1.
ilham kaynağı genç bir kızın günlükleri olan, 1939 tarihli, osamu dazai romanı.
kitapta, yetişkinliğe yeni yeni adım atmanın telaşında olan japon bir kızın tek bir günü baz alınarak belki de onun tüm bu süreçte yaşadığı (yaşayacağı) hayal kırıklıkları, korkuları, özlemleri, isyanları sohbetvari bir ifade tarzıyla anlatılıyor.
kısa olması, açık ve net olması nedeniyle okunması kolay bir kitap yalnız konu olarak belki herkesin ilgisini çekmeyebilir.
açıkcası bir daha okumak için tutar mıyım bilemiyorum belki o yaşlarda olmuş olsaydım daha çok hoşuma gidebilirdi. *gene de japon kültürüne yakınlık duyanlar değerlendirebilir.
ön kapaktan :
fakat yetişkin oluncaya dek geçecek olan bu uzun ve korkunç süreyi nasıl geçirmeliyiz?kimse bize bunu öğretmiyor.
detaylı bilgi için
kitapta, yetişkinliğe yeni yeni adım atmanın telaşında olan japon bir kızın tek bir günü baz alınarak belki de onun tüm bu süreçte yaşadığı (yaşayacağı) hayal kırıklıkları, korkuları, özlemleri, isyanları sohbetvari bir ifade tarzıyla anlatılıyor.
kısa olması, açık ve net olması nedeniyle okunması kolay bir kitap yalnız konu olarak belki herkesin ilgisini çekmeyebilir.
açıkcası bir daha okumak için tutar mıyım bilemiyorum belki o yaşlarda olmuş olsaydım daha çok hoşuma gidebilirdi. *gene de japon kültürüne yakınlık duyanlar değerlendirebilir.
ön kapaktan :
fakat yetişkin oluncaya dek geçecek olan bu uzun ve korkunç süreyi nasıl geçirmeliyiz?kimse bize bunu öğretmiyor.
detaylı bilgi için
devamını gör...
2.
bir günde bitirdiğim muhteşem kitap. öğrenci bir kızın bir gününü, iç sesini de aktararak yazıya dökmüş osamu dazai. bunu yaparken toplum yapısı ve bize dayattıklarını da irdelemiş.
devamını gör...
3.
ithaki yayınları japon klasiklerini basmaya başladığında hem çok sevinmiş hem de üzülmüştüm. çevirileri çok iyi olmayan bir yayınevi bana göre. öğrenci kız hem kapak tasarımı hem çevirisiyle tam not aldı. konusu da çok güzel.
elli sayfalık kısa bir kitap ve dili akıcı. buna rağmen ergenlik dönemindeki bir kızın çocukluktan ergenliğe geçişini ve o buhranlı ruh halini çok iyi anlatmış. eseri bence klasik yapan yazıldığı dönemin ötesine geçmesi ve bundan yüz yıl sonra okunacak olsa da insanların hâlâ kendilerinden izler bulacak olması. özellikle çocukluktan yetişkinlerin dünyasına geçmek istemeyen karakterin tespitleri çok yerinde. o istediği gibi davranmak, nasıl bir insan olmak isterse özgür davranmak istiyor. ama yetişkinlerin arasında böyle davranan insanların aptal damgası yediği, arkalarından dalga geçildiğini biliyor ve kendi olamıyor. annesini üzmemek, topluma ters düşmemek için rol yapıyor ve bu ona kendini kötü hissettiriyor, midesi bulanıyor.
kitap yazarın dünyası gibi karanlık ve karamsar. yazar defalarca intihara kalkışmış ve sonunda başarmış. bu ruh hali de kitabına yansımış. kendi duygularından izler olduğu da çok belli. bu kitap çok uzun olsaydı insanın yaşam enerjisini sömürebilirdi ama çok uzatmamış, tam kıvamında.
