kişisel alan

kendine ait her şeyi ile çıplak kaldığı bir an ya da bir yer. kimi zaman ağladığı kimi zaman güldüğü... ama sonuçta hepimizin ihtiyacı. lütfen gelip, oraya girmeye çalışıp, işin ağzına yüzüne burun deliğine sıçmayın.

saygı duymak "zorunda" olduğunuz alandır.

türkiye'de kişisel alan mı var? hepimiz kutu gibi evlerde üst üste yan yana yaşıyoruz.

kişinin yalnızca kendini barındırması gereken, kişiye göre çapı dar veya geniş olabilen, eşsiz, mental sağlığa önemli ölçüde etkisi olan muhteşem alan.

bu kavrama yabancı herhangi biriyle iletişimim small talktan öteye gidemez. hatta görüp arttıracak olursam benim kişisel alanıma saygılı olması yeterli değil, kendine ait, kendisiyle baş başa çok mutlu olduğu kendi kişisel alanı da olmak zorunda.

bir insanın kişisel alanının olması ve başkalarının kişisel alanına saygı duymayı bilmesi gerekir. bunu bilmeyen insanlar maalesef ki gerçekten geri kalmış kişilerdir. bu kişisel alanın korunması için insanların çabalamasına gerek kalmadan başkalarının o alanlara taşmaması gerekir. buna vereceğim en basit örnek evin perdelerini başkalarının bakmaması için kapalı tutmamıza gerek kalmaması gerekir. insanların kişisel alanı olan evlerine bakmamamız gerektiğini toplum olarak benimsemeliyiz. bu örnek bir insanın dini görüşü, cinsel yönelimi, giyimi, bedeni ve her şeyi için geçerli aslında.

etrafımdaki insanların ihlal etmek için can attığı, benim ise sınırını sonuna kadar koruduğum bireysel bölgedir.

benden sonraki 45inci cm'den başlayan 120nci cm'de biten psikolojik alan.

öncesi mahrem alana, sonrası; önce sosyal alana sonra genel alana dahil.

insanların umursaması ve saygı duyması gereken herkesin ihtiyacı olan alandır.

çocukluğumdan beri farkında olmadan korumaya çalıştığım (ki yetiştiğim çevrede çok zordu bu) kendine özgü zorluklarla kuşatılmış, kimsenin kolay kolay girmesine izin vermediğim alandır. toplu ortamlarda oturmaya gelemem, kafama eserse çıkar gezer hava alırım, hobilerimle ilgilenirim vs vs tüm bunları yaparken de yazdıklarımın, okuduklarımın, hayatın, kendi içsel dünyamın analizini yaparım. kısacası kendime yalnız kalabilmek adına yer ayırdığım yegane alan. ileride çocuğum olursa onu da böyle yetiştirmeyi düşünüyorum. öyle vıcık vıcık ve boş iliskilerden hoşlanmam.
bu konuda sartre'dan şu sözleri alıntılıyorum:
"on kişiden dokuzu böyledir
görmüş geçirmiş adam mı? hayatlarını sersemlik ve dalgınlıkla geçirmiş, alelacele evlenmiş, rastgele çocuk yapmış, diğer insanlarla kafelerde, düğünlerde, cenazelerde karşılaşmışlardır. arasıra kargaşaya kapılıp başlarına geleni anlamadan debelenip durmuşlardır. çevrelerinde olup biten her şey, onların görüş alanının dışında başlamış ve sona ermiştir. upuzun kara biçimler, uzaklardaki olaylar yanlardan geçip gitmiş; onlara bakmak istediklerinde her şey çoktan sona ermiştir. kırk yaşına gelince de ufak tefek hırçınlıklarını ve birkaç atasözünü tecrübe diye adlandırmışlardır. para atılınca bir şeyler veren makinelere dönüşmüşlerdir; sol bölmeye bir beşlik koyunca yaldızlı kağıda sarılı kıssalar; sağdakine bir beşlik koyunca da dişlere yumuşacık karamelalar gibi yapışan değerli öğütler alırsınız. ben de böyle bir adam gibi davranıp kendimi insanların evlerine davet ettirebilir ve hakkımda “sonsuzluğun karşısına dikilen büyük bir gezgin “dedirtebilirim.

şu hayatta sağlıkla başa baş giden çok çok önemli bir şeydir. yokluğu asabiyet yaratır, sıkıntı hissettirir, huzursuz olursunuz. kendinize ait bir çember oluşturamayınca hayatta bir saniye bile durasınız gelmez. çemberimsi avuntular sizi bir yere kadar götürür ancak bu oyalamaların neticesinde yine aynı huzursuzluğu hissetmek mümkündür. gıda gibi temel bir ihtiyaçtır

pandemi dönemine ilişkin fiziksel mesafe dışında bir kavramdır. bilindiği üzre insan, sosyal bir canlı olarak türdeşleriyle bağ halinde sürdürür yaşamını. bu bağ, iş, komşuluk, ticaret vb olabileceği gibi, arkadaşlık, birliktelik, aşk hatta evlilik gibi nedenlerle de kurulabilir. her birinde ayrı bir ölçekte olmasına karşın, kurulan yakınlıkların hiç biri, kişinin ihtiyaç duyacağı özel (kişisel) alanını yok sayacak boyutta olamaz/olmamalıdır. çünkü bunun olmaması kişiyi/kişiliği yok eden bir durumdur. kişi olamamak, kişi kalamamak, kişi sayılmamak kişiler arası sağlıklı bağı da -hangi yakınlık düzeyinde olursa olsun- yok eder ve kemirir.
kişiliğinizden ödün vermeyin, özel alanızı doğru biçimde belirleyin ve koruyun ve başka özel alanlara da saygılı olun derim naçizane efenim..

benden sonraki 45. cm. ve 120. cm. arasındaki psikolojik alan; mahreme 45 cm. kala.

"bi insanın kişisel alanı sadece götüdür." diyordu meksika açmazı adlı filmde. nereden aklına geldiyse.