koklayınca geçmişi hatırlatan kokular

yaz ayında yağan yağmurla birlikte gelen o toprak kokusu beni hep çocukluk yıllarıma götürür.

beyaz sabun ve anneanne evi.

çay kokusu ve kızartma biber kokusu beni o zamandan alıp çok kısa süreliğine çocukluğumun mutlu yaz akşamlarında götürüyor her seferinde..

çimen kokusu. zira belli bir neslin çocukluğu sokakta veya bulduğu herhangi bir mini çimenlikte oyun oynayarak geçmiştir ve günde en az bir kere yüzüstü yere düşmek suretiyle o çimenlerin tadına bakmıştır.

rutubet
soğuk hava ( bence kokusu var )

tütün kolonyası

dede evinde geçen bayramların sembolüdür benim için; tariş tütün kolonyası.
heybetli bir cam şişesi vardı. kokusu ağırdı, keskindi. bayram kahvaltısının hemen akabinde çıkardı sahneye ve bayramı bu koku başlatırdı.

bellisima kadın parfümü.

annemin zorla yanında götürdüğü altın günleri geliyor aklıma.

deri saat kordonu kokusu.
artık kol saati takan da azaldı...

başlığı okumamla beraber kenzo flower parfümünün aklıma gelmesi...

viva cappio kadın parfümü. resmen altın bilezikli siyah etekli teyzeler aklıma geliyor.

hacı kokusu. evet o lanet şey. geçmiyor bi de kokusu. anneannem getirmişti. denemek için avucuma sürmüştüm. kaç kez elimi yıkadım hatırlamıyorum. gerçekten korkunç bir kokusu var.

çocukluğumu düşündüğümde aklıma çeşitli kokular geliyor.
sobanın üstüne konmuş portakal kabuğu kokusu. sonra kestane... ah o enfes koku! canım yanana, çetiklerimin altında koca yanıklar oluşana kadar sobaya yapıştırdığım, çekmediğim ayaklarımdan yayılan yanık yün kokusu. mutfaktan gelen, evin tüm odalarını saran kavrulmuş soğanın kokusu. lunaparkta yavrum çok zararlı diye yalvarmalarına rağmen kendimi yerden yere atarak zorla aldırdığım macun kokusu. ramazan'ın tek güzel yanı; yumurtalı pide kokusu. yine sobanın üstüne bir güğüme, tencereye koyarak, günlük olarak annemin kaynattığı el bezlerinin sabun kokusu... annem oje sevmez, sürmez benim, ama ablamın günde belki 2,3 kez sürdüğü oje-aseton kombinasyonun kimyasal kokusunu bugün bile alabiliyorum çocukluğumu düşündüğümde...

ama en çok neyi özledim biliyor musunuz; babamın tıraş sonrası öpmeye doyamadığım o pürüzsüz yanağının kokusunu özledim en çok ben. ah...

köy evlerindeki yada eski konak vb. yerlerdeki ahşap kokusu.. belli bir hatıra canlanmıyor zihnimde fakat kendimi baya tarihin içinde hissediyorum. ve daha önceden bulunduğum ahşap evler geliyor aklıma.
bir de salatalık kokusu. çocukken bahçe salatalıklarını kopartıp kütür kütür yediğim zamanları hatırlatıyor. ne güzel kokuyordu onlar.

burberry london ve ck one shock.

her tuvalete girişimde kokladığım koku insanlığın tarihsel gelişimini hatırlatıyor.

evde pişmiş poğaça kokusu. şimdi de duysam gün var diye korkarım her defasında.

osuruk. birkaç saat önce ne yediğinizi hatırlatır. swfgshthfbvwrt

çikolata kokusu... bir önceki çikolatamı hatırlamazsam nerede kaldı bizim aşkımız??

is kokusu. sobalı evde büyümüş neslin en aşina olduğu kokudur.

(bkz: naftelin)