insanın saçını ağartan şeyler

endişeli bir yapıya sahipseniz, erken başlıyor beyazlar.

şüphe etmek.

stres.

(bkz: hud suresi)

. . . oksijenli su. bilimsel tabiri ile perhidrol.

hayata karşı son dakika kapadığın köşeden gol yemek, mağlup olmak

en basit tabirle yaş almasıdır. dökülmeler olmuyorsa belirgin bir şekilde beyazlama başlıyor. önce birkaç tel deyip görmezden geliyor, sonra beyazlayan saç dökülmezmiş bahanesiyle kendini teselli ediyorsun.

stres herşeye yol çar saç ağarması gibi

aile sevgisizliği, anlayışsızlığı
milli eğitim sistemi
saygıdeğer ülkemdeki vahşi, can alıcı, üzücü olaylar
narsist kişiler
tek atar. genç yaşta saçta beyazlıklar sebebidir. o beyazlığı yolarsanız daha da artacağı söylenir.

genler, stres ve yaş.
23 yaşına gelince sağ şakağımda tek bir buklede birkaç tel beyaz saç gördüm.
ilk gördüğümde melankolik şarkılar falan dinlemiştim. en son aşık veysel uzun ince bir yoldayım da dinleyince, bu kadar üzüldüğüm yeter deyip kabullendim.*
dağılmadığı sürece sorun yok diye teselli ediyorum kendimi.*

genetik özellikler ve yaşlanmak.

şu şarkının sözlerinde gizlidir.
neden saçların beyazlamış arkadaş? sana da benim gibi çektiren mi var?

sinir ve stres başlıca sebeplerdendir.

kızım birinci sınıf öğrencisi. okuma yazmayı evde öğrendi pandemi dolayısıyla. evin içinde mmmm değil nnnnn diye çılgın naralar attığım günler geçirdim. okuma yazmayı öğrendikten sonra toplama çıkarma işlemlerine geçtiler. bir de bunun zihinden olanı var ki asıl illet o sevgili dostlar. parmak açma, parmak açma diye sayıklıyorum. ahhh öğretmenler caaaağnım öğretmenler sabrınızdan öperim.
velhasıl bu seneye kadar hiç beyazım olmamasına rağmen ,üç beş sekiz tane ağarmış saçım var. hoşuma da gidiyor. aynaya baktıkça çok şey görüyorum onlarda. boyamıyorum o yüzden.

intihar, ölüm, hastalık, depresyon, aldatılma, gibi şeyler saç ağartan önemli faktörlerdir.

saçlarım uzadıkça beyazlarım daha belli olur hale geldi. yaklaşık bir aydır evden çıkmadığım için bu durumla her aynaya baktığımda tekrar karşılaşıyorum. her aynaya baktığımda, bir babanın mezar taşına dokunuyormuşum gibi bir serinlik hissediyorum zihnimde. keyfim kaçıyor.

ilk beyazım annemin hastalığında düştü saçıma. sonra ağır bir tedavi geçirdim. sonra aldatıldım. sonra intihar eden bir arkadaşım oldu. sonra bir tanesi öldürüldü. ve, ailemden iki kişiyi kaybettim. sonra bir sabah kendimi üniversiteden atılmış olarak buldum. tabii bunlarla birlikte hayatın getirdiği bir çok küçük ve orta ölçekli darbeleri göğüslüyordum. pek uyuyamıyordum. vaktim olmuyordu. iyi değildim. hayat yoruyordu. bittiğini hissediyordum.

bir sabah yüzümü yıkarken, şakaklarım iyiden iyiye kırlaşmış olduğunu aynaya dikkatli baktığımda fark ettim. üstelik daha hayatımın çeyreğini yaşamıştım.

bu sabah aynaya baktığımda, bıyığımda bir telin beyazladığını fark ettim. fark eder etmez de kopardım. böyle bir şey görür görüp üzülmek istemiyorum. daha otuzuma bile gelmedim be sözlük.

murat uyurkulak'ın tol kitabında şöyle bir kısım vardı, o geldi aklıma:

sinir, stres gibi durumlardır.

e vitamini eksikliği; genetik sebepler, ani travmatik olaylar.

hastahane koridorunda sevdiğin insanın ameliyattan çıkmasını beklemek. en uzun zaman dilimidir bekleyen için .

bu ülke şartlarında sinir ve stres altında normal olandır.

baba kurumunun varlığı