iş görüşmesi

sizi neden işe alalım?
-ben size niye gireyim (göz kırpan emoji).

kişi kendini kasmadığı sürece iyi geçmesi muhtemel olan, bir işe girmek için işveren tarafından yapılan görüşmedir. sonrasında klasik biz sizi ararız denilip gönderilir. bazen cidden ararlar gel başla derler, bazen hiç aramazlar, onun yerine mail yollarlar ki bu olumsuz sonuç demektir.

uzadıkça uzayıp olumlu sonuçlanmıyorsa bayar.

kendimi kim milyoner olmak ister'deki yarışmacılar gibi hissederim sağlı sollu nefes aldırtmadan sorulan sorular,gereksiz heyecan, psikolojik testler'le sınanma...ilk bir dakikası az çok belli eder işin gidişatını bazen sıkılırsın masadan kalkmak istersin o derece.bazılarına çok ciddi kafa göz dalmak istemişliğim oldu,stres seviyemi iyice yükseltmişlerdi.efendim neymiş hep alttan alıcakmışsın adam seni yerden yere vurucakmış ama işe alıcakmışsın.nefret ediyorum iş görüşmelerinden direkt bir yere girsem de kurtulsam.

saçma sapan soruların havada uçuşma oranının çok yüksek olduğu görüşmedir. cevap versen bir dert geçiştirsen ayrı derttir. ama çok yükselmemek saçma sorulara bile melek ifadesi takınarak cevap vermek gerek diye düşünüyorum. sonuçta ekmek aslanın ağzında değil, anladınız siz sayın yazarlar.

niteliksiz ikcıların ego tatmini şovudur.

sırf zevkine gidin iş görüşmelerine.
her yere iş başvurusunda bulunun.
unutmayın onlar sizin üzerinizden para kazanan insanlar. 10 birimlik enerjinizi alıp size 3 birimlik enerji fiyatını veriyorlar.
rahat davranın.
iş görüşmeleri sizi seçmek için değil sizin o işi seçmeniz içindir.
tavrınız hep o olsun. sanki siz seçiyormuşsunuz gibi.
oradaki iş ile ilgili sorular sorun.
bir olayı beğenmiyorsanız beğenmediğinizi vurgulayın.
unutmayın hiçbir vasfı olmayan patronların sizin vasıflarınıza ihtiyacı var.

(bkz: genel müdüre ard arda 4 kez "hocam" demesem olur gibiydi sanki...)
bugün itibari ile ikinci kez deneyimlediğim hadise.bahse konu olan iş yeri(fabrika) allah'ın dağında olduğundan, giderken oto kurtarıcı; dönüşte ise yolda halime acıyan pamukkale turizm nevşehir acentasının sahibi bey ile yolculuk kısmını olabilecek en tuhaf şekilde tamamladım sanırım.

patronların gereksiz yere şov yapıp saçma sapan sorular sorduğu görüşmedir. adam normal hayatta iki cümleyi yan yana getiremez fakat işe alacağı kişiye cinayet zanlısı muamelesi yapıyor.

adı sanı belli bir şirket is gorusmesinde anne baba beraber mi ayrı mı diye sormustu. bu ozel hayatı sorgulama istegi etik degil. ben kendimden bahsedeyim size diyerek gecistirdim. iş olmadı.

sürekli tecrübe soran ama asla tecrübe kazanmaya müsaade etmeyen garip insanlar. değişik bir paradoks.

