kitaplığından ödünç kitap vermeyen insan

evdeki hırsıza yeni kurumuş kot pantolonla dalan insan

vermiyorum kardeşim. hepsini biriktirip kendi paramla aldığım özel kitaplarımı neden vereyim sana. yırtık pırtık vereceksin bana ben de sinir krizi geçireceğim.

ödünç verilen kitaplar geri gelmiyor ki. okumayı çok isteyen gitsin kendisi satın alsın veya pdf'sini indirsin. bizim kitaplarımızdan uzak dursun.

geri getirmiyorsunuz!!! onlar benim bebeklerim. anlayamazsınız!!! * geri getirmiyorsunuz. geri getirin!!!

gelmiyor geri. sonra isteyince bozuluyorsunuz. kahır bela, kerbela, cehennem kapısı gibi bir durum.

önceden bilgi paylaşınca güzeldir deyip dağıtırken, şimdi gözüm gibi baktığım ve ödünç vermek yerine satın alıp hediye ettiğim durumdur.

okuyup zarar vermeden geri getiren insana tabiki kitap veririm ama çevremdeki insanlar kitapları alıp evde bir köşeye atıp unutuyorlar. benim aklıma gelip de istersem anca geri alıyorum.

bir zamanlar bir kitap vermiştim kitap iki kat daha kalın döndü bana. dereye mi düşürdün arkadaşım demiştim. hani o değilde nasıl utanmadın o kitabı bana vermeye. basımı olmayanları zaten vermem çok ısrar ederse bu kez hiç vermek istemem. kütüphane dolu kardeşim bende halk kütüphanesi değilim size kitap yetiştitiriyim. şu dönem kitap kurdu olduğumu bile bilen yok onlara ne ne okursam okurum her okuduğumu benden sonra okumak isteyene sinir olurum. ohhhhh beeee ne biçim rahatladım.

benim o ödünç vermem. gider yenisini satın alırım isteyen kişiye hediyem olsun. ödünç verdiğim her kitap harabe olmuştu bana döndüğünde ya da hiç geri gelmedi. veremem, vermem okurken sayfalarca satır satır duygularım karışıyor kitaba özene bezene bakıyorum kitaplarıma harabeye çevrilmesine göz yumamam… en iyisi hediye etmek.

artık vermem ki vermiyordum da bazı tipler var ki kitaba para vermiyor resmen benden geçinmeye çalışıyor bazı tipler var kitaba gözüm gibi bakmışım kitabın canı çıkmış vaziyette veriyor en vahimi olan da veriyorum ama geri gelmiyor utangaç biri olduğum için kitabı geri de isteyemiyorum artık vermiyorum hiçbir kitabımı onlar benim yavrularım zamanımı geçirdiğim başka bir evrene kapı açan hayattan bir nebze de sıkıldığım bunaldığım zaman bana kucağını açan sığındığım neredeyse tek yer varsın olsun kitaplarımı vermediğim için ben kötü olayım bir sıkıntı görmüyorum artık.

ödünç kitap vermem, istediği bir kitap varsa satın alır ve hediye ederim. çünkü kitabı okurken altını çizmiş ya da not almışsınızdır doğal olarak hislerinizi, düşüncelerinizi de ödünç vermiş olursunuz.

hanım hanım onlar benim yavrularım.

benimdir.

akıllı insandır

bazı istisnaları saymazsak eğer motivasyonlarını anlamadığım insanlar. okunacak bir sürü kitap varken bir insan tekrar okumayacağını bildiği bir kitabı neden başkasına vermekten imtina eder ki?

kitaplığımda mesleki kitapları saymazsak eğer benim için manevi değeri olanlar, tekrardan okumak isteyebileceklerim ve henüz okuma fırsatı bulmadığım bir kaç kitap var sadece.
yatılı okuduğum lise yıllarında satın aldığım kitapları daha çok kitap satın alabilmek için sahaftan tekrardan değiştirirdim. daha sonraki yıllarda satın aldığım çoğu kitabı da ya bir yere bağışladım yada birilerine verdim.
tekrar okumayacağımı bildiğim bir kitabı başkalarının da faydalanması için vermek yerine süs gibi kitaplığımda bulundurmayı anlamakta güçlük çekiyorum doğrusu. ya bende yeteri kadar kitap sevgisi yok yada çok yaşayacağımı düşünmediğim için kişisel kitaplık oluşturma ihtiyacı
hissetmememden kaynaklanıyor galiba.

sonuç olarak kitap benim gözümde içeriğini okumamı sağlayan bir araç sadece. arkadaşlarımın yada tanımadığım bir insanın okuması için seve seve kitaplarımı veririm.

benim değil mi vermem gitsin alsın. kitap sağlam dahi gelse sayfa çevirirken sadece kendi tükürük salgımın kullanılmasından hoşnut oluyorum.

tam olarak benim o. vermiyorum. vermem de çünkü benim en büyük hayalim, çocuklarıma ve torunlarıma büyük bir kütüphane bırakmak.ayrıca bir iki kere ödünç verdiğimde kitaplar dönmedi ve aynı kitaplardan almak zorunda kaldım çünkü seriydi.

verilen kitaplar geri gelmiyor çünkü. annem londra'dan geldiğinde benim tüm kitapları götürmek istiyor. bir oldu, iki oldu ses etmedim ama sonra dedim "anne hangi kitabı istiyorsan ben sana alayım ama kitaplığımdan alma" o da kızdı. "kitaplar okumak için var, ben de okuyup arkadaşıma vereceğim" dedi. ama ben kitaplığımı seviyorum, onlarla bağ kurmayı, sıkıldığımda tekrar açıp okumayı...

kitaplarına düşkün bir okurun onları ödünç vermesi beklenmemelidir. çünkü giden kitapların geri gelmeme olasılığı vardır. eğer geri geliyorsa kesinlikle (şimdiye kadarki deneyimlerime dayanarak konuşuyorum.) yıpranmış olur. çünkü kimse o kitaba benim verdiğim kadar değer vermez ve benim gibi özen göztermez. verilen kişi kitap yere düşse kaldırır ve önemsiz bir şey olduğunu düşünür. oysa ben kitabımı yere düşürünce kaldırıp kitabımı sarılır ondan özür bile dilerim. alınan kitaba verilen para gökten yağmıyor. doğal olarak insan kitabına özenli davranıyor. ayrıca bir kere kitap vermek, her zaman kitap verebileceğine inandıran bir kapı açıyor karşıdaki insanın zihninde.*