normal insan

içindeki hiçlik'ten başka hiçbir şeye tutunmayan insan.

anormal olmayan insandır.

hiçbir zaman olamayacağım tür.

günümüzde ve hatta tüm devirlerde normal denen insan aykırı olmayan kişidir. bu durumda bir kabulleniş söz konusudur. yani biraz daha açmak gerekirse normal insan aykırılık yapmayan, karşı çıkmayan insandır. yaşadığı toplulukta ki insanlarının davranış, duygu ve düşüncelerine uygun davranır. kendi düşünceleri siliktir. toplum tarafından doğru kabul edilen olgu yanlış olsa ve bu olgunun yanlış olduğunu bilse dahi karşı çıkamaz. eğer karşı çıkarsa artık normal insan diye sıfatlandıramayız çünkü deminde dediğim gibi bir kişinin normal olması için karşı çıkmaması her şeyi olduğu gibi kabullenmesi gerekir. peki bu normal bir şey midir?

sözlük anlamlarıyla;
normal: (sıfat) kurala uygun, alışılagelen, olağan, düzgülü, aşırılığı olmayan, uygun

aykırı: (sıfat) alışılmışa, doğru olarak kabul edilmişe uygun olmayan, karşıt, ters, mugayir, muhalif

(bkz: yaş gruplarına göre norm tablosu)

ortalama olarak normlara uygun insan. kabul edilebilir, idare eder insan. ortalamanın üzerine çıkarak normları da aşan kişiler, boyunlarına madalya asılarak anormal ilan edilirler.

normal insan, dengesiz insandır.
kızınca, duygulanınca, üzülünce, acılanınca, insan içinden bişey boşalacak ki, patlamasın da dengesi yerine gelsin. ee nasıl içini fışkırtacak?
dengeli insan bir tahtası eksik insan demektir. o normal denilen, tahtası eksik olmayanlar, günün birinde birden patlayıp bombok olur, bidaha da onarılmazlar.

aziz nesin | yaşar ne yaşar ne yaşamaz