müzik zevkinizin eleştirilmesi

eğer bir fellow metalciden geliyorsa bu eleştiri biraz üzer doğrusu. ne demek güzel değil, hani tüm metalciler kardeşti?

fakat başka biri eleştirirse muhtemelen zerre sallamam. elemanın biri geçen gelmiş bana diyor ki "metal ne olum? jazz ne olum? gay misin sen?" diye.

bunu diyen de rap ve techno sıçmıklarını dinliyor. ulan senin beğenmemen zaten doğru yolda olduğumu gösterir. resmen gururum okşandı.

çok kötü bir şey düşünsene pop dinliyorsun ve biri çıkıp "bu ne böyle değiştir şunu "diyor aslında sorun onda bunda değil ,sorun [empati]denilen düşünme yetisini bilip bilmemektedir. eğer insanlar empati'yi veya anlamını gerçekten doğru bilip ve uygulasa sanırım dünyada insanlığın hakkını vererek yaşayabilirdik...

eleştirilmekte sıkıntı yok ama etiketlemek problem. müzik zevkinden dolayı varoş denilen insanlar var ya hu. sen farklı tür dinleyince elit olmuyorsun, ikinizde aynı kaldırımda ilerliyorsunuz maalesef.
bazı şeylerin sorgulanmaması gerektiği taraftarıyım. bu konu da onlardan biri.
neyse müslüm'le devam bu gece.

türk sanat müziği dinlediğim için "dede efendi" diyenler oluyor. veya "yaşlı mısın sen mıy mıy uyku getiriyor" deniliyor. bana kalırsa şahsa münhasır olarak içinizde tutmanız gereken bir yorum bu. bana bunu söylemenize gerek yok. ben de devamlı aynı ritimde ilerleyen, tekrarlayan ve anlamsız sözlerden ibaret olan şarkılarda sıkılıyorum... siz sıkılıyorsanız dinlemezsiniz. ben seviyorum.

zerre umrumda olmayandır. sizce ben, bana göre müzik sayılması bile mucize olan şarkıları dinleyen insanların ne kadar umrundayımdır? hiç. kulaklık kullanınız, kullandırtınız.

çağ dışı bir olaydır. kardeşim metalci-rapçi-popçu ayrımı mı kaldı allah aşkına? artık herkes her janrı, her melodiyi beğenmişse dinliyor. ben x tarzı dinlemem tu kaka diyebilirsin ama kimseyi de onu dinlediği için aşağılayamazsın.

bakın mesela arabesk müzik. bundan on yıl önce ibrahim tatlıses dinleyen adamlara keko diyorduk. şimdi popüler kültürün kucağına oturtulunca millet tey tey oynamaya, eşlik etmeye başladı. benim de guilty pleasure'imdir. doğulu değilim, arabesk sevmem ama bu puştun şarkılarını seviyorum napim.

kendimi metalci, rockci vs diye tanitamam. yasim gecti artik. ben begenmissem hiphop da dinlerim, sibirya halk türküsü de dinlerim, marş da dinlerim, canım isterse caz dinlerim, istemezse pop batağına düşerim. beni bir kalıba oturtamazsınız. insanım olum ben.

hep gojira övecez diye bir şey yok kardeşim. az da mustafa sandal ovelim. koy bi tarafina rahvan gitsin. seviyosan inkar etmeyeceksin.

size biri bu ne ya böyle bunları mı dinliyorsun derse direkt olarak sana ne diyebilirsiniz. bir şey söylemek istiyorum derse yine aynı şekilde sana ne diyerek devam edebilirsiniz.

gecenin bir körü yanlaya yanlaya son ses müzik eşliğinde gezen insanları müziksever mi diyorsunuz? havy metal dinleyen biri size göre nedir? nasıl tanımlarsınız bu insanları?

hepimizin var kalıpyargıları ve bunlar baktığında çokta işe yaramaz şeyler değil. tabi siz her bakımdan yetersiz olan birinin.. yok bu o değildi bi sn. tabi siz herkesi bir kalıba sokarken sizi de bir kalıba soktuklarını duyunca çıldıranlar olarak karşı çıkıp itiraz edebilirsiniz ama yine de eleştirilmekten sakınamazsınız kendinizi. hem eleştirmek ne ki, dalağınızı bile çırparlar müzik zevkiniz yüzünden.

