inançlı bir kişi bir ateistle hayat kurabilir mi sorunsalı

özne olarak inançlı kişi seçilmiş. belki ateist kurmak istemeyecek.

inanç ya da inançsızlık durumunun ilişkilerde çok önemli bir husus olduğunu düşünmüyorum açıkçası. fakat yüksek ihtimalle inançsız biri olduğum içindir, inançlı biri olsaydım bu konudaki bakış açım çok daha farklı olabilirdi.
şu anki bakış açıma göre ilişkilerde karşımdaki insanın dini görüşü en düşünmeyeceğim şeylerden biridir çünkü ondan önce düşünmem gereken çok daha fazla şey var.
onu da geçtim bir insanı sevdiğimde o kişinin dini görüşü daha da önemsizleşiyor benim için. kendine tapsa bile bu durum benim için sorun olabilecek bir konu olmaz.

inanca bağlı. (bkz: pastafaryan) bir manitle günlerimi spagetti yiyerek geçiririm

ikisinin de dünya görüşü birbirini tolere etmeye elveriyor ise niye olmasın.

kurabilir, zaten sağlıklı bir ilişkinin uzun ömürlülüğü kişilerin özgür kişisel alanlarına duyduğu saygı ile doğru orantılıdır.

bir ateist olarak soruyu kendime sordum ve imkansız değil ama çok çok zor bir durum olduğu kanısına vardım. külfet gibi hissettireceğini düşündüğüm için muhtemelen kabul edilmez diye düşünüyorum.

bazı dinlerde kişinin kuralları takip etmesiyle bitebilecek kadar az gereklilik yok. yanındaki kişiyi de dâhil eden dinler var. yoksa eşim tek başına arada kiliseye gitse bundan bana ne. arada ben de gezmeye diye takılırım peşine.

bence çok zor.
bu çağda hala dinlere, tanrılara, burçlara inanan biri ile yapamam sanırım.
bazen para, eğitim vs değil zeka seviyesi denk olmalı.

kurmayıversin denilecek türden bir hadise.

kurabilir. anketçi biriyle kuramaz.

e kafir ve katli vacip ya hani.. niye bu işe takmış, ki, kendi gibilere güvenemiyor, hoşlaşmıyor mu. dört seçeneği var hem ayıp olmaz mı o dörtlü sete.. ateistin ahlakı namusu kıla tüye endeksli değil.. nası olcek..!!

kurabilir ama kurmamasi daha iyi olur dini açıdan.

kurabilir ama kurmak istemezler genelde. tabii bu aile geleneğine, kendi inanç durumuna göre değişebilmekte. farklılık iyidir. ben benim gibi birini istemem mesela, zaten ben varım kendimle ikinci bir ben'e ne gerek var kardes.

eşim müslüman, üstelik tesettürlü. evimizde tartışma konusu, huzursuzluk sebebi olan en son konu dine bakış açılarımız. gündelik hayat ve bu ülkede yaşam kavgası o kadar zor koşullar o kadar ağır ki dini dert etmeye sıra kalmıyor.

yarın birgün çocuğumuz olduğunda din daha fazla etki edebilir bu duruma. çünkü ben soyut kavramlarla hayali duvarlar inşa etmesini, beyninin yıkanmasını istemiycem; bir inanan olarak o da çocuğunun dine göre yaşamasını isteyecektir. o zaman gelince de çocuğa hiçbir şekilde din konusunda karışmamamızı, aklı ermeye başlayınca okuyarak kendisinin bir yol çizmesini, inanacaksa anne babasının dinine inanmayı değil gerçekten kendisi okuyarak, mantıklı bularak, içinde hissederek inandığı bir yola girmesini planlıyor ve umuyorum.
bir dine inananlar ailesinin dinine inanıyor. kimse okuyup araştırarak, en doğrusu bu diyerek inanmıyor. bu ülkedeki müslümanlar burda değil yunanistan'da doğsa ailesi hristiyan olsa kendisi de hristiyan olacak, en doğru din benimki diyecek, hristiyan olduğu için kendini şanslı sayacaktı. ben böyle müslüman olsun istemiyorum çocuğum. kalbinde hissederse olsun, birileri dayattı diye değil. zaten planlarım içinde çocuk sahibi olmakta yok, olursa o gün göreceğiz noluyo.

inançlı biri olarak olabileceğini düşünüyorum. kişinin dini inançları çok kişisel geliyor bana ve her gün sorguluyoruz bu durumu. bende tam bir müslüman gibi yaşamıyorum bazı şeyler mantık süzgecinden geçmiyor ama kalpten baktığımda inançlı tarafımın daha ağır bastığını düşünüyorum. kişi vicdanlı ve iyi kalmaya çabalıyorsa karşımdaki insanın neye inandığını çokta önemli gelmiyor.

