841.
hem çok seviyorum hem de şiddetli geçimsizlik var aramızda. atsan atılmıyor, satsan satılmıyor. nereye kadar devam edecek bu ilişki bilmiyorum.
devamını gör...
842.
bu aralar limoni. pek konuşamıyoruz. eski sohbetlerimizden eser yok. konuşacak çok konu birikti. artık sitemkar bazı iç çekişler duyuyor gibiyim. unutulduk diyor sanki, haklı da insan kendini unutur mu? bazı küçük sürprizlerim olucak ama bakalım bir şekilde düzelticez arayı.
devamını gör...
843.
seviyorum keratayı. birbirimize muhtacız sonuçta yapacak bir şey yok.
devamını gör...
844.
bu sıralar çok kötüyüz . sonumuz psikiyatri .
devamını gör...
845.
önceleri sadece muhabbet ediyorduk şimdilerde tartışmaya başladık yakında karakolluk oluruz
devamını gör...
846.
biz küstük arkadaslar
devamını gör...
847.
devamını gör...
848.
parçalı bulutlu.
devamını gör...
849.
bir bulsam geberteceğim şerefsizi.
devamını gör...
850.
bugünlerde fazla görüşmüyoruz. gerçi o da bilmiyor nedenini
devamını gör...
851.
türk borsası gibi şu sıralar.
devamını gör...
852.
küsüm, konuşmuyorum.
devamını gör...
853.
kendi kendine böyleyim.
devamını gör...
854.
kendimle aram iyi
devamını gör...
855.
20 yıl önce bozdum kendimle arayı
devamını gör...
856.
kendimle aram iyidir , canı ne isterse onu yapıyor.
devamını gör...
857.
bu aralar oldukça puslu romalılar. geçmişe çok takılıp keşke şunu şöyle yapsaydım şöyle deseydim diyorum. ve sanırım bu beni ufaktan bir bunalıma soktu. kendimi yollara verdim. etrafımdaki insanlara, bir haftalığına en azından beni unutun, yokmuşum gibi davranın dedim. kendimi bulmam lazım..
devamını gör...
858.
idare eder, geçinip gidiyoruz.
devamını gör...
859.
ya aslında son 10 senede cok buyuk degisimler oldu bende.
eskiden cok kafası karısık, cok caprasık, yerinde duramayan, hiperaktif derecesinde hareketli, her seyde degisikligi cok seven, kımıl kımıl bir insandım. boyle sevimli, tatlı bi sey gibi duruyor ama yer yer insanları yoruyordum. ustunde buyuk yukselisler ve buyuk dususler yasıyordum. bunalım donemimde yanımda olan insanları da cok yoruyordum.
son 10 senedir basit dusunuyorum, net kararlar alıyorum ve bu ruhumu cok rahatlattı. cok daha olgunum, cok daha sabırlıyım, cok daha dengeli ve huzurluyum. cevremde az insan var, bu da yorulmama mani oluyor. ruhsal anlamda acayip dengeli, acayip sevgi dolu ve uysalım.
ama son birkac aydır isler biraz karıstı. birkac taciz olayı yasadım ve bunlar beni cok uzdu, intihar etmek isteyecek kadar bir tiksinti duymaya basladım hayata. toplicam umarım. son 10 senedir oturttugum dengeli kimligime geri donucem, yoksa da oluruz zaten, arkamdan deliydi meliydi ama aslında tatlı kadındı dersiniz artık:)
eskiden cok kafası karısık, cok caprasık, yerinde duramayan, hiperaktif derecesinde hareketli, her seyde degisikligi cok seven, kımıl kımıl bir insandım. boyle sevimli, tatlı bi sey gibi duruyor ama yer yer insanları yoruyordum. ustunde buyuk yukselisler ve buyuk dususler yasıyordum. bunalım donemimde yanımda olan insanları da cok yoruyordum.
