normal sözlük yazarlarının en eski eşyası

1987 yılından kalma emzik.

ilk ayakkabılarım. parmağım boyutunda şimdi.

1982'de basılmış bir ispanyol parası, 5 ptas.

11 yıllık bilgisayarım .

bebeklik eşyalarımdan bazıları duruyor onlar baya eski. bir de eski para koleksiyonum var. oradaki paralar da baya eski.

1960 basımlı sovyet hikayeleri isimli kitabım . vefasız birine hediye etmiştim.

ayıcığımmm

çocukken aldığım robot, benimle gezer kendisi

13 yıllık müzik çalar. ilginç bir şekilde hâlâ açılıyor. zaman ayarlı bozmayı mı unuttular ne? varlığını bile unutmuştum birkaç yıl öncesine kadar. umutsuzca şarj edip açmaya çalıştım. açıldı!

başlarda maviydi ama zaman içinde altından kırmızımsı bir renk çıkmaya başladı. paslanmış hissi verir bana hep.

içinde tam 173 müzik var. hatta bir de monte cristo kontu radyo tiyatrosu'nun son 4 bölümü. lisede ders aralarında dinlediğimi anımsıyorum.

içindeki müziklere hiç dokunmadım, denemedim bile. en eski eşyamın içinde en eski müziklerim duruyor. o zamanlar müzik zevkim daha güzelmiş. her birini ruh halime uygun klasörlere ayırmışım.

verona’da bir antika dükkanından aldığım yaklaşık 120 yıllık kol düğmeleri.

doğduğum gün babamın almış olduğu süper ayı bob

benim bir defterim var. 9 yıldır yanımdan ayırmam. her şeyim yazar orda nerdeyse. ona bir şey olursa ölürüm.

bebeklik kıyafetleri sayılır mı? her şeyi (elinden gelse biz dahil) çöpe atmaya meraklı annecim bi onları saklamış da. hayır ağlamıyorum..

düşündümde hiç çocukluk eşyam kalmamış annem sağolsun.

en eskisi değil ama şu an üzerimde olan tişörtü 12 yaşımdan beri giyiyorum. çok rahat çünkü. teşekkürler.

ilkokul hatıra defterim, bir ara açıp okuyacağım ama ne zaman bilmiyorum.

bebeklik battaniyem.

oyuncak dinazorum olabilir.

bir gün teyzemler bize oturmaya geldi*. 5 yaşındaki kuzenime oynaması için oyuncaklar falan verdik, neyse gittiler akşama. yatmadan önce baktım dinozorum koltuğun üzerinde tamam, dinazorum burda dedim ve yattım. sabah namaza kalktım, dinazorum diye uyandım. abdest alıyorum, dinazorum diye alıyorum. neyse akşam dinazoru gördüğüm odaya girdim namaz için, bir de göreyim dinazorum akşam durduğu koltukta yok. tabi bir dehşet hali, arıyorum arıyorum yok. dedim içimekibalina boşver dinazoru, namazı kıl sonra bakarsın. ya arkadaş namaz kılıyorum, kafamda olan tek şey dinazorum. acaba kuzenim mi aldı? aldıysa ne ara aldı? ya zaten isterim, benim dinazorum o falan böyle düşüncelerle kıldık namazı. evde deli gibi dinazor arıyorum sabahın köründe, hava aydınlanmamış. neyse sonra bir göreyim ki dinazorum duvarla koltuğun arasında sıkışmış*. dinazoruum diyerek aldım. sonrasında dinazorumu her zaman görebileceğim bir yere koydum, hatta ben bu satırları yazarken bakışıyoruz kendisiyle.

canım dinazorum.

+10 yılı devirmiş olan battaniyem

muhtemelen oturduğumuz ev. bir bölümü 1945 yapımı.