iş beğenmemek

12 saat mesaili asgari bile olmayan maaşlı iş ilanı görünce oluşan sorunsal.

çalışılan vakit , aldığı değerin arasındaki mesafenin uçurum olduğuna inanan insanın bu sonuca varması durumu.

bugünkü gittiğim iş görüşmesinde zaten hedefe ulaşamayanları gönderiyoruz dediler sağolsunlar ama sizinle değilim dostum, beni gönderemeyeceksiniz. evet, iş beğenmeyen kronik bir işsizim. hem işsizim diye söyleniyor hemde iş beğenmiyorum. tanrı beni affetsin..

beğenmeme hakkını kullanmaktır,
nasılki işverenler başvuran kişileri beğenmeyebiliyorsa, beğenilecek şartlarda iş olmadığından sebep başvuranlarda beğenmeme hakkına sahiptir, sonrasında çalışıp çalışmama kararı ayrıdır.

ben affedersiniz ama eşşşeek gibi çalışacaksam niye okudum o zaman derler insana , biz insanız arkadaşlar sosyal ihtiyaçlarımız var ve başarılı insanların genelde sosyal hayatı da çok iyidir çünkü kendilerine zaman ayırabiliyorlar. ben kendime zaman ayıramayacaksam niye okuyorum o zaman, rahat etmeyeceksem, ailemle bir sosyal etkinlik yapamayacaksam o zaman çabalamamın hiçbir anlamı yok. bizim tabiki de işverenden isteklerimiz, taleplerimiz olacak ve gayet doğal. insanların mal yerine koyan bazı kişiler var evet her malın fiyatı farklıdır eğer o malı almak istiyorsan sende fedakarlık yapacaksın. öyle köle arar gibi çalışan ararsan tabi ki iş beğenmez kimse ne sandınız siz. inanın o kadar canım sıkkın ki çok fazla şey yazmak istiyorum ama biliyorum ki bunları bile anlamazlar çok yazık, okuyanı emek vereni hakkını vermeyen insanlara yazıklar olsun.

günümüzde malum kesimin sloganlaşmış cümlesidir. (bkz: gençler iş beğenmiyor) okumuş olanlar için yıllarca dirsek çürütmenin karışılığını alamayacak olması sebebiyle, okul hayatından erken vazgeçenlerin ise insani olmayan şartlar altında veya kişinin boyunu aşan işlerde değmeyecek ücretlerle çalışmaya direndiğinde insanların üstüne yapıştırılan etiket.

10 gün önce işe girdim. bırakın sosyal hayatı gün içinde kendime ayıracak bir saat vaktim bile yok. her gün eve dönünce ağlıyorum yorgunluktan, sabah uyanıp tekrar gitmek zorunda olduğum iş için. böyle köle gibi çalıştırılıp kuş kadar maaş verilen bi ülkede neden okuyup kafa patlatmışım diye sorguluyorum her gün uyumadan önce. sokak röportajlarında birtakım insanlar "gençler iş beğenmiyor" diye ne kadar kolay atıp tutuyormuş öyle. aynen, iş beğenmeyen biziz. yani neyimize bizim sosyal hayat istemek, bu hayata sadece akşama kadar çalışmaya gelmişiz.

beğenmezler tabii. mesela hayalinde profesyonel satranç oyuncusu veya bilgisayar oyunları uzmanı, yazar olmak gibi meslekler varken neden istemediği birşeyi hem de asgari ücretle yapsın, günde bir film izleyebilecek vakti bile bulamasın ondan sonra...

çırak olması gerekenleri uzman çavuş, zabıta, bekçi yaptılar.
az buçuk aileden sermayesi olanlarını da galerici, emlakçı yaptılar. böyle olunca bu işin suçlusu da üniversite mezunu gençlik oldu

gelin size bir örnek vereyim. kendi yaşantımdan.

bilgisayar mühendisliği başvurusu yaptım. adam bir proje gönderdi. yaptım ettim ama eksikti. ki istenen proje de birazcık büyüktü ve bilmediğim bir yapıdaydı.

sonuç olarak, "güzel bir şeyler yazmışsın" dendi ve işle ilgili bilgi verildi. adam en sonunda maaş beklentimi sordu.
"hayat standardımı normal seviyede tutacak kadar" dedim.

güldü.

yemek kartı veririz, üstüne de 1000 lira veririz dedi.

1000 lira.

"1000 lirayı ben sana vereyim, bir daha böyle teklif yapma kimseye" demedim.

ki zaten yap dedikleri projenin benzerlerini ödev olarak 600-700'e satıyorsun, en ucuz. biraz daha zoru iş teklifinden bir hafta kadar önce geldi, "1000 liraya yapar mısın?" diye.

sonra başka yere başvurdum zaten.

sonuç olarak, bir zahmet bu işi de beğenmeyeyim.

kariyer ve bilginin altında çalıştırılmak isteniyorsa kimse bundan ödün vermemeli düşüncesindeyim. netice itibari ile bunun adı iş beğenmemek olsa dahi çalışmayın çalışmayın çalışmayın.