son 10 senedir basit dusunuyorum, net kararlar alıyorum ve bu ruhumu cok rahatlattı. cok daha olgunum, cok daha sabırlıyım, cok daha dengeli ve huzurluyum. cevremde az insan var, bu da yorulmama mani oluyor. ruhsal anlamda acayip dengeli, acayip sevgi dolu ve uysalım.
ama son birkac aydır isler biraz karıstı. birkac taciz olayı yasadım ve bunlar beni cok uzdu, intihar etmek isteyecek kadar bir tiksinti duymaya basladım hayata. toplicam umarım. son 10 senedir oturttugum dengeli kimligime geri donucem, yoksa da oluruz zaten, arkamdan deliydi meliydi ama aslında tatlı kadındı dersiniz artık:)
devamını gör...
860.
bazen kendimden hiç hoşlanmıyorum ya.
sanki birkaç karakter var beynimde ve bazen sürekli münakaşa ediyorlar.
hepsinin ortak karar aldığı zamanlarda stabil hatta insanüstü bir hâlime ulaşsam da, biri bozuk atınca hepsinin ipleri elimden kaçıyor.
hiçbir zaman "ben olsaydım böyle yapardım" diye kesin cümleler kurmam mesela, kursam da genellikle tam tersini yaparım. "bilmiyorum ki o an nasıl olur?" derim hep. çünkü o durumu ben yaşadığımda nasıl tepki vereceğim bana bile sürpriz oluyor.
çok sevdiğim bir hocam bana bu durumu "multi kültür kompozisyonu" ile açıklamıştı bir zamanlar. bu çıkarıma bile verdiğim tepkiyi hangi akla hizmet verdiğimi bilmiyorum. demiştim ki: "hocam multi kültür çok havalı tabii ama benimki bildiğin beyin .cıklaması".
bunu neden bu şekilde söyledim, daha kibar olamaz mıydım? daha asil? daha narin?
elbette yapabilirdim, bu çok mümkündü ama o an ipler benim elimde değildi sanırım.
neyse, hoca diyafram kahkahasını attı ve dedi ki: "doğru aslında, işte gerçekçilik!"
aslında yaşadığımız buhranı şık kelimelerle süslemediğimiz vakitlerde; durumun vehameti, çekilmezliği ve bizim ne kadar berbat bir hâlde olduğumuz çok net görülüyor.
bunu şık kelimelerle süsleyip adına edebiyat ya da sanat diyebiliriz, diyoruz, böyle daha iyi hissediyoruz.
sanki birkaç karakter var beynimde ve bazen sürekli münakaşa ediyorlar.
hepsinin ortak karar aldığı zamanlarda stabil hatta insanüstü bir hâlime ulaşsam da, biri bozuk atınca hepsinin ipleri elimden kaçıyor.
hiçbir zaman "ben olsaydım böyle yapardım" diye kesin cümleler kurmam mesela, kursam da genellikle tam tersini yaparım. "bilmiyorum ki o an nasıl olur?" derim hep. çünkü o durumu ben yaşadığımda nasıl tepki vereceğim bana bile sürpriz oluyor.
çok sevdiğim bir hocam bana bu durumu "multi kültür kompozisyonu" ile açıklamıştı bir zamanlar. bu çıkarıma bile verdiğim tepkiyi hangi akla hizmet verdiğimi bilmiyorum. demiştim ki: "hocam multi kültür çok havalı tabii ama benimki bildiğin beyin .cıklaması".
bunu neden bu şekilde söyledim, daha kibar olamaz mıydım? daha asil? daha narin?
elbette yapabilirdim, bu çok mümkündü ama o an ipler benim elimde değildi sanırım.
neyse, hoca diyafram kahkahasını attı ve dedi ki: "doğru aslında, işte gerçekçilik!"
aslında yaşadığımız buhranı şık kelimelerle süslemediğimiz vakitlerde; durumun vehameti, çekilmezliği ve bizim ne kadar berbat bir hâlde olduğumuz çok net görülüyor.
bunu şık kelimelerle süsleyip adına edebiyat ya da sanat diyebiliriz, diyoruz, böyle daha iyi hissediyoruz.
devamını gör...