kekemelik

dil ve konuşma terapistlerinin tedavi ettiği bir konuşma bozukluğudur.

normal akıcılık ve konuşma akışıyla ilgili problemleri içeren konuşma bozukluğudur. akıcılık , artikülasyon bozukluğu, sesletim bozukluğu , ses tekrarı gibi bir çok türü vardır.

ritim bozukluğu olarak da değerlendirilebilinir.

freudun evdeki otoriter baba figürürünü sebep gösterdiği konuşma bozukluğudur. gel gör ki kendi çocukları da kekemedir.*

türkçe konuşurken sık sık yaşadığım ama ingilizce konuşurken neredeyse hiç yaşamadığım sıkıntı. birini doğal olarak, ötekini sonradan öğrendiğim için sanırım.

küçüklüğümde komşumuzun kedisinden korktuğum için 3-4 ay yaşadığım sorun.

sonra kediyi balkon tarafa salmamışlar, annemin şikayeti üzerine ve düzelmiş. fakat babam da bazen biriyle konuşurken çok fazla kekeleyebiliyor. özellikle karşısındaki insanın onu küçümsediğini hissediyorsa, kaygılanıyorsa.

ve kekemelik beynin dil ve konuşma bölümlerinde bir anormallik sonucu oluştuğu için kalıtsal.

bu yüzden hala çok ara ara kekeliyorum. 3-4 defa. eğer düşünürsem bunun hakkında daha çok oluyor.

çok heyecanlanınca da dudaklarım ve yanaklarım titriyor. bu da onunla alakalı bir durummuş.

tedavisi mümkündür. kardeşim küçükken horoz saldırısı sonrası kekeme olmuş.
"a-p-s-t-k" gibi harflerde sorun yaşıyordu. bir ara o kadar artmıştı ki ( üni sınavı hazırlık zamanı) dilini kanatıyordu. bir merkeze gitti. orada önce 15 gün sessiz kalmasını söylediler. ardından 15 gün çok az olmak şartı ile melodik, şarkı söyler gibi konuştu. sonraki zamanda uzun bir zaman şarki söyler gibi konuştu asla düz konuşmadı. evde en az bir saat melodik şekilde sesli kitap okurdu. şimdi kekemeliğinden eser yok.

çok güzel türkü okuyan (bkz: hüseyin turan)'ın konuşurken yaşadığı durum.

konuyla ilgili (bkz: the king’s speech) filmini tavsiye ederim.

not:bu utanılacak birşey değil!! küçükkken öğretmenimin korkutmasıyla başlayan lise 1’e kadar devam eden çok stresli ve zor bi dönemimdi.merkeze gittiğimizde hemen başladık ama 5 aya kadar nadiren işe yaradı. okulların kapanması ve pandemi’nin girmesiyle evde ailemleyken artıyordu.kitap okuma şevkimi fark ettikten sonra sesli kitap okumaya başlamıştım ve kısa bir süre sonra gördüm ki eser yok yani çabalayın ve inanın.( bu arada genelde çok güzel şarkı söyleriz;))

taklidinin yapılması ve bir komedi unsuru olarak kullanılması çok yakışıksızdır. başkaları adına utandırır.

12 yıldır kekemeyim. ne azaldı ne arttı alıştım artık.

halk arasında "konuşmayı bilmeme, cin çarpması" gibi geri zekalıca yorumlanan rahatsızlık. rahatsızlığın türüne göre tedavi yöntemleri değişmektedir. bazen ameliyat bile gerekebilir. "duvar ilanlarındaki 15 günde kekemeliğe son" yazıları gibi olsa keşke. bırakın 15 günü 2 yıl tedavi ile sonuç alınamayan durumlar var.

zamanla bu rahatsızlık ile yaşamayı öğrenseniz bile, adınızdan daha iyi bildiğiniz şeyleri söyleyememek ve karşınızdaki insana belli etmemek için şekilden şekile girmek kötü bir durum.