insan uğraşırken keyif alacağı, yüzde yüz performansını ortaya koyacağı bir iş hayal ediyor. zamanın farkına varmadan geçtiği, kendini iyi hissettiği ve gerçekten yararlı gördüğü bir alanda çalışmak istiyor. öteki türlü iş zorunluluk hale getirildiğinde insandan ruhen ve bedenen çok şey götürebilir. henüz ait olduğu alanı ve yeri bulamayan kişilerin çaresizliğidir bu. sabah yataktan kalkmanın ağırlığı, ayaklarının geri geri gitmesinin nedeni çalıştığı işi beğenmemesidir tabii ki.
hep düşünmüşümdür bunu, sabah işe giderken herkeste bir koşuşturma bir telaş, çoğunda uykulu ve donuk ifade, her birinin içi açıldığında ne dertler yanacaklar, kim bilir? kimi öğrenilmiş çaresizliğin içinde böyle gelmiş böyle gidecek gibi düşünürken kiminin bu durumu içi almıyor, kabullenemiyor. iş beğenmemek hayatta ne kadar kalacağını bilmeyen bir insanın aslında bakarsınız haklı tercihidir. diyebilirsiniz o zaman ne yiyeceğiz diye; o zaman derim ki herkes muhakkak o aşamadan bir şekilde geçiyor zaten. böyle bir zamanda olumsuz şartları yaşamayan mı var?
sadece biri zor şartlara dayananan taraf diğeri ise pes eden taraf olacak. sıkıntılı iş bence bir dayanıklılık testi.

tüm bu hoşnutsuzluk ve arayış kendimizi gerçekten bulma arzusundan geçiyor. iş beğenmeyen insanlarda hep bir eksiklik aranıyor. çünkü bunları tartışabileceğimiz bir durumumuzun bile olmadığı düşünülüyor. tüm bu arayış kimin umrunda herkes birilerini yargılama peşinde. adam kendini iyi hissetmiyor işini beğenmiyor. ya da şartları kendi gücünü aşıyor. anlanamayacak bir durum değil aslında.

t: refah düzeyini arttıracak eylemin, iç refahını sağlamaması durumunda ortaya çıkan tercihtir. günümüz şartları sana bu fırsatı tanımaz. öyle bir lüksün yoktur der. bunu uzun uzun anlatmaya çalışırsanda, boş laf felsefe yapma, git çalış paranı kazan derler. neyse çok yazmasın, kapatıyorum.*

sektörümde çok yaygındır. beğenmeyin tabii ki. katma değer katıyoruz ve bir sürü kâr elde ediyorlar bu sayede. ilgili şirket istediği yazılımcısının taleplerini karşılamak zorunda. bana göre en az 15k maaş + macbook + özel sağlık sigortası kâfi işe giriş için. çevremden duyuyorum 8-9 k maaş ile kandırıp ileride yükseltiriz falan diyip işe alıyorlarmış. kaçarak uzaklaşın böyle firmalardan

beğenilmediği öne sürülen iş;

yok carpe diem yok hayallerinden vazgeçme diye şişir balonu sonra git çalış de. beğenmez tabi kral/kraliçe hazretleri. devletlü yetişmiş adam kasiyer mi olsun tamirci mi? anı yakalamakla meşgul birine edilecek en büyük hakaret değil de ne bu. ezdirme aslanım kendini dik dur eğilme diye arada şişirmeye de devam tabi. eksik kalmasın.

türkiye'de en çok yaşanılan sorun. sonunda ne oluyor? suriye'den veya başka ülkeden gelen adam beğenmediğimiz o işi beğeniyor. çünkü adam aç kalmış. aç adam, o açığı kapattığında da işsizlik meselesi de kalmıyor esasında. ama türk halkı içinde aynı kesim yine işsiz.

üniversiteden; hukuk, güzel sanat, eğitim , müyendistlik bitirmiş bir kişiyi vasııfsız eleman statüsünde çalıştırmak istersen sonuç bu olur.

üstüne bir de 1 kişiden 3 kişilik faydalanmak istersen ve adamı günde 12 - 14 sağat çalıştırıp, avradına ve çocuğuna hasret gorsan olacağı bu. evet.

hangi ilde yaşıyorsanız o ilde ortalama bir muhitte 1+1 ev kiraları ne kadarsa o fiyatı 3le çarparak kazanmanız gereken minimum parayı hesaplayabilirsiniz. mesela ankara'da şu anda ortalama üstü bir muhitte 1+1 ev kiraları minimum 11,000 tl. sadece temel ihtiyaçlarınızı karşılamak, insanca, sağlıklı bir hayat yaşamak için ihtiyacınız olan minimum para 33,000 tl. bu paraya sosyalleşme, birikim, tatil dahil değil. onları da dahil edersek en az 45,000 tl maaşınızın olması gerekiyor. ortalama bir hayat yaşamak için almanız gereken maaş minimum 1,500 dolar denebilir. 1,000 doların altında bir maaşa asla çalışmayın. sizi sömürmelerine, köleleştirmelerine izin vermeyin. eğer direnirseniz bir süre sonra şirketler, firmalar, kurumlar eleman bulamayacakları için zarara girmeye başlayacaklar. batmayı göze alamayacakları için maaşlara mecbur ciddi oranlarda zam yapmak zorunda kalacaklar. kim daha uzun süre direnirse o kazanacak.

çalışmak istemeyenin ve çok da ihtiyacı olmayan şahsın yaptığı şey. tabii gerçekten ona uymayan bir işse, istememesi ya da beğenmemesi gayet doğal.

asgari ücrete it gibi çalışacak arayan patron hezeyanı. kardeşim ticari müesseseyi çalışan için cazip hale getirmek senin vazifen. senin lütfettiğinle yetinmek zorunda değil çalışanlar. eleman bulamıyorsan maaşı yükseltir işi cazip hale getirirsin. yok öyle hem ayranım dökülmesin hem bir takım istemeyen durumlar oluşmasın.