1.
ses ve dolayısı ile müzik analogdur ve sinüs dalga şeklinde yayılır. üzerinde (ona zenginlik ve doğallık katan) pek çok ekler (harmonik, distorsiyon vs.) barındırır. bunlar ona derinlik ve sıcaklık katar. ormanda yürürken duyduğunuz kuş sesleri rüzgarın yaprakları sallaması, dalların sürtünmesi, sizin nefes alışınız, ayak sesleriniz, havlayan bir köpeğin havlamasına karşılık gelen diğer köpek havlamaları... bunların arasında odaklandığınız kuşun sesi. bunların hepsi bir sinüs (analog) dalga olarak yayılır ve bu dalga formu için evrimleşmiş kulak gelen dalganın açısına, zamanına şiddetine, frekans hassasiyetine göre filtre etmeden bütün detaylarıyla alır ve beyne işlemesi için gönderir. beyin her şeyi olması gereken yere yerleştirir ve modeller. doğal, derin ve gerçek atmosfer budur. evrenin sesi (bigbang den beri evrende yayılan radyo dalgaları), doğanın sesi, kalbin sesi (ritmi), insanın doğası analogdur ve belirsizlikler, toleranslar, sürprizler, dengesizliklerden doğan kaosla zenginleşir. dijital ise iki boyutlu, renksiz, toleransız, köşesiz, kırpılmış ve doğada gerçekte var olmayan bir formdur. insan kavrayışını basitleştirmek, iki seçenek arasına sıkıştırmak, öngörülür ve hesaplanabilir kılmak için yine insanların geliştirdiği analog dünyanın içinden doğan türev bir formdur. sesi dolayısı ile müziği depolamaya, dağıtmaya, çoğaltmaya, değiştirmeye, işlemeye, tanımlamaya uygundur. doğrusunu söylemek gerekirse; uyumlu olduğu dijital teknoloji dünyasının araçlarına yüklenmesi ve böylece iletilmesi de kendi habitatı içinde pek çok avantaj da sağlar.
ancak doğada, analog ses dünyası içinde evrimleşmiş insan kulağı için en uygun ses ve müzik analogdur. sinüs bir sargıdan, gerçek zamanlı bir lambadan, kusurlu-kusursuz zenginlikleriyle olduğu gibi (örneklenmeden-sıkıştırılmamış) kaydedildiği bir plaktan ve kayıt izlerini sadakatle izlemeye çalışan bir iğneden gelen çabaları havaya yayan dinleyicisi gibi bir çift yıllanmış ve yaşlanmış solid hoparlör. yarılanmış bir şişe kabarne yada malt eşliğinde “ayın karanlık tarafı”nı keşfetme yolculuğu. aydınlık tarafı zaten dijitale uygundur, öyle değil mi?
ancak doğada, analog ses dünyası içinde evrimleşmiş insan kulağı için en uygun ses ve müzik analogdur. sinüs bir sargıdan, gerçek zamanlı bir lambadan, kusurlu-kusursuz zenginlikleriyle olduğu gibi (örneklenmeden-sıkıştırılmamış) kaydedildiği bir plaktan ve kayıt izlerini sadakatle izlemeye çalışan bir iğneden gelen çabaları havaya yayan dinleyicisi gibi bir çift yıllanmış ve yaşlanmış solid hoparlör. yarılanmış bir şişe kabarne yada malt eşliğinde “ayın karanlık tarafı”nı keşfetme yolculuğu. aydınlık tarafı zaten dijitale uygundur, öyle değil mi?
devamını gör...
3.
bir tonmaister şöyle demişti; bana bir odyofil getirin, ona bir dinleti yapayım, ama kaynağımı görmeyecek, sadece hoparlörler olacak...analog mu? dijital mi? ayırt edemez demişti. doğrudur...dijital müzik ekipmanları o kadar gelişti ki, fark çok ufak artık.
ama şu var; net cevap bu aslında... dijital müziğin amacı, analog müziğe ulaşmak...analog müziğin bir şey yapmasına gerek yok daha iyi olmak için. bir maratonda ikinciyi geçen kaçıncı olur?
dur bir lambalı amfi ekleyeyim şuraya...
ama şu var; net cevap bu aslında... dijital müziğin amacı, analog müziğe ulaşmak...analog müziğin bir şey yapmasına gerek yok daha iyi olmak için. bir maratonda ikinciyi geçen kaçıncı olur?
dur bir lambalı amfi ekleyeyim şuraya...
devamını gör...