karamsarlık

murphy kanunları gibi her şeyi ince ince işlersin ufacık bir şey gözünden kaçar gelir sana patlar. bu sürekli olmaya başlayınca karamsarlık başlıyor bir şey unuttum mu onu düzgün yaptık mı... yaptık ama gene bir şey çıkacak patlar bu iş kesin olmayacak bak görürsün deyip gerçekten de olmaması... olmayınca olmuyor deyip baştan yaşanan durum.

bardağın yarısını dolu görmek yerine yarısını boş görmektir. olayların sonuçlarının daima olumsuz olacağını düşünmektir. bir yerde beklentiyi azaltır, hayal kırıklığını önler.

tecrübelerden beslenir ve önlem almaya iter. aynı zamanda çoklu düşünmeye yol açar.

ancak karanlık bir duygu ve moddur. yani tüm bu yararları kadar dozajı ayarlanmadığı durumda mücadele ve müdahale duygusunu köreltir. yani bu bir ateştir. becebilen yemek yapar beceremeyen ise kendini yakar.

o yüzden karamsarlığı olumlu-olumsuz duygu yüklemek bana kalırsa hatadır. çünkü her kriz senaryosu en az bir karamsar ya da karamsar mod'da olan kişi tarafından yazılmıştır. ancak kriz senaryosu-plânlaması yapmaya pek alışık olmayan akdeniz toplumlarınca lanetlenir, krize alışmış toplumlarda da (orta doğu gibi) karamsar şahıslar lanetlenir..

o kadar karamsarim ki bu satirları yazarken de karamsarlık sardı her yanımı. bir bakıyorum memleket için umutlar tükeniyor, üniversiteli bir tıp öğrencisi kendisini intihar ediyor veya bir şehit haberi geliyor. kendi geleceğime bakıyorum yine hüsran. ne taraftan bakarsam bakayım bardağa dolu tarafından bakamıyorum. çünkü benim bardağımdaki o hakkımı da başkaları aldı. kaldı elimde bomboş bir bardak...

oğlak burcuna mensup kişilerin en belirgin özelliklerinden biridir.

gerçekçiliğin melankoliyle harmanlanmış versiyonudur bana kalırsa.

(bkz: bedbin)