koklayınca geçmişi hatırlatan kokular

tariş limon kolonyası
sandal ağacı kokusu
camsil kokusu

annem.

koklasam da geçmiş hatırlarım ki kokusunu da özledim

salep ve kandil simidi ikilisinin kokusu ilkokul yıllarıma götürüverir beni. bir diğer deyişle salep ve mahlep kokuları:)
mevsime veya gününe bağlı olmaksızın, her daim bulunduğu sokağı salep ve kandil simidi kokutan o pastanenin yerinde yeller esiyor.. çok üzgünüm~

ceviz yaprağı koklayinca hep küçüklüğüme köye dönerim.
ananemin ördekleri kazları vardı. köyün üstünde mezarlık vardı. onun hemen yanında yunahlık derler. yani köyün banyosu ve çamaşırhanesi kadınların. .
oraya bir su gelirdi. çeşme sürekli akardı.
.çeşmenin karşısında bir gölet vardı. göletin dibinde büyük bir ceviz ağacı. ördekler gölette yuzerdi ben ceviz ağacına taş atar düşen cevizleri yerdim. elim batardi o ceviz lekesinden .

ne zaman bir ceviz yaprağı koklasam o günler aklıma gelir.

babamın köyünde de bizim evin arkasında bir armut ağacı vardı. ama nasıl büyük ve çok armudu vardı. ama amcamlarla aramız bozuk olduğu için bize vermiyorlardı. bizde gidip almiyorduk.
ama bazen anne anne armut diyorduk. gizilice gidip alıp yiyorduk.
ananemin köyünün de girişinde sağ taraf boyunca yüzlerce metre armut ağaçları olurdu. öyle armutlar yok artik. onlar nasıl meyveydi öyle. kim aşılamış nerden gelmiş olmuş. .

ananemin evin ustunde bir tarla vardı. çorak bozkır bir yer. orda bir alıç ağacı vardı. çok büyüktü ağaç. sarı bir alıç ağacı.
harman zamanı aliclar yeşil olurdu daha olgun olmazdı. ama üstünde ağacın o kadar çok kuş olurdu ki. hatta bir gün bir serçe yakaladim düşmüş. az baktım geri saldık.
hep o alıç ağacı aklıma gelir. kurumuş diyorlar şimdi. ne zaman bir alıç görsem aklıma o günler gelir. o yaz sıcak buğdaylar.

ananemin bir tarlası vardı yamuk bir tarla. sadece buğday olurdu orda. tarlanın asagisinda bir su akardı gölgelik ağaçlar vardı. söğüt ağaçları.
zaten her tarlanın bir mekanı adresi vardır.
işte baglardaki tarla. sarı yapraktaki tarla.
mezarlıktaki tarla diye.
o tarlanın tam ortasında bir yabani armut ağacı vardı. ahlat mi oluyor o. bakın ben bile karıştırıyorum aslında. çünkü gerçek ahlat tatli olur. bazısı acı oluyor armudun. bazısı çok kararınca yeniyor.
susuz ama olgunlaşınca tatlı küçük armutlar. bir daha da öyle armut bulamadık. belkide küçükken güzel geliyordu .

birde küçüktük mahallede bir adam ölmüştü. onu yikayacaklardi. kocaman bir kazan kurmuşlar. bende uzaktan bakıyorum. o kazanın içine bir ot attılar. aman allah im nasıl bir koku. o neydi acaba. ne otuydu ki.
zaten korkmuştum. ölü fikri küçükken korkunc geliyordu .
bazen o otun kokusunu hissedince o gün gelir aklıma.

küçüktüm dişim agriyordu ama nasıl. gece beni bir eve götürdüler. dişçi değildi bence.
hayal meyal hatirliyorum. sonra sabahı hatırlıyorum bana bir şeftali vermişlerdi. yedim ne güzeldi. ne zaman şeftali yesem o gün gelir aklıma. sanki hep ağlıyordum ve seftaliyi yiyince susmuştum.

belki beş yaşında yoktum vardım. evde dolapta kağıt para vardı. aldım onu gidip bakkala cips aldım. cips dediğimde saman gibi. mısır cipsi beyaz poşette satılıyor. o kadar kötüki şimdi kimse yemez onu. o zamanlar o vardı. yıl diyorum 1987 anca belki 88.
yedim onu eve geldim. annem anladı tabi.
dövdü mü hiç hatırlamıyorum ama kızdı bayağı. ama bende o kadar pişman olmuştum ki. üzüldüm nasıl yaptim böyle bir şey diye. ne zaman öyle bir cips yesem görsem aklıma gelir.

bildiğin travma gibi şeyler mi olmuş alla alla. beni rahatsız etmiyor bunlar. daha var düşünsem bulurum aslında.

ilkokul önlüğüm.


evet hâlâ saklıyorum...

hanımeli çiçeği

yves saint laurent black opium parfüm. 1 tl ye almıştım trendyoldan. nası mutlu olmuştum.. çok güzel hissettiriyordu.

şu koku hafızası mükemmel bir şey normal şekilde düşünerek yeterince detaylarını hatırlayamadığım ama bir koku aldığımda resmen önümden şerit gibi geçer ama her kokuda olmuyor olduğunda bir yere oturup bir 10 dakika düşünürüm sonra acı bir gülüş ve iç çekişten sonra hayatıma devam ederim

aileden ölmüş birisinin saklanan kıyafetleri. sonradan attılar ama zamanında kokladığımda hatırlatırdı bana o kişiyi. zor bir şey birisini hatırlamak o biçimde.

zihnin geçmişteki bir olayla ilişkilendirdiği her koku.

ağaç kokusu. sebepsizce beni çocukluğuma götürür. sokakta oynadığımız zamanlar gelir aklıma.

tarçınlı kek kokusu. ilkokul zamanlarında eve dönüldüğündeki huzurun dimağa yerleşmiş hali.

(bkz: eski sevgilinin parfümünü kullanan arkadaş)

anne.

ardıç kokusu. eski evimizin etrafında hep ardıçlar vardı.

tarçın kokusu ne alaka bilmiyorum

(bkz: osuruk kokusu)

bilumum narenciye kokusu. simdikiler karpit kokuyor.

kokulu silgiler.
(bkz: arı mayalı silgi)