ne için yaşadığını bulamamak

ne için yaşadığımızı bilmiyoruz ama ne için yaşamadığımızı biliyor muyuz.

budist olcam ben hatta budist rahip onlar yaşamanın amacının meditasyon yapmak muz yemek ve lapa pirinç yemekte oldugunu söylüyorlar.

türk insanı :

arayışa ilk başladığımda bir sona, sonuca varacak gibi hissediyordum. zaman zaman heyecanlanıyor, kendimi üst perdeden görüyordum. zira ben onlar gibi değildim, ben arıyordum ve bulacaktım. zaman zaman dinde aradım, zaman zaman insanda. kimi zamansa kendimde aradım, hatta en çok da kendimde aradım. yine kendimde buldum diyebilirim, çünkü hiçbir şey için ancak aynı zamanda her şey için yaşadığımı farketmem kendimle mümkün oldu.
yaşamak için bir neden yok ve bu çok tatsız bir gerçek. mana arayışı yalan ve boş demiyorum elbette, insan arıyor bir şeyleri ve bu da nihayete ermiyor. her zaman dediğim gibi 'an'lardan ibaret bir yaşantı var sadece. o anlar için yaşıyor, o anlarda bulunduğumuz için yaşadığımızı hissediyoruz. hatta hiçbir 'an' ile karşılaşmaz, kendimizi maruz bırakmazsak yaşayamadık diye düşünüyoruz.
ne için yaşıyorum? hiçbir şey için. alarmımı kurdum. bu karakter yarın uyanınca yeni bir günde başına gelen şeyleri görecek ve yaşayıp gidecek. belki de ölecek kısa süre içerisinde. ancak yaşarken ölecek, arayış ise fonda çalan bir şarkıya dönecek.

neden bulamayalım. bildiğin öylesine yaşıyoruz işte. sırf hava tüketmek amacımız.

kimse yalnız değildir. herkes ne için yaşadığını bilmemektedir.

sebep; doğmuş olman. amaç; varoluş. karmaşıklaştırmaya gerek yok. diğer canlılar ekosistem içinde niye, nasıl yaşıyorsa biz de o yüzden, öyle yaşıyoruz. sadece bizim evrim süreci daha hızlıydı belki ve fazlaca gelişen beynimiz işleri karmaşıklaştırdı. çünkü neden-sonuç ilişkisine göre evrimleşti. her şeye bir anlam katma çabamız bu yüzden. bir de ölüm; bize dayanılmaz geliyor. anlam veremiyoruz. yaşamımıza anlam katmaya uğraşıyoruz. tek derdimiz ölmemek*.

vakit bırakmamışız kendimizi dinlemeye. hep bir koşuşturma hep bir hengâme. eğitim hayatı, iş hayatı demişiz ama unutmuşuz yaşamayı. mutlu olmak için girdiğimiz yollardan farklı hedefler edinip çıkmışız. kariyer basamaklarını tırmanırken çürüttüğümüz zamanın bizden...
"burası bir dünya! ne çok kıymetlendirdik, oysa bir tarla idi. ekip biçip gidecektik. iyilik tarlalarından geçerek..."
bir ömür tüketecektik...

ben tanım ülke veya ekonomik nedenler ile değişebilir.
çoğumuz monoton bir hayatın içine hapsolmuş gibi yaşıyor. günlerim hepsi aynı gibi. sabah kalk işe git * akşam eve gel yat.
önceden umutları hayalleri vardı insanların onlarda artık ulaşılamaz gibi. ondan değilmidir buralardan kaçışın sebebi.