iskender'i ben öldürmedim (kitap)

artık yaşamadığı için uzun yıllardır acı çektiğim küçük iskender imzalı eser;

istanbul'da olduğum zamanlar mezarına gelmeyi çok istedim ama mümkün olmadı, ama sen yazdıklarınla her zaman benimlesin, bizimlesin, ben sana gelemesem de sen bizden hiç gitmeyensin.

kitabımız 2005 yılında yayınlanmış olup melih cevdet anday şiir ödülü kazanmıştır.

kitaptaki şiirleri bir doktorun yazdığı hemen belli oluyor, zaten kendisinin her yazdığı neşter gibidir ve onu seven herkes de bunu bilir.

bu kitabı daha önce okuduğumu hatırlıyorum, tekrar okumak istedim, belki de küçük iskender'in yokluğunu bugünlerde daha derinden hissettiğimden olabilir.

şiirlerin yapısında yaşam ve ölüm, hayata dair belirli duygular, durumlar, alabildiğine keskin bir şiir dili ile karşımıza çıkıyor.

kitapta bana en acı veren dize ölmüşüm, kendime gelmişim dizesi oldu her zaman.

ölmenin insanın kendine gelmesini ve kendini bulmasını sağlayan en acı şey olması ama kendini bulmaktan da, ölmekten de korkmaması, hatta bu uğurda ölümü beklemesi hep acı bir şey gibi gelmiştir.


yalnızlığı, aslında anlaşılmamış ve sandığın kadar sevilmemiş olmayı, ölümü ve ölerek kendin olmayı derinden hissettiren şiirler olduğu söylenebilir.

mutlaka okunulası bir eser olduğunu düşünüyorum.