ilkokul öğretmenine söylemek istenenler

yav hadi erkeklere dayak atıyordun anladık da, kız çocuklarının içinde niye ayrım yapıyordun? cici bici kızlara dayağı geçtim sesini bile yükseltmiyorken; annesi babası kapıcı, hademe, işçi, bakkal vs. olanlara niye dayak atıyordun?

mezarına işenmeyi hak ediyorsun

ilkokulda üç öğretmenim oldu. birinci sınıf öğretmenim çok iyiydi ama ben iyi değildim. onu çok seviyordum ama bunu hiç gösteremedim. keşke o hep kalsaydı...ikinci sınıf öğretmenim çok yaşlıydı ondan çok cetvel yedim, kulakları duymuyordu ama çok vefalı bir öğretmen olduğunu düşünüyorum, yıllar sonra ziyarete gelip ismimi o yaşına rağmen hatırlamıştı ve bu benim için çok onur vericiydi. üçüncü öğretmene gelince ilk kadın öğretmenimdi, çok ayrım yapıyordu onun döneminde derslerime epey asılmıştım tebrik etmişti. aslında ben iyi bir öğrenciydim ama onun görecek gözü yoktu, öz güvenimin hem tavan yaptığı hem de yerle bir olduğu dönemin öğretmeniydi, beni çok üzmüştür kendisi. kendileri için söyleyeceklerim bu kadar, hatıralarım kadarlar hepsi işte.

devletin dinini ve ideolojisini, o körpecik beynimize nasıl doldurdunuz?

sistemi sorgulamadan sadece geçiminize baktınız. çocukluk günlerinde anlattığınız şeylerin yalan olduğunu büyüyünce gördük! evet.

ruhunuz şad olsun yine de.

baba memur olunca bir tane değil, birkaç tane ilkokul öğretmeni oluyor insanın pek tabii. ama ben üçüncü sınıftaki öğretmenime seslenmek istiyorum:

sen ki en cıvıl sabahların köründeki kuşların ötüşlerinde,
sen okulun öğrencileri çağıran zilinin ruhu söküşünde.
sen ki bir anneden belki biraz daha fazla evhamınla,
sen benim en güzel anılarımın yazarı kıvamında.

bu doğaçlama şiirimi emine hocama hediye ediyorum. kendisi çekik gözlü, hafif tombul, çok mutlu, öğrencilerine tam bir anne gibi düşkün, mükemmel bir kadındı. o zamanlar okul değiştirmekten, adapte olamamaktan, çocukluk sorunlarından dolayı yazı bile yazamayan beni görüp, kendi parasıyla bir "yazı yazma defteri" hediye etmişti bana. dünyalar benim olmuştu. gördüğüm en büyük yürekli kadınsın öğretmenim. iyi ki vardın. mersin şahit ulan!

ışıklar içinde uyusun.. kusursuz bir öğretmen, kusursuz bir anne.. kusursuz bir insan olunabileceğini öğrendim ondan.. okumanın, bilginin, sorumluluk ve paylaşmanın ne olduğunu, kocaman bir insanlık ailesinin parçası da olduğumu öğrendim ondan. bir dünya vatandaşı olduğumu da..
onun kadar mükemmel başka insan tanımadım yaşamımda; ama olabileceğini o öğretti bana.. daha beş yaşındayken üstelik.. öğrettiğini bile yıllar sonra anlayabilecek yaştayken..
iyi ve mükemmel insanlar var yaşamda.. biliyorum, gördüm.. birini tanıyabilecek kadar şanslıydım..

üç tane ilkokul öğretmenimden ikisi psikiatrik vakaydılar

illa ki izleri kalmıştır ruhumuzda

sen benim 2'ci annemdin be abla, simdi cocugun oldu, derdim.

bende emeğin o kadar çok ki, hala karşılaşıp sohbet ettiğimizde yüzüne bakarken utanıyorum. olamamayı en çok seninle karşılaştığımda hissediyorum. keşke, yıllar sonra karşına gelip ben oldum öğretmenim diyebilseydim de benimle gurur duyabilseydin. beceremedim…

1. sınıfta sadece 1 donem gelen sevgili ogretmenim
senin ezelini ebedibi. anani avradini soyunu sopunu esikten besige oradan mezara yasayan yasamayan ne kadar esin dostun arkadasin yoldasin varsa alayini sana ikamet veren muhtari, okutan ogretmeni, okdugun okulların yapim asamasina calisan her ustanin terdeki tuz miktarini, seni babana mujdeleyeni, babana vitamin olan besinlerin mineral degerlerini, seni ananın a....ndan cekip cikarani okutani tek tek silkeyim.
bir gun karsima cikarsan yerde surunuyor bile olsan yuzune tukurcem.
sana aciyanin anasini si....