ne için yaşadığını bulamamak

amacı olmalı insanın hayatta
yoksa ev ile iş yerin arasında sıkışır kalırsın
robotlaşmaya başlarsın zamanla

sorgulayan insanın depresif sorusudur.
eminim ki bir çoğunuz kendine ne için yaşadığını veya bunun için mi yasiyorum sorusunu sormuştur.
ahkam kesmeyecegim yaşıyorum çünkü ölmek istemiyorum kısa mutluluklar belki beni hayata bağlayan unsurlar bilmiyorum ama şuan ölmek istemiyorum.
bir çoğumuz hayatında güzel bir yere ulaşa bilmek için çok çaba harcıyor ve o yerin keyfini çıkarmadan ölmekte istemiyor. sonuna kadar haklılar.
hayata verdiğiniz değer ve anlam önemli. bunun için çokta sofistike düşünmeye gerek yok. etrafiniza bakın gözlem yapın düşünün.
bütün dinler insanlara bir görev ve amaç verir. bu yüzden insanlar ibadet sonrası kendilerini iyi hisseder çünkü amaca ve amaç sonrası gelecek ödüle yakinlastigini hisseder ve mutlu olur.
sizde benim gibi bu dinsel olgular karşısında boş bir şekilde duruyorsaniz. çok sorgulamamaya çalışın ama bu imkansızdır. hayatınızın amacını siz bulun bu çok para kazanmakta olur, çocuk buyutmekte olur, kitap yazmakta olur, bir ficinin içinde yaşamakta,amacanizin illa mutluluk olması gerekmiyor.
hayat sizin ve o amaç dediğimiz şey siz ne isterseniz o oluyor. hayatın amacı bir sonuç değil başlangıç hikayesidir. yine çok karışık yazdım ama siz beni anladınız

fazlaca kendi kendime kaldığım şu dönemlerde aklımda çevirip durduğum düşüncedir.

benlik bilincini tam kavrayamama sorunu. toplum olarak bolca içerisindeyiz. durup dinleme ya da karar verme mekanizmamıza izin verilmemesi bunun ana yapısıdır.
çünkü, toplumda tü kaka olarak görülmek istemiyoruz.

yıllaaar yıllar önce (yıllar derken olmuştur bi 8 sene) sorgulamaya başladığım ve hâla zaman zaman sorguladığım fakat geçen bu 8 senede amacımı buldum.belki de bulduğumu zannediyorum, bu zannımı da sorgulamalıyım belki de.hasılı kelam sorgulayın.fakat tarafsızca, araştırarak.sonun da kapı allah'a açılacak eminim.

türkiye de yaşıyorsanız başa gelebilecek bir hadise. evet , gayet açık ve net.

zaten yaşamımızın bi amacı yokki normal zevklere dalıp ölümü utununca normal ve mutlu oluyorsun yani aslında mutlu olmak mutsuz olmaktan daha basit ama o beyninizin durmuyorsa orasını bilemem.

her canlının yaşam hakkını sağlayan; yetimi, yoksulu, emekçiyi, doğayı itip kakmayan sistemin hakimiyeti için.

aslında benim de arada bir sorguladığım ve kafamı allak bullak eden durum. doğuyoruz belli bir yaşa kadar bir şeyler yaşıyoruz ve 12 yıllık eğitim hayatı başlıyor. amaç o 12 yılı geçirmek oluyor bitince tekrardan soguluyoruz neden yaşadığımızı. sonra üniversite muhabbeti giriyor çat pat o da 6 yıl sürüyor sonra o da bitiyor tekrar başlıyoruz sorgulamaya. sonra hayata atılma aşaması geliyor yine ne için yaşadığımızı anlamlandıramıyoruz. yaşantıyı toparlayıp bir küme içerisinde bir araya getirdiğinizde diyorsunuz ulan bunun için mi yaşadım. bunun bir anlamı olmalı. ama yok. geldik ve gidiyoruz.

hayata fazla da bir anlam yüklememek gerektiğinin anlaşılmasına sebep olan durum.

allah'ı bulmak, ibadet etmek için yaşıyoruz. tabi bu saçma diyorsanız, size diğer bir alternatif sunayım, ölmek için yaşıyoruz. ikinci alternatif çok daha saçma. o zaman birinci alternatif doğru. aha argüman buldum arkadaşlar. bir filozof olarak, din felsefesine giriş yapmış bulunmaktayım.

bu argümana, "alternatif argümanı" adını verdim. artık kitaplar beni de yazacak.

