lise aşkını unutamamak

muhtemelen çok gençtir. ya da birazcık aptaldır...
lise de aşk mı olur ya? bu ne saçmalıktır?

hayatı arabesk yaşamaya neden olur.akıp giden bir ömür var ve inanın buna değmez.evet çok sevilebilir,onsuz olunca ölürüm hissine de kapılabilinir fakat bu duygular geçici.insan neleri unutuyor da lise aşkını mı unutmayacak.

bence insanların sevgiye ve aşka dair en günahsız duyguları çocukken olanlardır. insanlar büyüdükçe “ kirlenir”. daha doğrusu, kirlenmeyi tercih eder.günümüz türkiye’sinin ikili ilişki yaşama biçimine bakınca pek şaşırtıcı olmuyor bu süreç.


insanoğlu - özellikle erkek ırkı- libidosunu keşvetmeden yaşadığı her ilişki aslında sevginin ve aşkın kendisidir diye düşünüyorum. saf, naif ve kibar ama erkek ergenlik dönemi itibariyle libidosu ile tanışınca, işler şekil değiştiriyor.erkek mekanizmasında beyin siliniyor, yerine asıl yönlendirici komutu sağlayan = hormon oluyor.

bu şekilde kendisini ilkel bırakmış insan sayısına rağmen, kendisini eğitebilmiş, onurlu , asil insanlarda var tabi.onlar beyinlerini daha fazla kullanıp, hormonlarını ahlaki değerler içerisinde kaideye alıyorlar.

kısacası; maalesef erkek ırkı cinsellik söz konusu olduğunda fazlasıyla kullanılabilir.yani bir erkeğin zaafı cinselliktir bu sebeple işini bilen herkes erkeğin bu zaafını baz alıp, onları istediği gibi kullanabilir/ her şeyi yaptırtabilir..

televizyonlarda bir kadın için başka birini katledeni bile görmek mümkün..tek gecelik bir ilişki sonrası istenilen her şeyin öğrenilebildiği durumlar..düşünün manipulasyonun oranını.. yani sadece 20 dakikalık haz için kusura bakmayın ama fazla küçülüyorsunuz ki bilimsel bir gerçektir ; kadın cinsellikte erkekten daha fazla zevk alır.kadın kişisel olarak daha fazla zevk alan tarafken erdemini ve ahlakını yıllarca koruyabiliyorsa, bana kimse “ yaşamadan olmuyor, geldimi gitmiyor” hikayesini anlatmasın.

bir kadın eşi öldüğünde, ölene kadar ona sadık kalıp, yalnız yaşayabiliyor.bu insanların hiç mi cinsel isteği olmuyor? nasıl duruyor ? nasıl yaşamadan hayatta kalabiliyor? hemde daha fazla zevk alan bir anatomiye sahipken??? bu iş ahlak- onur işi.

bir erkek nasıl evlenene kadar bakir kalmayı tercih edebiliyor o zaman? babalarımız, amcalarımız , dayılarımız ya da diğer insanlar? herkes böyle mi yaşıyordu acaba?

“ o gelsin, bu gitsin.. aman kendime bu iş özellikle birilerini arayayım,tekliflerde bulunayım.. hayat kısa,yaşayayım gitsin.. bir kere genç olacağız, dünyaya bir kere geliyoruz... ben bağlanmam.. takılacaksan varım.. “

tabi tabi canım.oldu çok güzel oldu.
bu insanlar dümdüz “ kişiliksiz”.


fakatt … yaş kemale erince, bir bakıyorsunuz bir evlenme meraklısı olup, çıkıyorlar . “ çok pişmanım, hayatta bir tutulu dalım yok, yalnız kaldım vb. “ çığlıklar atıp, depresyon modunda yaşıyorlar. neden? çünkü yaşlılık insanın yalnızlığının ve sevgi açlığının ortaya çıktığı nokta.gününü önüne gelenle gün edip, gençliğinin dinamikliğine aldanan insan , yaşlanınca sevgiye müptela oluyor.arkadaşlık siteleri, televizyon programlarında cıkıp, hayat arkadaşı arıyorlar..
o zamana kadar yaktığınız canlar, girdiğiniz veballer , aldığınız masumiyetler ne oldu bayım diye sormak lazım.


bu yüzden akıl + erdem + ahlak.
nefis en büyük düşmandır.isteyerekte dizginlememek ne bileyim.

ilk defa çok yoğun duygular hissetiğim kişi. sınıflarımız ayrılınca rahatlama hissi beraberinde gelmişti. son masum sevgi denilebilir.
unutmuştum, hatta hislerim bile yok. belki yakından tanısaydım hislerim olurdu. o da yok.

gel gör ki aynı üniversitede aynı bölüm okuyunca kaderinden kaçamıyorsun. illa denk geliyorum.

kız lisesinde okuyanların sahip olamadığı meziyet.
like me.

ara sıra akla gelip insanı hüzünlendiren olaydır. evet.

lisede 4 yıl boyunca sevdim şu an umrumda bile değil unuttum gitti. darısı şu an ki unutamadığımın başına.

17 sene sonra tekrar birlikteyiz.

varya tam kitabin ortasindan girecem .. gencligimi yiyen kisidir . elinde tuttu ve sadece arkadas olabiliriz seklinde arada bir olabiliriz gibi umut pompalayarak onun yaninda kalmami sağladi.kel ve parali birine gidip evlenmek suretiyle kendimi bok gibi hissettirdi.sonuc olarak elini bile tutmaya kiyamadiklarimizi millet coraplarini bile cikarmadan ..... ben de kendi salakligima yaniyorum tabi. manyak manyak seyler :)

tabii ki unutamam orta sondan itibaren hayatıma girip lise hayatımı mahveden bir insan evladı.
hem göklere çıkarıp hem yerin dibine sokmuştur.
aynı şimdilerde yaşadığım gibi. aşinayım yani.
birçok ilklerimi onunla yaşadığıma pişmanım. tek doğru yaptığı şey isyanım ve ettiğim mücadeleye ortak olmasıydı.

sevgi kelimesinin ilk defa aile dışında birine yakıştığını görmek heyecan verici olur. heyecanın ne olduğunu o zaman anlarsın. her sabah okula mutlulukla gitmen için bir nedenin olur. bu duygular, derin yaşandıysa unutmak da o kadar derin ve zor olur. sonuçta duyguların en güzelini ilk defa onda görmüşsündür.

endüstri meslek lisesinde okumuş erkek için enteresan bir durum olabilir...