kafede kitap okuyan tip

ne yapsındır. evin sakilliğinden kaçıyordur.

isteyen istediği yerde okur. herkes sizin gibi başkaları ne der modunda yaşamıyor hayatı. benim bir tanıdığım var adam kitap okumak için metrobüse biniyor. ilk duraktan son durağa kadar üç dört kez dolaşıyor. herkesin tarzı farklıdır. mesela ben sahilde ve ormanın sessiz köşelerinde kitap okumayı severim.

sizden izin mi alacaktı?

düzenli aralıklarla olduğum tiptir. böyle böyle dune serisinin ilk 4 kitabını bitirdim hatta geçen sene.

ders çalışmak için evi sevsem de kulaklığı takıp huzurlu ortamı olan bir kafede kitap okumak evde okumaktan daha kolay geliyor, neden bilmesem de.

bir şeye odaklanınca kulaklarımı kapatabiliyorum. otobüs, metro, metrobüs, kafe, hastane, pastane.. her yerde okuyabilirim. başımı da pek kaldırmadığımdan ötürü bana isabet edecek garip bakışları da görmüyorum. isteyen istediği yerde okusun. telefonu çıkarıp nasıl ki her yerde bakabiliyorsak kitap da böyle bir şey bence.

kaavede okuyandır o, yoksa, yoktur öyle bişey demekki..

çoğunluk şov demiş ama kafeye tek gittiysen vakit geçirmek için ideal aktivite.

sosyal bir mekanda özellikle kulak tırmalayan , uğultulu bir mekanda kitap okuyan ve okuduğu kitabı anlayabilen bir insan varsa ; direkt bu özelliğini başvuru kısmına yazıp " özel tibet budizm " okuluna %100 burslu kayıt olabilir .

bence buradaki tanımlarda yoğunluklu hınç ve linç okuyana değil, kitaba. barzolar, "kitap ne la hommuğa goyyin..!" diyememiş de okuyana sarmışlar. son model telefon ya da başka bir marka nesnesi olsa sorun yok oysa.

tek başıma kafa dinlemek için çok arada yaptığım bir aktivite. ben yurtta yaşıyorum oldukça kalabalık bir yurt ve odada insanın bazen kendiyle baş başa kalmaya ihtiyacı oluyor sadece kahve içip bir köşede merak ettiğim bir kitabı bir kaç sayfa da olsa okumanın zevki bir başka. eğer vaktim varsa daha önce görmediğim ve merak ettiğim bir yere gidip yaparım bu aktiviteyi gerçekten kalabalıkta yaşayanlara tavsiye ederim kafanız boşalır.

ne yapım?

sizin yaprak kürek bomboş muhabbetlerinizi mi dinleyelim?

ben bu,kaç kere de insanların anlamsız bakışlarına maruz kaldım.yani yok kimse napayım etrafımi seyredeyim.onda da ya sapık ya aranıyor damgası yersin.

yalnızken yapılacak en güzel şey... bir cafede oturup, o ne yiyor, bu sevgilisiyle kavga ediyor, bu karısını aldatıyor diye etrafını dikizleyeceğini otur kitabını oku...

oku koçum, okuyun gözlerine soka soka okuyun, gözleri görürde feyz alırlar belki. okumaktan daha güzeli var mı ya bırakın nerede okuduğumuzu ya da ne için okuduğumuzu.

en sevdiğim şeylerin başında gelir. yemeğini yersin şöyle hafif bir dinlenme sonrası içecekle beraber okumaya başlarsın. müthiş bir kafa toplama aktivitesidir açık ara farkla.

toplum tarafından neden yalnız olduğu merak edilir. hangi kitabı okuduğu merak edilmez.

t/ kafede kitap okuyan kişidir.

bazen bir kahve, bazen bir bira, bazen de bir kadeh şarap eşliğinde yaparım bunu. zaten evden çalışıyor olduğum için günümün büyük bir kısmının da evde geçtiğini düşününce kendimi dışarı atma arzusuyla doluyorum tüm boş vakitlerimde. duvarlar üstüne üstüne gelir bazen insanın ve hem kendisiyle baş başa kalmak hem de tam anlamıyla izole olmamış olmak ister. odaklanmak kişinin kendi elinde ama zamanla yarıştığımız bir sınava girmiyoruz sonuçta. bazen zihni eskilere gider insanın, aynı cümleyi tekrar tekrar okuduğunu fark eder ve bir sigara yakar, biraz uzaklara bakar, kendi kendine gülümseyip okumaya devam eder. mekanın sahibi artık tanıyordur seni ve her zamankinden getiriyorum der, nasıl olduğunu sorar, biraz sohbet etme fırsatı da olur. kitap sadece kütüphane ve ev gibi sessiz ortamlarda okunmak zorunda değildir. insanın o anki ihtiyaçlarına yoldaş olur. bu ihtiyaç tek başına kahve içmek de olabilir. eğer bir kitap dışarıda, toplu taşımada ya da kafede okunuyorsa, mutlaka birilerini etkilemek, hoş bulunan kişiyle tanışmak için araç olarak kullanıldığını ve aslında kişinin kitabın arkasından etrafı kestiğini düşünüyorsanız muhtemelen okumaktan hoşlanmıyorsunuzdur.

bazen parkta, bazen toplu taşımada, bazen kafelerde, bazen de ünide ders aralarında okurum. tamamen kendim için ve sevdiğimden okurum.

şöyle açıkçası bazen okurum, tek geldiysem tabii. ve bir de telefonda vakit geçirmekten sıkıldıysam gayet de okurum çokça normal bir durum. örnek vermek gerekirse, evde böyle kitaba dikkatimi veremediğim bir süreçte, homo deus yarının kısa tarihi isimli kitabın büyük kısmını hep kafede okumuştum. benim evden daha çok kitabı odaklanmamı sağlıyor. hani belki evde odan yok mu diyecekler olacaktır. doğduğumdan bu yana çok kısa bir süre hariç kendime dair odam yoktu, hep böyle kullanılmayan oda varsa onu kullandım, çok da soğuk olduğu için haliyle uyumak dışında pek de bir şey yapılmıyordu özellikle kış aylarında. diğer odalarda da haliyle dikkatim dağılıyor. ama kafede böyle ne bileyim oturup öylece kitabımla ilgileniyor, ona dalıp gidiyorum öylece.

fakat kafede dizi izlediğim de oldu, hatta eskişehir'de. evet yine eskişehir. orada yine sevdiğim bir kafe olan "the roots" isimli kafede ayak işleri dizisinin, 2. sezonundan "ben burada iyiyim" isimli bölümü izlemiştim. ayak işleri izlemiş olanlar belki hatırlar. dizinin en komik bölümlerinden biridir.

yani lafın özü, kafede dilediğimde dizi izler dilediğimde kitap okurum. büyük bir keyif içinde. ama tabii daha çok kafeye bir arkadaşımla gelmek tercihimdir.

bu ben, en azından gözümü kiminse ağzına, kiminse yüzüne dikmekten daha iyi. hem kitap okuyarak bi şeyler içmek muazzam aktivite:"))