1) ya tanrı var ya da tanrı yok.
2) demek ki ya tanrı için, ya da ölmek için yaşıyoruz.
3) ölüm, yaşamın zıddıdır.
4) demek ki ölmek için yaşamak çelişkilidir ve saçmadır.
5) o zaman birinci alternatifi kabul etmeliyiz.
6) demek ki tanrı vardır.

din felsefesi kafa yapıyor. bir anda ilham geliyor argüman üretiyorsun. acaba bu argümanı benden önce başka filozoflar da söylemiş mi? eğer söylemişlerse maalesef argüman bana ait olmayacak. inşallah söylememişlerdir.

ulan be resmen bu başlık sayesinde yaşamın amacını buldum. teşekkürler sözlük.

tanım; ne için yaşadığını bulamama durumu.

anne cevabı vereyim:

(bkz: iyi bak oradadır)

görünen o ki herkes arayış içinde. belki eski ben olsa çok şey yazardı ama malesef öyle klişe bi not düşemeyeceğim, üzgünüm. bilmiyorum ...tanrı belki bizimle de konuşur.

yaşama amacı statik bir şey değil ki ara bulasın. seninle, geliştirdiğin dünyan ve yaşam anlayışınla şekillenen bir şey.

aramaya inanmamaktır.
ben söylerim de sen bana da inanmayacaksın. insanoğlu sadece ve sadece allah'a kulluk etmek için yaratılmıştır. senin görevin kulluk etmek. kur'an, peygamberler seni birçok defa allah'a kulluk edesin diye davet etti. halen ne için yaşadığını bulamıyorsan. sen çık aradan kalsın yaradan. ben yine boş konuştum değil mi? o zaman dans.

sevgili yazar arkadaşlarım kesinlikle aynı durumdayız. ben de bu düşünceye sahibim. lakin pozitif anlamda şunu düşünmenizi istiyorum. bu dünyada bir başkasının hayatını değiştirmek için varız. nasıl mı? söyleyeceğiniz küçük bir sözle, güzel bir iltifatla, yapacağınız bir iyilikle, vereceğiniz bir tavsiyeyle... hayat küçük şeylerin üzerine dönüyor. yılmadan, bıkmadan doğru bildiğinizden şaşmadan, iyi bir insan olup, sadece bunu çevremize yaymamız gerekiyor. tek amaç, tek gaye bu. ölüp gitmeden bu dünyaya bırakacağımız tek şey işte bu küçük anlar.

sıradan insanlarız. şanslıysak 70-80 sene yaşayıp ölüp gidicez. çok mana arama.

yaşam sebebini bulamamış ve amacı olmayan kişi söylemidir.

bir amacımız olduğu zaman, yaşamak için türlü sebepler buluruz. çocuğumun geleceği için yaşıyorum; kariyerimde üst noktaya ulaşmak için yaşıyorum; insanoğluna faydalı olmak için yaşıyorum gibi. o amaçlar insanı yaşama bağlar. amaçsız kişi ise ‘ne için yaşadığını bilemez’.

hayata, kendine ne büyük anlamlar yükle ne de ara. yaşa ve geç. tadını çıkar hayatın. yapabileceklerinin sınırını bil ve kabullen. milyarlarcası bunu yaptı. yaşadı ve geçti.

dante gibi ortasına doğru gelirken ömrün sayısız kez sorguladığımdır. muhafazakar arkadaşım zariyat 56'yı söyler, diğeri amaçsızlığın bunu sorgulattığını, iş arkadaşım kendimizi işe kaptırdığımız için anlayamadığımızı ve bulamadığımızı söyler. özümüzü görmeye zamanımızı komayan iş hayatı ve genel hayatın rutin akışının esaretinde oluşumuz cevapsız bırakmakta bizi. kendimin zamanı yok. olanında da işin yorgunluğunu atayım diye telefon ekranına rehin veriyorum. hoop, bir gün daha öldü. ve sıra sıra böyle günler birikiyor. yastığa başımı koyunca hiç hatırlamayacağım boş bir gün doldurduğumu görüyorum. genel anlamda amacım dünden bir adım önde olmak. bu yüzden ispanyolca öğrenmeye çalışıyorum kendimce. en az bir öykü okuyorum sait faik*'ten, haldun taner'den. daha iyi hissettiriyor.