kadıköy

bira, özgürlük, veganlık, sol, istanbul sözleşmesi, feminizm, sjw, gezi, direniş, laiklik, ateizm, komünizm.

fatih neyse kadıköy tam tersi bana aynı baskıcı havayı yaşatıyor. çoğunluğun giyim tarzları, görüşleri vb. aynı. beyoğlu'nun 2000lerdeki kozmopolit havasını yeğlerim.

ama tabii ki istanbul içinde nefes alınabilecek ender mekanlardan birisi.

özlenendir. kalabalık olması son dönemlerde sinir bozucu olsa da, insan gidip sokaklarında gezmeyi özlüyor.

begenmeyen gelmesin bir zahmet. mukimler olarak biz, biz bize eğleniriz semtimizde.

istanbul'daki en iyi kafeler kadıköy'dedir. beşiktaş'a da çok sık giderim ama kadıköy bir başka abi. özellikle moda'daki küçük kahvecileri konuşursak işin içinden çıkamayız.

hayatımda görmek istediğim nadir yerlerden birisi.

bir kaç senedir yoğun atatürk düşmanlarının yuvalandığı ilçedir. kadın haklarını savunduğunu iddia eden kesim ve kürt milliyetçiliği yapan hdp'li tipler sürekli eylem yapar. eski günlerini mumla aramaktadır.

sokağını, basık barlarını, yabani yerlilerini, barzo dolu sahilini,mafya kitapçılarını sevmediğim semt.

forever üsküdar !!!

ileride param olursa yaşayacağım semttir. burada ya da beşiktaşta yaşayamadığım için istanbul'da yaşamayacağım.

doğup büyüdüğüm ilçe.
eski tadı yok artık ama. pandemi bitse de gezebilsem.

orali olmayip kendimi orali hissttigim canim istanbul semti. 90larda orali bir genc olmak isterdim. ne beyoglu istiklal karmaşası yada rezaleti, ne nişantaşı kasıntısı guzel sevecen bir rahatlık, eğlence de gençliktir kadıköy. severis.

içinde güzel içme mekanları olmasa çekilmeyecek ilçe.
arıtma tesisi yüzünden uzun süre gitmekten uzak durmuşluğum vardır ama şimdi çok yaklaşmadıģın sürece o koku gelmiyor.

mis gibi laiklik kokan ilçe.

en sevdiğim.

moda sahil oturacak yer yok yeter artık herkes kendi mahallesinde takılsın taksimde cami yapıldı diye kadiköy sahile gelmek ne alaka anasını satim kadiköy’de afterparty oluyo diye kimse fatih’e gidiyo mu burda çok kötü günler bekliyo bizi.. biz bu vatanın fedaileriyiz kimse unutmasın..

önceden çok sevdiğim bir semt iken artık sadece sevdiğim bir semt pandemiden önce moda sahili her yerde tiktok çeken bağıra bağıra konuşan diğer insanlara da rahatsızlık veren çöplerini ortalarda bırakan insanlar sarmıştı umarım yaz gelmeden belediye bunlar için ilaçlama yapar ne diyim

hdp ve feminist tipler yüzünden nefret edip taşınmak zorunda kaldığım semt. ne kadar boş, özenti tip varsa buraya akın etmiş. sorsan chp nin kalesi.

beşiktaştan vapurla geçerken içimi hoplatan, her sokağı ayrı kokan sanatla dolu özel semt.

körlerin ülkesi olarak da bilinir. kalkedonya.

çocukluğumu, ergenliğimi yaşadığım, gençliğimi yaşamaya devam ettiğim, mümkünse ihtiyarlığımda da keyfini süreceğim; anılarımın büyük çoğunluğunun başkentidir kadıköy...

ilk biramı, ilk votkamı içtim moda sahilinde.
ilk sevgilimle, oradan seyrettik denizi...
ilk öpücüğümü orada kondurmuştum sevgilinin dudaklarına...
ilk sinema filmini 1996'da rexx'te izledim çocuktum... 101 dalmaçyalı idi...
ikinci'yi yine rexx'te izledim herkül animasyonu idi...
okuldan ilk kaçışımda oraya kaçtım...
ilk işime ortaokula geçtiğim sene, moda'da bir kadın kuaföründe çırak olarak başlamıştım. babamın arkadaşıydı, para vermedi bana ama olsun... mesela o dönemlerde buket uzuner'le tanışmıştım, müşterimizdi. imzalı bir kitabını bırakmıştı, 'gelibolu'... yani ilk yazar imzalı kitabımı da kadıköy'de edinmiştim...
ilk marka jean pantolonumu amcam kadıköy'de almıştı bana. lee cooper...
ilk yediğim mc donalds menüsünü teyzemin eşi, eniştem; şimdi kapalı olan, rıhtımdan boğa'ya çıkarken sağdaki mc donalds'ta yedirmişti...
ilk sigortalı işime ethem efendi caddesi'nde bir kozmetikçi'de satış danışmanı olarak başlamıştım.
ilk maaşımı kadıköy'de yedim...
sonra rıhtımda bir giyim mağazasında devam ettim... hem de çook uzun süre devam ettim. kariyerime kadıköy'de yön vermeye başladım yani...
sonra kadıköy'de başlayıp şekillenen o kariyer'le birlikte bir çok şey kattı iş hayatı hayatıma.
terkettim kadıköy'de.
terkedildim kadıköy'de.
kavgalar ettim, dayaklar attık, dayaklar yedik hatta...
kötü şeyler de yaşadım kadıköy'de...

ama iyi kötü ne yaşadıysam, anı denilebilecek ne kadar şey biriktirdiysem; çoook önemli bir bölümünü kadıköy'e borçluyum...