21.
ağaç budarken sol kolumda kesiğe yol açtım. sakarım
sakarlığım acımdır
sakarlığım acımdır
devamını gör...
23.
geceleri ölmekten ve yeniden doğmaktan yıpranıyorum. bilincim ve hayatım müthiş bir ahenksizlik içnde. uyumsuzluk ruhumun en derinlerinden geliyor. sebebi nedir ? normal midir ? yoksa olması gerekenler mi oluyor bilmiyorum.
kütüphanelerde hiç okunmamıış, yıllarca öyle canlanmayı bekleyen bir kitap oluyorum, geceleri sert rüzgarlara maruz kalan başak tarlalarını düşünüyorum. hiç uçamayan bir uçurtmayım ben. toprağın altına girmeyi reddedenbir korkak. hiç tanımadığım insanların acılarını çekiyorum, onlar mutsuzsa ben mutsuzum. onlar acı çekiyorsa bilirlikte çekiyorum.
bitmeyen masalların kahramanı değilim, mutlu sonların adamı değilim. vedaların içinde gezen ruhum. bütün ölülerin pişmanlıkları ve hayalleriyim. yarım kalan aşkların dansındayım. hiç söylenmemiş şarkıların yalnızlığı.
yaşlı bir insanın bastonu, koparılmış ve çöpe atılmış bir karanfil. henüz doğmamış çocukların hayalleri. hepsi benim içimde yaşıyor kanlı canlı. olmamış aşklarımın yasını yıllardır tutuyorum. beni unutmuş herkesin, benliğinde yaşıyorum. ben soyut bir canlılıkla bütün evreni soğuk odamda, 2 metrekarelik odamda, bütün nesnelerin, bütün canlıların ve bütün yıldıların yalnızlığında yaşıyorum. ben hiçbir şeyim, ben dünyanın en kabalık canlısı ama en başı boş yaprağı.
toprak, su ve nefes.
en tutsak insanı ve en özgür bilincin hafifliğindeyim. acılar benim değil, benim acım yok. benim bütün kainatın içinde ölmekten hiç doğmamış bir ruhun rengini anlamaya çalışıyoruım. kimsesiz ve boşlukta sessizce sönmekte olan bir yıldızın tozu.
olamamış bir ruhum ve herkesi içinde taşımaya cüret eden bir boşluk.
kütüphanelerde hiç okunmamıış, yıllarca öyle canlanmayı bekleyen bir kitap oluyorum, geceleri sert rüzgarlara maruz kalan başak tarlalarını düşünüyorum. hiç uçamayan bir uçurtmayım ben. toprağın altına girmeyi reddedenbir korkak. hiç tanımadığım insanların acılarını çekiyorum, onlar mutsuzsa ben mutsuzum. onlar acı çekiyorsa bilirlikte çekiyorum.
bitmeyen masalların kahramanı değilim, mutlu sonların adamı değilim. vedaların içinde gezen ruhum. bütün ölülerin pişmanlıkları ve hayalleriyim. yarım kalan aşkların dansındayım. hiç söylenmemiş şarkıların yalnızlığı.
yaşlı bir insanın bastonu, koparılmış ve çöpe atılmış bir karanfil. henüz doğmamış çocukların hayalleri. hepsi benim içimde yaşıyor kanlı canlı. olmamış aşklarımın yasını yıllardır tutuyorum. beni unutmuş herkesin, benliğinde yaşıyorum. ben soyut bir canlılıkla bütün evreni soğuk odamda, 2 metrekarelik odamda, bütün nesnelerin, bütün canlıların ve bütün yıldıların yalnızlığında yaşıyorum. ben hiçbir şeyim, ben dünyanın en kabalık canlısı ama en başı boş yaprağı.
toprak, su ve nefes.
en tutsak insanı ve en özgür bilincin hafifliğindeyim. acılar benim değil, benim acım yok. benim bütün kainatın içinde ölmekten hiç doğmamış bir ruhun rengini anlamaya çalışıyoruım. kimsesiz ve boşlukta sessizce sönmekte olan bir yıldızın tozu.
olamamış bir ruhum ve herkesi içinde taşımaya cüret eden bir boşluk.
devamını gör...
24.
biber yedim. aciydi ya gecti ama.
devamını gör...