normal sözlük yazarlarının acıları

çok acı çekiyorum. acılarım vardı hep. hala var. doğumsal arızalara sahibim.. belki oradan başlamalıyım anlatmaya..

hayat bana acıyı öğretti. hep çektim. grip oldum. yandı vücudum. acı acı yandım. kimse aramadı. bir zamanlar gülerdik onunla, şu an kimlerle gülüyor acaba? çorba içtim. bugün kebap yedim. acıydı. beyti yeseydim keşke.

bir gün bunlar biter mi acaba diye umut etmeden geçen saniyem yok. bitecek diyorum içimden. babamı timsahlar yedi. o zamanlar küçüktük biz. kardeşimle beni polis bulmuş ormanda ağlarken. sımsıkı sarılmışım ona. sanki o ölmesin de ben öleyim dermişcesine bakmışım. üvey yengem kumarcıydı. çocukken hep poker fişi taşırdım masalara. yere düşerdim taşırken. kadınlar sinirlenip üzerime basardı topuklu ayakkabı ile. sırtım delindi. dışarı çıkıp koştum gücümün tükendiği yere kadar. yüz üstü kapaklandım yere. sırtımın delik yerlerine yağmur suyu doldu. yaramı kapattı. balıkçılar bulmuş beni. çimento ile dolgu yapmışlar bedenime. hala orayı okşar eskilere dönerim.

cennet varsa eğer beni kabul edecekler. vicdanım rahat. askerde çok acımasızlardı. yine de kaybetmedim özümdeki iyiliği. bana tekme atana çiçek verdim. yüzüme tükürene diğer yanağımı döndüm. korku en iyi düşmanım. onu bıçakladım. yaşamaktan korkan benle savaşamadı. bir travestiye aşık oldum (mardinli mümtaz). onu öldürmeye geldiler. o gece sınırı geçip suriyede bulduk kendimizi. öso güçleri bizi yok etmeye çalıştı. esad yanlılarına katıldık. 3 ay savaştım. her tür bombayı yaptım. küçük bir kız, gözümün önünde ölünce bıraktım savaşmayı. sadece hayatım gibi acılar veriyordu insanlara savaş. oysa hayalim o ülkenin sahibi olmaktı.

mümtaz bendeki cesaretten korktu. o zaafı için onu terkettim. rusya'ya geçtim bir salı günü. memeler vardı. kızlar çok güzel, hayat zor, hava soğuktu. yine de vatan gibisi yok. votka ile ısınmaya dayanamadım daha fazla. antalyaya tatile geldim. hala buradayım. ketty adında ingiliz bir kadın tüm hayatımı değiştirdi. 78 yaşındaydı ve sapıktı. ben de sapık olduğum için kısa sürede aşık olduk. bana kuyumcu açtı. şimdi vergisini veren, bu ülke için emek harcayan bir tüccarım...

benim gibi hikayesi olan milyonlar olması beni önemsiz kılıyor. bana acıyan insanlar istemiyorum çevremde. tek söylemek istediğim umudunuzu asla yitirmemeniz. hayat çok acımasız olsa da, bir yerde o da pes ediyor. iyilik, er geç mükafatlandırılır.

yazar oldukları için acıları olan yazarlardır.
en çok acıyı yazarlar çeker hayatla kavga ederler cümlelerle kanarlar.
bide acı çekmediği halde acı çekiyormuş gibi yazan yazarlar vardır çok tehlikelidir.

kendime söz geçirememek, bazı şeylerden ne yaparsam yapayım vazgeçememek, inatçılığım ama aynı zamanda boş vermişliğim sanırım hayatımdaki öncelik sırasının düzenden ve çevremden farklı olması.

aslında çok şey var ama her gün yenisi eklenince eskilerin önemi kalmıyor.

favori acım hani sarı olup büyüklüğü max baş parmağın bir boğumu kadar olan biberlerdir. turşusu güzel olduğu gibi tazesi de efsane oluyor.

bugün altı aydır görmediğim ailemin yanındaki ikinci ve son günümdü

acı yok. acı dediğimiz şeyler yeterince yaşamış insanlar için birer basamak.

benim en buyuk acim ulkenin insanlarinin geldigi hal( hepsi demiyorum) o kadar kotu kalpli insan var ki. fakirlik sinirinda olan birine digerinin inanmamasi, evcil hayvan sahiplenen birine agza alinmayacak seyler yazanlar, dolandiricilar, karisini, kiz arkadasini dovenler, trafik magandalari, hayvanlara eziyet edenler.... daha cokk var. benim bunlari her gordugumde icim aciyor. kan agliyorum. biktim. aglayarak yaziyorum. artik kaldiramiyorum. bir mucize olsa herkes sabaha iyi kalpli yardimsever olarak uyansa. neyse sustum. kafa sisirmiyim :(( basligi yanlis ta anlamis olabilirim ama cok doldum

bir samimiyet özelliği yüklendi sanırım bu gece. acım ise;

süleyman efendi benim. nasirim çok acıyor. gerçek acı. süssüz edebiyatsız.

tırnağımın arasına kestane kabuğu kaçtı.

şöyle bir acıdır.

insan olmak en büyük acılarımdan biridir.

üzülmeyin.

acı değil de varoluş sancısı diyelim, bazen katlanılmaz olabiliyor. fiziki acılar kadar yıpratabiliyor insanı.

halay çekiyor.

şu an içime bir sıkıntı oturdu. bana yalnızlık koymazdı fakat 3-4 gündür baya bir şey içime oturuyor.
dışarı çıkıp sigara mı içsem ki.

ben de acılar çektim ama şükürler olsun ki acılarımın üstünde fazla durmadığım için şu anda bir yazar olarak herhangi bir acım aklıma gelmedi. biraz daha düşünürsem aklıma gelir ama depresif bir ruh halinde bürünebileceğimden düşünmüyorum *

sporda sol omzumu sakatladım.

geçmiyor onun bunun çocuğu...

hala unutamamak... ne yaşarsam yaşayayım unutamamak..

sevgili karımın ölümünden sonra dağılmıştım kendimi toparlayamıyordum. en yakın can dostum kenan gel bi hafta tatile çıkalım kafan dağılır demişti. işte en büyük acım o tatildi. en büyük acım gö****mün dağılmasıydı nokta.