filistinli kadınlara sormuşlar. şöyle:



inanç dediğiniz eğer türkiye'deki müslümanlıksa zordur. iran'daki molla rejimi destekçileri, taliban militanları bile türkiye'deki dindar-muhafazakar-islamcı kitleden daha ılımlıdır. türkiye'deki müslümanlığın sosyolojik özellikleri bambaşka. relax bir dindarlığa ihtiyacı var türkiye'nin.

neden kuramasın? - bal gibi kurabilir. tabi burada hayati önem taşıyan bazı noktalar var. onları es geçmemek gerekiyor.


dini inancı olan taraf olarak, karşınızdaki insan manipülatif mi? öncelikle bunu anlamanız gerekiyor. bazı ateistler, " tanrı'nın var olmadığı" ideolojisini herkese kabul ettirmeye çalışır ve sürekli dini inançları olan insanlara sözlü saldırırlar. sürekli tüm konuşmalar sizin dini inancınızın yersiz olduğu/ tanrı'nın var olmadığı ve eğer tanrı varsa, bunu kanıtlamanız gerektiği olgusuna çıkar çünkü dini inancınızı terk etmenizi isterler. bu psikolojik bir sorundur.


bir insanın dinsiz olması psikolojik problem değildir, kendisine ait bir düşünceyi ( her ne olursa olsun), baskın şekilde karşısındakine kabul ettirebilmek için düzenli ve ısrarlı baskı oluşturması psikolojik rahatsızlıktır. böyle insanlarda narsisizm ve davranış bozukluğu vardır. önce bunu iyi analiz etmek gerekiyor bu yola başvurmadan.


eğer her iki tarafta birbirinin bakış açısına saygılı ise ve inançlarının veya inançsızlıklarının doğurduğu gereklilikleri yerine getirme sürecine saygı duyuyorsa yani basitçe herkes kendi inancında/ inançsızlığında ve bunu yaşamada %100 oranında özgürse, sorun olmaz.

bir ateist, eşinin namaz kılmasından/ kapalı olmasından/ dua okumasından/ oruç tutmasından/ sürekli tanrı'nın adını kullanmasından / evde kutsal kitap görmekten rahatsız olmuyorsa, sorun ne olabilir?


herkesin tanrı ile bağı kişiseldir. kimse, kimsenin mezarını doldurmayacak sonuçta. herkesin kendi inançsızlığı kendisini ilgilendirir. benim inancıma düzenli saldırmaya çalışan birine, alan tanımam ama kendi değer yargılarını gözettiği gibi, benimkini gözeten bir adama saygı duyarım.


bazı yorumlarda böyle bir birliktelikten doğacak çocugun dini inancı ile alakalı doğabilecek sorunlarla ilgili bir kaç yorum gördüm. buradan yine ilk yazdığım paragrafa çıkıyoruz. " sorunlu biri mi?" argümanını çok iyi test etmeniz gerekiyor. bazı baskıcı ve manipülatif insanlar cok iyi rol yapabiliyor. cok cok emin olmak lazım bu hususta.


ayrıca, arkadaşlar, ben inanıyorum ki her insan inancı ile doğar ve inancı ile ölür. siz cocugunuza sadece dini eğitim verdiğinizde, onun zaten kendi içinde hissettiği şeyin ne olduğunu "terimsel açıdan" öğretiyorsunuz. cocuk zaten hissettiği/ bildiği şeyin sadece ne olduğunu/ tanımını öğreniyor. dini inanç hepimize yüklü olarak doğuyoruz. cocuk, sahip olduğu şeyi kaybedemez ama kaybetsin diye onu işleyen bir ebeveyn varsa( yine ilk paragrafa geri dönüyoruz), yolları ayırmak ve çocugun velayeti için bir süreç başlatmak gerekebilir.

inançlı, hayatı bilmeyen kızlarımıza kendi ağzıyla söyleyeyim olmayacak duaya amin demeyin. amacınız inançsızları müslüman yapıp cennetin kapısını garantilemek şimdi yemeyin bizi. türkiye'de hatta çoğu yerde sadece o kişiyle hayat kurmuyorsun, ailesiyle hatta sülalesiyle hayat kuruyorsun. illa bir baskı, iğneleme, tatsızlık, tartışma olacaktır. kafir, mürted, katli vacip. bu üç kavramı atlamayın. bırakın inançsızı alevi ya da caferi bir adamla bile yapamazsınız. şimdi böyle fazla lokalci düşüneceğim de herkes kendi kültüründen insanla daha iyi hayat yaşar bu bir gerçek. ama müslümanlık anlayışınız benim kalbim temiz olayından öteye geçmiyorsa siz kendinizi müslüman zannediyorsunuzdur. türkiye'de müslüman adı taşıyıp, sadece kelime-i şehadet getirip, ateist gibi yaşayan bir sürü insan var. onları kategori dışı sayıyoruz.

kurabilir ama olmaz.
kralını yaşadık.

kuramaz, arada bir farklılık var ortak bir noktaya dönerse hayat kurabilirler. çünkü iki tarafta farklı düşüncede olduğundan çatışma içinde olabilir çoğu zaman.