lisedeki sıra arkadaşlığı

evlilikten hallice bir arkadaşlıktır. seviyorsanız şahane, sevmiyorsanız kıllıkları bahane.

lisedekilerin çoğu yalan olur

okulumu değiştirmiş minik ürkek bir kız çocuğu iken (9.sınıfta hiç arkadaşım yoktu, kendimi çok yalnız hissetdiğim için türlü türlü bahanelerle okulumu değiştirdim.)
okulun ilk günü ilkokuldan bir kızla karşılaştık. siması tanıdık ama adı yok kızın ben de. bir şekilde tanışıldı, sohbet edildi, öğrenildi ki aynı sınıftayız. bunu duyunca içimde fadime'nin düğünü.. kıpır kıpırım, mutluyum.

sınıfa çıktık, ayşe arkadaşının yanına oturuverdi. aman arkasına otururum dedim bir baktım orası da dolu. neyse ki benim kuşumun yanısı boşmuş. buraya otursana deli alık alık etrafıma baktığımı görünce. gittim oturdum ya o gün sözlük, eh işte bir daha kalkmadım ne sırasından ne de kalbinden.

birlikle tuvalette sigara içmeler, kız dövmeler, disiplin kapılarında beklemeler, okuldan kaçıp nargile keyfi yapmalar, işe girip batmalar...

tam 10 yıl olmuş vay be kalbinin köşesine oturalı!

ben kendimi bildim bileli her daim sıra arkadaşlığını nedensiz yere hücre arkadaşlığına benzetmişimdir.
hatta bunu sık sık sıra arkadaşıma söylerdim. o da artık bu durumu kabullenip bana ''hücre dostum'' diye sesleniyordu.
bilmiyorum herhalde okulu sevmediğimden kaynaklı bir durum.

lisenin ilk günü yanına oturduğum arkadaşımla 2 sene sıra arkadaşlığı yaptık. hayatımın en güzel zamanlarıydı. kendisi hala en yakın arkadaşlarımdan birisi ve liseye dair en büyük şansımdır.

lisede hep tek sıra olduğumuzdan böyle bir şey yaşanmadı. sadece bir sene o her zaman konumuzun değiştiği u şeklinde sıra olmuştuk. zor günlerdi.

23 sene sonra bir şey ifade etmeyen arkadaşlık tipidir benim için

hayattaki en gerçek ve sağlam arkadaşlık ilişkilerinden biridir.

duvar kenarına kimin oturacağı sorunsalidir. erken geldiyse kendisinden önce yerleşirsin.
pek çok paylaşım sebebidir. kafası matematiğe basmayan birine sınavda kaynak, ingilizce bilmiyorsa can yoldaşidir. iyi geçinmek lazımdır, malum lise uzun, bunun sınavı var, sözlüsü var.

buraya yazılanları aksine, meslek lisesi gibi bir ortamda değilseniz, pekte artık olmayan arkadaşlıktır, yerini telefonlar almıştır.

sıra arkadaşlığıyla başlayıp bir ömür süren dostluk. kimsenin anlamayacaklarını anlayabilecek bir can yoldaşı.

dünyanın en iyi arkadaşlığı olabilir. uyuduğunuzda üstünüzü örter, gizlice ağladığınızda herkesten sizi saklar, kritik sınav ve sözlülerde kurtarıcınız olur, sıkıldığınızda goy goy yapar, ders dinlemediğinizde sizin içinde not alır, açsanız yemek verir... gününüzün çoğunu geçirdiğiniz okulda aileniz oluverir. sadece sıra arkadaşım değilde lisedeki arkadaş grubum sizi çok seviyorum hep vardınız hep olmaya devam edin*

off. ne anılar, ne güzellikler, ne heyecanlar, ne kavgalar.. en çokta kışın kaloriferin yanına kimin oturacağına karar veremeden her ders başında tartışmalar..

o kalorifer yanını vermedim diye yemediğim laf kalmamıştır.

sabit bir sıra arkadaşım olmadı ama son 1.5 senedir aynıydı. severdim kendisini ama biraz dolandırıcı, biraz çılgındı. sadece bana çok iyiydi ve o iyiliğini hissedebiliyordum. en son erkek bir arkadaşıma(sevgilim değil) nude attığını öğrenince soğumuştum. yazık oldu.

kopya vermek zorunda olduğun arkadaşındır..

- füsun çok feministti ama farkında değildi.
- esra fazlaca saftı.
- nilay ayşe kulin kitaplarına aşıktı resmen aşk yaşıyordu.
- ezgi çok küfürbaz hatundu.

benim sıra arkadaşım kendi halinde bir çocuktu. onu ben sosyalleştirdim. şimdi çok aktif bir insan. hâlâ "burak, iyi ki sen benim arkadaşımdın." diyor. çünkü sınıf tarafından dışlanıyordu ama benimle takıldıktan sonra onu dışlamaya çekindiler tabii.

nisa dert ortağımdı beni daima güldürürdü
semra her ne kadar arkamdan dürtüp omzunu çıkarsa da o benim şebeğimdi
aleyna ise sarışınlığı ile arıyı hatırlatsada bana sarılmayı seven küçük kızımdı.
bunları bir daha yaşayamayacak olmak üzmüyor değil.

tekli kolçakta geçen lisede sıra görmedim ki arkadaşlık kurayım.