lise son en arka sıra

esnaf, polis, güvenlik, mühendis.

- biri konuşma özürlü bir kızdı. üniversitede 2 sene hazırlıkta kalmıştı sonrasını bilmiyorum
- biri üniversitedeyken bir yazılımı modülü birşeyi yazdı, onu sattı. anası da yardım etti, 2 ev aldı, hala yazılımdan geliri de var. mezuniyetten 2 sene sonra emekli oldu. köpeğiyle kahve blogu yazıyor.
- biri bir senede inşaat şirketi batma noktasına getirdi, babası salladı. umman'da şantiyede galiba
- biri evsiz, işsiz. yazlık-kışlık işler yapıyor ama senelerdir dünyayı geziyor.
- biri konuşma özürlü bir oğlandı. vücut yaptı üniversitede, hala konuşma özürlü. özgüvenli görünmeye çalışıyordu son gördüğümde.

bu kadar en arka sıra.

15 sene evvel benim de dahil olduğum lise öğrencileri grubu.

bu bizdik.
şirin baba dediğimiz hocamızın dersinde en arka sıraya geçip el kızartmacası oynardık. sınıfta üniversite sınavına çalışan 'çalışkan' öğrenciler sesten rahatsız olduğunu öğretmenimize söylediklerinde hocamız şey diyordu "onlar çocuktur. bırakın oynasınlar." ellerinden öpülesi.

normalde oturduğum sıra pencere kenarı 3. sıra olsa da arada * en arka sırada otururdum.
dersle alakayı keserdim.

bir seferinde edebiyat dersinde en sırada prize taktığım havya ile devre "polis sireni" yapıyordum lehim işi bitti çantamdan çıkardığım 9 voltluk pili sokete taktığım anda daha butona basmadan ötmeye başlamasıyla edebiyat hocası dahil herkes n'oluyor diyerek sağa sola bakışması sonrasında tüm bakışlar bana dönünce hoca yerinden kalkıp benim yanıma gelene kadar
"mefâilün/ mefâilün / mefâilün / mefâilün"
ölçü biriminde fatiha'yı içimden okumuştum.

konu; divan edebiyatında aruz ölçüsü

ya uzun boyluların ya da dersi dinlemeyip başka şeylerle uğraşanların oturduğu sıraydı.

budur.

duvar kenarı en arkada oturuyorum. sınıfta herkesin oturmak istediği yer. yemek yemek, dedikodu yapmak, telefon açmak, uyumak için mükemmel bir yer. fazla dikkat çekmiyor ama bazı hocalar taktığı zaman takıyorlar.

sadece uyumak isteyenlerin değil, aynı zamanda kendine göre önemsiz derslerde de test çözmek isteyenlerin ve konuşacağı konuyu teneffüste bitiremeyenlerin de uğrak yeri olan sıradır.

ilk okuldan beri en arka sıra tercihim olmustur lise de iki yıl arka sırayı makara kukara ortamı olarak kullandım son 2 yıl uyumak için.

inanılmaz muhabbetlerin döndüğü, ilk iki ders herkesin uyuduğu mistik sıra. ben tam bir önünde sağda oturuyordum. arkaya neredeyse sırt üstü yatarak yaptığım belimi kıtlatma seanslarım hala aklımda.

ben bütün serseriliğimi önden ikinci sırada yaptım. öyle arka sıralara sığınmadım.

hangi arka sıra?
duvar kenarı, orta taraf, cam kenarı?
duygusal ve ılıklar cam kenari derler ama gercek felaketler duvar tarafindaki arka sırada oturur.

yaşanmış ibret dolu bir hikaye... (stv intro)

hisliayi: yarın pınar karşıyaka maçına gidicez unutma. duyuyon mu lan beni?

hisliayi’nın sıra arkadaşı: zzzzz. heee ne? olur olur gideriz.

10 dk. sonra...

niçe bıyıklı hoca: (omzuna vurarak) olum, hisliayi’nin sıra arkadaşı kalk len uyuma!

hisliayi’nin sıra arkadaşı: hocam 89 77 öndeyiz. 4. periyot bitti. kazandık! yalnız hisliayi stada atladı. çok da güzel bir 3’lük attı ama güvenlikler onu götürdü.

niçe bıyıklı hoca: çıkışta gel kupon dolduralım.

arka çok dikkat çekince duvar kenarı 2. sıraya çökmüştüm, sıranın üstüne kazıyarak graffitiler ve sözler yazmıştım, sıram efsane görünüyordu. 5 sayfa kopya yaz normal durur.

üstteki 420pm'in "2487375" nolu entrysine bakarak şunu söylemek istiyorum,
sende tam graffitiyle uğraşacak eleman havası vardı zaten, yakın zamanda da tarlası yanmış köylü esameleri okunuyor.

içlerinden birine hafif yanık olduğum tipleri içeren grup. gerçi en arka değil, bir önündeydi ama olsun.

bir gün boyacılar geldi sınıfa. "hocam" dediler "dış cephe boyanıyor da, sınıftan geçmemiz gerek iskeleye. fazla uzun sürmez, birkaç dakika..."

hoca ne yapsın, çaresiz "tamam." dedi.

bunlar işe başladı ama birkaç dakika geçti, yirmi dakika geçti, yarım saat falan derken baktık ki iş bitmiyor. hoca sorup duruyor. o sordukça bunlar "bitti hocam, bitiyor hocam..." diye geçiştiriyorlar.

bir ara benimki geldi yanımıza. "kızlar, şu kadar lira verin!" diyerek. "niyeymiş?" diye karşı çıktık. "boyacılarla anlaştım. bilmem kaç paket sigara alacağım, para topluyorum herkesten. onlar da dersi kaynatacak." dedi. "ulan" dedik "ne adamsın!"

ders yapılmadı o gün. teneffüste baktık, bizimki boyacılarla oturmuş, tüttürüyor. süper lisedeydik biz. zeki bir çocuktu. notları da iyiydi. o yüzden hocaları rahat rahat delirtiyordu çünkü sınıfta bırakmakla tehdit edemiyorlardı. en son gördüğümde evlenmiş, çoluk çocuğa karışmıştı.

hey gidi günler!

+komik bir şey varsa anlatın biz de gülelim.
-anlatayım hocam.
+tamam kes!

gerek boy gerek ders sabotelerimden ötürü ortaokuldan beri zorunda bırakıldığım sonra da tamam olarak benimsediğim konum. duvar dibinden selamaleyk.... full yatış, full makara, sıfır kaygı, sıfıra yakın ders, mis gibi hayat idi.

en sevdiğim sıra. ben sevsem de hocalar ön sıralara alırdı beni niyeyse.