mona roza

birgün gözlerimin ta içine bak
anlarsın ölüler niçin yaşarmış.

“ben bir şarkı, ben bir tüyüm;
ben meryem’in yanağındaki tüyüm.
beni bir azizin nefesi uçurur,
kalbimde allah ın elleri durur.
cici ayaklarım iplikle bağlı,
ben onun sılası, kendimin gurbetiyim;

alttaki şarkıda "içimde allah ın korkusu durur" diyor.
bu kısmı halka göre mi yapmışlar ilginç.

şiirde meryem, aziz teması ne kadar ilgi çekici.
bu adamlar boşuna bu kadar büyük olmuyor.
sevdiği kadını meryem gibi iffetli namuslu yüceltilmiş görüyor. bir taraftanda arınmış bırakmış dünyevi şeyleri. ..

insanın kelimeler tarafından pıçaklanabileceğinin en büyük kanıtı bu şiir

sezai karakoç'un unutulmaz şiirlerinden biridir.
şairin bu şiiri muazzez akkaya adındaki bir kadına yazmış olduğu bilinmektedir.





tamamı

en bilineni ve meşhuru ilk bölümü olmakla birlikte, "ve monna rosa" isimli dördüncü bölümü tarifsiz şekilde sarsıcı gelir bana. dehşetli güzel.

normal şiir işte .edebiyat kasmayın.etkilenmiyo kimse.swh.

hay sizin monanıza rosayım. sezai karakoç'un en zayıf ve ağlak şiiridir.

bir aşk destanıdır.

lisede edebiyat hocamızın okuması sayesinde tanıdığım şiir. o zamanlar romantik geliyordu şimdi ne enayiymiş diyorum ama şiir hala güzel hisler yaşatıyor. yaşatandan dolayı.

karşılık bulamayan birinin aşkını anlatan şiir ama şöyle hatırlıyorum kızın bundan haberi bile yokmuş bu kendi kendine yanıp bitiyor şiirler veriyor kızın bişiden haberi yok nereye geldik diye takılıyor. sonra mezuniyette okuyor bu şiiri "mona roza" şiirini kız ayıkıyo olaya diğer şiirlerden aklına gelerek "benim galiba bu" diye. sonra kız bunun peşinden filan gidiyor bu sefer de adam istemiyor. diye biliyorum. bu yüzden enayi dedim. okumasaydın be adam o zaman okuyup da bizi ve o kızı o dönemler mal etmeseydin.