eğer çevrenizde bu rahatsızlıktan muzdarip insanlar varsa onlara şöyle bir iyilik yapabilirsiniz:

-karşılıklı iletişim sırasında kekeme kişinin ne diyeceğini sesli şekilde tahmin etmeyin. a diyen birisi için "armut mu, altın mı, araba mı yoksa" demek karşınızdaki kişiyi daha da panik hale sokar.
-kekeme kişinin sözünü hiçbir şekilde kesmeyin. iki kelime arasını uzun tutmak zorunda kalan kişi için "hadisene lan ağaç oldum, çabuk söyle" demeyin. biraz daha beklerseniz bir şey kaybetmezsiniz.
-kekeme kişiye "konuşmayı bilmiyorsun, konuşmayı mı unuttun lan, korktun mu yoksa" gibi laflar etmeyin. yeri gelince kekeme insanlar diksiyonları muhteşem insanlara dönüşebilmektedir.

artık çevremde saygısız ve empati kurmayı öğrenememiş insanlardan bıktım. belki buradaki yazarlarla gündelik hayatta hiçbir zaman karşılaşmayacağım ama başka kekeme yoldaşlarımın daha iyi durumda olacağını ümitleyerek yazıyorum bu girdiyi.

çocukken bir komşumuzun oğlu kekemeydi. ben 10-11 yaşlarındayken o 2.5-3 yaşlarındaydı ve rahat konuşamamaktan dolayı sürekli bir öfkelenme halindeydi. bir gün ablası, o ve ben merdivenlerden çıkarken inanılmaz uzun bir cümleyi mükemmel bir diksiyon ile bir çırpıda söyledi. kulaklarıma inanmamış, bir anda çocuğa sarılıp "allah'ım ne kadar düzgün söyledin. aferin sana" diyivermiştim. iki kardeş şaşkınlık içinde "e ne var bunda?" der gibi bakmışlardı yüzüme.

meğer çocuk yalnızca yabancıların yanında kekemeymiş. evde mükemmel bir şekilde konuşuyormuş. o günden sonra da benim yanımda hiç kekelemedi.

akıcı konuşma bozukluğu rahatsızlığıdır. iletişim kurmaktan alıkoyan ve özgüvensel sorunlara sebep olan, konuşmanın gidişatını etkileyen bir bozukluktur. bu bozukluğa sahip birey ses ve sözcükleri tekrar eder, sözcükleri uzatır, bu yüzden de konuşmaya çalışırken hayli çaba sarf eder. birey, tam önemli bir söz söylemek isterken orada kilitlenir. konuşurken zorlanması da bireyi ikinci davranışlara iter. göz teması kuramama, göz kırpma, eliyle bir yerlere vurma, bacakları sallama, kullanmak isterken kaygılandığı sözcüğü kullanmaktan vazgeçme, bireyin ikinci davranışlarıdır. bizler için telefonla konuşmak ya da adres soranlara yanıt vermek günlük ve olağan bir hareket. ama gelin görün ki kekeme bir kişi için bu büyük bir soruna dönüşüyor. kekemeliğin bir çok türü olmakla beraber, kekemeliğin geçici veya kalıcı olduğu konusunda görüş bildirmek imkansızdır.

kekemelik, araç içinde hareket halindeyken radyo dinlerken yayının arada sorun çıkarmasına benzer. bazen cızırtılı bazen boğuk, ama nihayetinde ne dendiği anlaşılır. bu boğuk sesin üzerine farklı faktörler eklenince, mesela dar bir sokak veya tünelden geçince sinyalin tamamen kopması da kekemelik oluyor.

başlığı aradım resmen. normalde kekeme erkek arkadaşlarım olmuştu garipsemiyorum tabii ki şimdi pozitif ayrımcılık olmasın ama az önce kekeme bir kadınla konuştum nasıl tatlı geliyor konuşması öyle. ya bize her şey ne kadar yakışıyor ya :)))