* filmde yüzümü en çok güldüren yerler dedenin hayvanlara sinirlenince onları kesmek ile tehdit ettiği yerlerdi. koyunlara "niye koyun gibi bakıyorsunuz bana?" dediği yerde sesli güldüm hatta.* tanrıyla "şimdi dua edip yalvarırdım ama bildiğim bir ayette yok. beni yalvarmadan kurtarırsan senin ayetlerini ezberleyeceğim." diye pazarlık yaptığı yer de çok samimi ve komikti. bana gayet makul bir pazarlık gibi geldi. * hengamenin ortasında doğan "maradona" için biraz gerilmedim değil. içimden bu yavruya bir şey olmaz umarım dedim, biliyorsunuz bir maradona kolay yetişmiyor.*
filmde içimi en çok burkan yer dedenin atına olan sevgi ve vefasının işlendiği yerlerdi. aynı tanabay ve gülsarı (bkz: elveda gülsarı) gibiydiler. atını bulmak için koşarken atın heybesini bulduğu yerde ağlayışı o kadar gerçekti ki... yazarken bile kötü oldum.
kısacası, izleyiniz efendim pişman olmazsınız.
anne kurdun dede ile anlamlı bakışmaları da çok güzeldi. sen ne yüce bir hayvansın be anne kurt!
devamını gör...