melancholy man

kaan çaydamlı ve mete avunduk'un gerçek hikayesinin anlatıldığı kaybedenler kulübünün film müziğidir.

18 yaşında hem annesiz hem babasız kalan yakın bir arkadaşım var.üstelik üniversites sınavına 2 ay kala kaybetmişti.o zaman yüzüme vurmuştu hayat herkesin yolunun,sınavının başka olduğunu.kimisininkinin de daha ağır olduğunu.bu şarkının o kısmı bana hep o arkadaşımı hatırlatıyor.
'his life caught up in misery,he doesn't think like you and me.
cause he can't see what you and ı can see'

sözlerinde herkesin kendinden bir parça bulabileceği 1970 yılından süzülüp gelen harika bir the mody blues. dile kolay tam 51 yıl...

“his life caught up in misery,
he doesn’t think like you and me..”
kısmıyla bana bir arkadaşımı hatırlatan ,içime işleyen bir mody blues şarkısıdır.

dinlerken sallanmalık bir şarkı. bana güzel anılar hatırlatıyor.

ilk dinlediğimde sabaha kadar ağlatan, sonrasında da müptelası olduğum bir parçadır.

çok farklı yerlere alıp götürüyor bir anda. melodisi özellikle. bu şarkı için binlerce satır yazabilirim ama hiçbirimiz hazır değiliz buna.

can gox' un harika yorumladığı the moody blues şarkısı.

içimdeki yaşam sevincini öldüren the moody blues şarkısı. acayip etkisi var. hele o ilk nakarat sonu giren müzik.

yani, 72 aşiret toplaşıp lizz allah belanı versin dese bunun kadar etkili olamazdı mahvoldum bu nedir. the moody blues. intihar sebebi misin sen canım grup.
buradan

1964 yılında ingiltere birmingham’da kurulmuş progresif rock müzik grubu olan the moody blues’un çıkışını 1970 senesinde yapmış olduğu ve favorilerim içerisinde bulunan şarkılarından sadece birisidir melancholy man. hepimizin bu şarkıda bir parça kendimizden bir şeyler bulduğunu ve bu şarkının aklımızda bazı anıları canlandırdığını düşünürüm.

ciğerlerim sökülürcesine dinlediģim, melankoliyi tam anlamıyla hissettiren şarkı.

the moody blues'un 1970 çıkışlı şarkısıdır. çağının ötesinde bir şarkıdır çünkü dinleyen herkes kendinden bir şeyler bulacaktır. nasıl ki büyük bir romanda, filmde insan kendinden bir şeyler buluyor ve yaşıyorsa onu; bazı şarkılar da böyledir. bizleri gerçekliğimizden koparır ve bütünüyle çıplak, korkutucu yeni bir gerçekliğe koyar. bu, şüphesiz birçoklarımızın kaldıramayacağı bir şeydir. lakin anlaşılması gereken bir şey var: bu dayanılmaz ıstırap zaten herkese gelmez.

yalnız bir insan anlatılır melancholy man'de. varoluşunun ipince kıvrımlarındaki o dayanılmaz hüznü yatıştıracak tedaviyi bulan fakat onu pek erken kaybeden bir kişiyi anlatır. andrey voznesenski'yi de andırır louis aragon'u da. bunun yanında ismet özel'de görüyorum ben. çünkü varoluşsaldır, çok korkuçtur. bu şarkı çok korkunçtur hanımlar, baylar. ister inanın ister inanmayın.



o ince ruhlu, o güzel ruhlu nadir insanların anlayabileceği derinlikte bir gerçeklik sunar bize de ondan! ve bu dehşet içinde insan hiç yalnızlaşmadan durabilir mi? hayır. buna imkan yoktur. bir kez başlanırsa o korkutucu hakikat yolculuğuna, sonu getirilmelidir. öyle ya da böyle; ya aşkla ya da ölümle.

dolayısıyla yapılması gereken nedir? aslında şarkı bunu da fısıldar bize:

can box şarkısı.

19 yaşında can gox'tan 21 yaşında ise the moody blues'tan dinlediğim, moody blues'un parçasıdır. önceden can gox'un daha iyi yorumladığını düşünürdüm fakat zamanla the moody blues'un sakinliği ile bu şarkının ihtiyacı olan boşluk hissini daha iyi verdiği kanaatindeyim.

hayata olan öfkenin zamanla sessizleşmesi ancak yoğunlaşması veya her şeye kırılmak gibi sanırım, henüz tam olarak bilmiyorum.