konuşurken başka birinin sözünüzü kesmesi

saygısızlıktır.
önce centilmen bir erkek olarak bozulurum ama bozuntuya vermem. boşluğuna gelmiştir der geçerim. ama buna devam ediyorsa pis bozarım bilen bilir öfkelenince dilim sivridir bıçak gibi sokar sokar çıkarırım.

kızarım. kırarım. kırılırım.

ve sonra söyleyeceğin şeyi unutman

nefret ettiğim şey.

bakın ben hayatını yarı laboratuvarda deney yapıp bişeyler keşfederek, yarı bu keşifleri insanlara anlatarak kazanan biriyim. (bkz: akademisyen)
karşımdaki insan kim olursa olsun, bir konuşmacıyı dinleyip onun sözü bittikten sonra sorularımı sormam gerektiğini/itiraz ettiğim noktaları konuşmam gerektiğini öğrendim. ben ki daha yirmilerinin sonlarında biriyim, babam dedem yaşında adamların haldır huldur birbirlerine laf yetiştirmelerine anlam veremiyorum. okumuş etmiş, belli bir eğitim seviyesinin üzerine çıkmış (güya), çeşitli ultrasüpersonik ciddi ve resmi ortamlarda bulunmuş insanlar olarak rahatça, ekranların önünde bütün izleyicilerin gözleri önünde birilerinin sözünü kesecek kadar terbiyesizce davranması bana gerçekten çok utanç verici geliyor ve sinirleniyorum.

benimle birlikte hayal edin. mesleğiniz ne ise onun yıllık kongresinde konuşmacı olduğunuzu düşünün. örneğin hepimiz yoldaş olalım, ulusal sözlük adminleri konfederasyonu 28. yıllık kongresi için sahnede olduğumuzu hayal edelim. normal sözlüğün kuruluş hikayesini, nasıl kafa sözlükten normal sözlüğe dönüştüğünü, küfürsüz politikanın ne kadar güzel işled-- burası yalan ehe. taş atmadan duramazdım üzgünüm.

çıktınız konuşuyorsunuz, uludağın trollerinden biri arkalardan bağırarak "at yalanı s*keyim inananı be yoldaaaşşşşş" diye bağırıyor. konuşmaya devam ediyorsunuz, görmezden duymazdan gelmeye çalışıyorsunuz ama troll konuşmaya devam ediyor. "bu sözlük anlatıldığı gibi bir yer değil, küfür de ediliyor modlar hiçbişey yapmıyor sadece ban atıp geçiyorlar (e ne yapacaklardı? savcılığa suç duyurusunda mı bulunacak çocuklar?), yo bu söylediği de yalan aslında keyfen ismini değiştirdi sözlüğün sus bana cevap verme sen yalancı düzenbazın tekisin" diyor olsun. ulan örnek vereceğiz diye adama ne gömdük. hayal ürünü bunlar hep yoldaş bey. banlamayın beni lütfen plz.

bakın ortalık şuna dönüyor en sonunda


böyle bir ortamda sinirlenmez misiniz? ben sinirlenirim. sussana ulan *insert cinsiyetçi küfür here* diye o mikrofondan muhatabına bağırırım. sonra o sahneden beni indirirler. hoş olmaz. o yüzden ben konuşurken lafımı bölmeyin. bütün sözlüğe salık verir, iyi haftasonları dilerim.

*

bunu hobi olarak yapan insanlar tanıyorum.insanın bütün konuşma hevesini alıp götürüyorlar.

2 yaşındaki kızım yapar ilgi çekme çabaları işte.

birinde sözümü kesince heyy. shut up! let me talking deyince herif elamsı yeşilimsi turuncuya çalan bir morun alacalısı oluverdi.
deneyin faydasını göreceksiniz.

ben bağırmıştım çünkü arkadaşım bunu bana üst üste yapmıştı. sonra hatasını anlayıp ben konuştuğumda bir daha lafımı kesmez oldu

egoist insandır. kendi fikirlerinin her zaman başkasının fikirlerinden daha önemli olduğunu düşünüp, dile getirme ihtiyacı duyar.

yanımda sadece bunun için katlanabilir bir kürek taşıyorum.
bu sayede bunu yapan olduğunda hemen çıkarp ağzına vurabiliyorum.

çok karşılaşıyoruz maalesef. dinlemek diye bir şey kalmadı. anlamak bu kadar zor mu bilmiyorum ben zorlanmıyorum. yanlış bir durum olmadığı takdirde laf kesmem çünkü. ne söyleyeceğimi sürekli düşünmem. aklımda onu da tutarım dinlerim de. bayarsa dinlemem zorlaşır ama seviyorsam ya da önemli bir konuysa dağılırım biraz bişilerle ilgilenirim kısa kısa, göz kontağını kesmem. sonuç olarak sürekli kendini ifade etmeye çalışıp sürekli laf kesersen iyi bir insan olamamışsındır. biraz kitap oku kendini doğru ifade etmeyi öğren sonra gel konuşalım. lafımı böleceksen de git aynada kendi kendine konuş.
size diyorum heeeuy.
kendimize gelmeliyiz artık sevgili arkadaşlar.

o kadar da takıntılı olmadığım durum. bir tek tartışma esnasında çok hafiften sesimi yükseltip cümleyi tamamlayarak tepki gösteririm ama sıradan bir konuşmada umrumda değil. karşıya sahiden geçeceğini düşündüğümde uzun uzun konuşmak isterim. onun dışında öyle ille de konuşayım, aman sırayı kaptırmayayım gibi bir derdim yok. bırakın hele bırakın anlatsın diyor iç sesim. demek ki çok hevesli konuşmaya ve gram dinleyesi yok adamın.

döverim.

eğer heyecanlı ve hararetli olduğu bir konu ise kesmesini hiç sorun etmem hatta gülümseyerek dinlerim genelde. amma velakin saygısız ve şımarıkça bir laf kesmeyse kendisine muhabbetin sohbetin nasıl edildiğiyle alakalı uzun bir tirat atarım. gerçi onu da kesmişti eski bi tanıdık:)

görgüsüzlüktür.