#1260817 o kadar haklı isyan ki!!!
dışa dönük, rahat olman gerekir. yahu insan böyle olmak istemez mi? kaç paraysa verelim olsun bitsin. kendini değiştirememek öldürüyor insanı. onların istediği aday olmalısın değil mi? değişim dedikleride bu işte.
rahat olursun bu işi savsaklar, rahat olmazsın yok bu işi yapamaz. bu iş görüşmesi ne lanet bir şey! canavar gibi olacaksın takır takır cevap vereceksin. onlar sormadan daha durun ben geldim diyeceksin. ben sizi alırım zirve'ye taşırım. ben var ya ben.. benim bu görüşmeye gelmem ne büyük nimet. iki güne kalmaz sektörde lider olursunuz. her şey'i yapabilirim ben. isterseniz yönetirim isterseniz yönetilirim. masa'ya yumruğumunuda çakarım, çay servisi de yaparım. hiçbir şey'den gocunmam. acayip mükemmel'im. ahh keşke böyle bir özgüven patlaması yaşasam da işe alınmasam. ne yapacağımı şaşırdığım için artık bu görüşmeleri takmıyorum. dinlemiş gibi yapıyorum. tam idarelik gireyim derken, başlarım bu işin içine deyip tüyüyorum. nefret ediyorum bu görüşmelerden her şey çok yapay. tembel'im yapamıyorum de, çık işin içinden. hı hı tembelim siz çok çalışkan bilmişler.

cv'me bakıp kalbiniz kadar temiz bir sayfayı bizimle paylaştığınız için teşekkür ederiz derler diye ödüm kopuyor.

bazen dumur eden olaylar yaşatır.
eski şirketimde(yazılım sektörü) teknik konulardaki mülakatı ben yapıyordum. bir gün sabah telefon geldi "saat 1'e görüşme alsak uygun mudur?" dediler, "uygundur" dedim. görüşmeden yaklaşık 1 saat önce aday arkadaşın cv'sini alıp inceledim. farklı hiçbir şey görmedim gayet bizler gibi sıradan bir insan ve yazılım geliştirici.

görüşme saati geldi. gelen arkadaşı bekleme kısmından almak için kapımı açtım ve anne, baba ve bahse konu arkadaşın oturduğunu gördüm. birkaç saniye dondum denebilir. o arada cv'yi gözümün önüne getiriyorum. "acaba başka bir şehirde yaşıyordu da ailesiyle mi geldi?", "acaba bir rahatsızlığı mı vardı?", "acaba özel bir durumu mu vardı?"

birkaç saniyelik şoktan sonra bahse konu arkadaşa bakarak "buyrun görüşelim" dedim. babası elindeki yarım çayı bırakarak "hadi bakalım" diyerek kalktı. bütün aileyi içeri alırken danışmadaki arkadaş ilk kez gördüğüm bir yüz ifadesiyle yüzüme bakıyordu.

"acaba kamera şakası falan mı bu?" gibi düşüncelere kapılırken baktım herkes gayet ciddi. 4 kahve söyledim. köy hayatından, doğal sebze yetiştiriciliğinden, galatasaray ve türk futbolundan, teknolojinin ne kadar ilerlediğinden bahsedip görüşmeyi bitirdik. *

hala zaman zaman düşünürüm "acaba bir çeşit şaka mıydı?" diye.

görüşme sonunda size soru sormalarına izin verdiklerinde, "neden bu pozisyonda ilan açtıklarını" sorun. çünkü işyerinde problem yoksa personel alınmaz. bir ihtiyaçları vardır, sizi o ihtiyacı karşılayacağınızı düşündükleri için çağırmışlardır.

bu soru ile alacağınız cevap ile hangi işi yapacağınız hakkında daha net bir fikre sahip olabilirsiniz. insan kaynakları bu soruya cevap veremese bile teknik mülakatta kesin bir cevap alırsınız.

belli bir toplantı amaçlı yapılan görüşmelerdir.

yarın yine yapacağım bir tanesini. 18 senedir aynı bok. her seferinde aynı gerginlik. bazen işi beğenmezsem bir kelime ederek patlatıyorum görüşmeyi. hem de bilinçaltımdan yapıyorum bunu. sonradan fark ediyorum. yarın ola hayrola.

nefret ederim. direkt işe al almıyorsan eyvallah. yok adın sanın memleket nere anan napar baban napar
sanane dangalak sülalemi mi elden geçiricen alt tarafı işyerinde var sana çalışcaz sorgulama da işine bak.
allah allah ya.

genelde biz sizi ararız ile biten olaydır.