ıslak tuvalet terliği yememiş ki ağzının ortasına nereden bilsin

alıştığım zat. (bkz: köyde metal dinleyen tip olmak)

kendi arabanızda müzik açamazsınız, karaokeye gidersin kimse istemez, içerken olmaz, sipariş edersin genelde "hangi yrk okuttu lan bunu sana" denir, komşular vıyvıy yapar. garip bi şey

ben kimsenin müzik zevkini eleştirmem. kim ne dinleyerek mutlu oluyorsa öyle olsun derim. kalben de öyle düşünürüm. yani hepimiz mutlu olmayı hak ediyoruz. beni bir şey mutlu ediyorsa başkasını da başka bir şey edebilir. etsin de zaten. zenginlik iyidir. aynı tornadan çıkmış insanlar gibi olmamız iyi olmazdı açıkçası. yaşasın çeşitliliğimiz!

ancak müzikten anlamayan kişiler bu bağlamda teknik konulara girmesinler lütfen. bazen öyle durumlarda kendimi tutamayabiliyorum.

hadsizliğin çeşit çeşit yüzlerinden sadece biri.

bu ülkede her şey için eleştirilebilirsiniz. her hareketiniz, her seçiminiz, söylediğiniz veya yaptığınız her şey, zevk aldığınız her eylem birileri için kötüdür. bu "birileri" şunu hiç demez: "belki benim seçimlerim, benim hareketlerim, benim sözlerim de karşı taraf için kötüdür. belki ben de mükemmel değilimdir ve başkalarını eleştirme hakkım yoktur aslında."

bunu demedikleri için de sürekli olarak bir eleştiri hâli içerisinde olurlar. sürekli... kusasım geliyor bu tiplerin suratına.

fazıl say olabilir mi fazıl say?
(bkz: yavşaklık)

müzik zevki eleştirilmez çünkü bu çok kişisel bir şeydir. ben hep birilerinin playlist'ine bakmayı, onların iç çamaşırı çekmecesini açmak gibi görürüm. insanın en derin duygularını ve içsel karanlığını görürsünüz orada. bir insanın dinlediği parçalardan, aradığı şeyi/ kayıplarını/ kazanımlarını, her şeyi ama her şeyi okuyabilirsiniz.

müzik zevkimi eleştirebilirsiniz, hiç sıkıntı yok o konuda. umrumda olur mu? hayır tabii ki. megadeth kırmızı çizgimiz.

bazen müzik zevkimizin eleştirilmesi, yapıcı geri bildirim olarak da yorumlanabilir ve müzik paylaşıldıkça güzelleşir. dinleyici tepkisine göre de müzisyen daha güzel işler üretir. eleştiri sosyal yaşamın kaçınılamaz bir gerçeği, fakat biz ne kadarına izin verirsek o kadar yapılabilir bir şey aynı zamanda.

başkasının müzik zevkine maruz kalmadığınız sürece sorun yoktur ama birinin zevkine göre seçtiği şarkıları dinlemek mecburiyetinde kaldığınızda en sert eleştirmen olur, o şarkıları besteleyen, güfteleyen, söyleyen, yayınlayan, sesin iletildiği kablo, internet altyapısına kadar söversiniz.

hatırlarım bi dönem hatunun tekiyle evdeyiz seninki laptopa çöktü ve ardı ardına şemmamme açtı. bir, iki, üç, dört derken bana afakanlar basmaya başladı. ya dedim bi insan kaç kere ardı ardına şemmamme dinleyebilir ki, kaç kez tahammül edebilir? bu soruma net bi yanıt alamadım ama şahsım 7. tekrarda resmen kovdu bu kadın dişi bireyi evden. bakın benim sevişme ihtimalim olduğu herhangi bir kadına karşı kabalık yaptığım dahi nadirdir ama bildiğin o gece sevişmeye gelen hatunu koydum kapının önüne. hala daha herhangi bir yerde şemmamme duyduğumda o gece gelir aklıma ve sinirim zıplar.

bazen müzik zevkiniz için değil eleştirilmeyi bıçaklanmayı bile hakedersiniz. lütfen kimseyi maruz bırakmayın kendi kişisel zevkinize müzik konusunda.

eleştirenlere kibarca 'sana ne tarrağım? sana giren çıkan ne? herkeşin hayatına kimse karışamaz. beğenmiyorsan yallah repe, hiphop altın topa.' denilmesi gerekir.

phonk müzik sevmiyorum, o kadar.