ilkokul öğretmeninin unutulmayan özellikleri

favori çekmeleri ve kulak memesine batırılan tırnak

harfleri öğrenirken poposuyla o harfini gösterirdi , daha bir sürü değişik değişik tekniği vardı. harika bir öğretmendi kesinlikle

hep çift kalem kullanırdı. tahtaya da yazsa, kağıda da fark etmiyor elinde hem bir kırmızı kalem hem de bir siyah kalem olurdu ve ikisini de aktif kullanırdı. bir elinde nasıl iki kalem tutabiliyor ve nasıl yazabilir diye çocuk aklıyla düşünüp durur, küçük ellerimle dener dener başaramazdım.

şimdi yazı yazarken fark ediyorum. bir kalem işaret parmağı ve orta parmak arasında standart şekilde durur. diğer kalemse destek görevi görebilmek için orta parmak ve yüzük parmağı arasında, diğer kalemle dik kesişecek şekilde tutarak ihtiyaç olduğu zaman parmaklar kalemleri değiştirerek ilk kalem boşlukta olur ve ikinci kalem işini bitirince artık o parmak olayına girmeden çapraz tutarak yapılırmış.*

sağlam tokadı vardı kahpenin.

"öğretmen ile pazarlık olmaz" derdi bana.

anne gibi olması. hâlâ konuşuruz, sorar arada ne yaptığımı. canım öğretmenim.

çok fazla ödev vermesi ve çok bağırması.

boğazından ötürü yakasında mikrofon vardı. mikrofon kullanarak ders anlatıyordu sınıfta. ayrıca çok bakımlıydı. her gün ojelerini mutlaka değiştirirdi. parfümünü tarif edemesem de tekrar duysam çok net hatırlarım şimdi. sarı saçları, mavi gözleri çok güzeldi. yaşına rağmen çok güzel görünüyordu her zaman. aynı zamanda bize her zaman atatürk sevgisini aşılardı. her zaman en yeniyi, moderni severdi. el yazım hâlâ onunkini andırıyor. birlikte okuduğum tüm öğrencileri de ortaokula kadar ahlaklı kişiler olarak yetişti. bir daha onun gibi bir kadınla asla karşılaşamam.

beni çok severdi. genelde öğretmenleriyle arası iyi olan bir öğrenci olmuştum. ama genel olarak insan sevmiyorum.

tahta kalemini bize aldırırdı al sanki o da hayrına olsun zekatının bi kısmınıda ögrenciye kalem alarak ver müslümansan.

tam bi siyasal islamcıydı. hiç sevmezdim.

ödül olarak leblebi, çikolata verirdi, bazen de kendi bahçesinden getirdiği meyveleri elleriyle soyar yedirirdi.

dünya iyisi, çok tatlı bir insandı. kalbinde delik vardı, annemden öğrenmiştim, üzmeye korkardım. hep çok çalışır, iyi bir çocuk olmaya çalışırdım o mutlu olsun diye.

nur içinde uyusun.

ankara güven ilkokulu yenimahalle. gülten şahin. hala kendisini sevgiyle anarım.

cetvelle sağlam girişirdi.

kokusu ve el yazısı

cilt kanseri olduktan sonra ikinci sınıftaki öğrencilerine sizin yüzünüzden kanser oldum diye psikolojik şiddet uygulaması unutulmayacak bir özelliğiydi.

kendisi babamın da öğretmeniydi. yaşlı ve tahsilsiz biriydi. tükürüklü tükürüklü yanağımı ısırırdı. silmek için ne kadar hızlı hamle yapsam da o leş gibi koku hiç gitmezdi. o belki beni seviyodu ama ben bu yüzden onu hiç sevemedim.

öğrencilerin korkulu rüyası, okul yönetiminin baş belası, adaletli, dürüst ve güçlü bir kadındı. kendisinden çok şey öğrendim, ona gerçekten çok şey borçluyum. o sadece işini yapıp geçen öğretmenler gibi değildi.

velisine diş geçirebileceği öğrenciyi yerde tekmelemesi ve yere atılan kağıdı öğrenciden ağzıyla almasını istemesi.

zor zamanlardı. şans eseri hayatta kaldık. bugün mükemmel bir insansam kendisi sayesinde sanırım.

göreve daha yeni atanmış bir öğretmendi
2. sınıftaki öğretmenimizin bizi tüm derslerde serbest bırakıp kendisinin de hala ne sınavına hazırlandığını bilmesem de ders vaktinde kendi kendine ders çalışmasından dolayı 3. sınıfa geldiğimizde çarpım tablosunun "ç" sinden haberimiz yoktu. yeni atanan öğretmenimiz bizim eksiklerimize karşın işini severek yapan bir kadın olduğundan çoğu şeyi baştan alarak 3. sınıfta eğitim hayatına tutunmamı sağlayan öğretmendir. buradan işini sadece para kazanmak için yapan, bu semtteki çocuklardan zaten birşey olmaz diyerek onlara verdiği eğitimi üstünkörü veren tüm öğretmenlere sadece sizin de çocuklarınız var demek istiyorum*.