elli sayfalık kısa bir kitap ve dili akıcı. buna rağmen ergenlik dönemindeki bir kızın çocukluktan ergenliğe geçişini ve o buhranlı ruh halini çok iyi anlatmış. eseri bence klasik yapan yazıldığı dönemin ötesine geçmesi ve bundan yüz yıl sonra okunacak olsa da insanların hâlâ kendilerinden izler bulacak olması. özellikle çocukluktan yetişkinlerin dünyasına geçmek istemeyen karakterin tespitleri çok yerinde. o istediği gibi davranmak, nasıl bir insan olmak isterse özgür davranmak istiyor. ama yetişkinlerin arasında böyle davranan insanların aptal damgası yediği, arkalarından dalga geçildiğini biliyor ve kendi olamıyor. annesini üzmemek, topluma ters düşmemek için rol yapıyor ve bu ona kendini kötü hissettiriyor, midesi bulanıyor.
kitap yazarın dünyası gibi karanlık ve karamsar. yazar defalarca intihara kalkışmış ve sonunda başarmış. bu ruh hali de kitabına yansımış. kendi duygularından izler olduğu da çok belli. bu kitap çok uzun olsaydı insanın yaşam enerjisini sömürebilirdi ama çok uzatmamış, tam kıvamında.
devamını gör...
4.
güzel bir kitap. uzun süredir kitap okuyamamaktan yakınıyorsanız karamsar havasıyla akıp gidiyor. osamu dazai karamsarlığı eserlerine iyi yansıtıyor çünkü adam karamsar yazmıyor, adamın hayatı karamsar.
devamını gör...
5.
artık bir kitaba daha "osamu dazai'nin kaleme aldığı eser" diye başlamak istemiyorum ama yazar çok akıcı, özgün bir tarza sahip, durduramıyorum efendim. o zaman açılış gelsin:
osamu dazai'nin mini* romanı. ergenlik dönemindeki bir genç kızın herhangi bir gününe tanık oluyoruz. büyük ölçüde de iç dünyasında neler olup bittiğine, gözlemleri ve değerlendirmelerine yer veriyor kitap. üstü kapalı bir biçimde dönemi, dönemin anlayışını ve samimiyeti eleştiriyor. karşımızda algısı açık, gözlem yeteneği yaşının ilerisinde, sorgulayan bir karakter var. genç kız; insanın duygu, düşünce ve davranış arasındaki tutarsızlıklığını keşfediyor ve bunu büyük bir kaygıyla karşılıyor. bu kaygı, yetişkinliğe adım atmaya hazırlanan bir gencin kaygısıyla perdelenmiş. kavram karmaşası yaşıyor, toplumun doğrularıyla kendi doğrularını kıyaslıyor, bireyselliğin düşündüğü kadar ulaşılır olmadığını görüyor.
bize sunulan 24 saatten kısa bir zaman dilimi ancak günün başlangıcı ve bitişi arasındaki düşünsel farklılık, duyguların git gide daha oturaklı hâle gelmesi ve anlayışın ön plana çıkması uzun yıllarda meydana gelebilecek bir değişimi temsil ediyor. bu açıdan yazarın kurguyu yine olabildiğince basit tutup derinliği bir o kadar arttırmasına hayran kaldım.
osamu dazai'nin mini* romanı. ergenlik dönemindeki bir genç kızın herhangi bir gününe tanık oluyoruz. büyük ölçüde de iç dünyasında neler olup bittiğine, gözlemleri ve değerlendirmelerine yer veriyor kitap. üstü kapalı bir biçimde dönemi, dönemin anlayışını ve samimiyeti eleştiriyor. karşımızda algısı açık, gözlem yeteneği yaşının ilerisinde, sorgulayan bir karakter var. genç kız; insanın duygu, düşünce ve davranış arasındaki tutarsızlıklığını keşfediyor ve bunu büyük bir kaygıyla karşılıyor. bu kaygı, yetişkinliğe adım atmaya hazırlanan bir gencin kaygısıyla perdelenmiş. kavram karmaşası yaşıyor, toplumun doğrularıyla kendi doğrularını kıyaslıyor, bireyselliğin düşündüğü kadar ulaşılır olmadığını görüyor.
bize sunulan 24 saatten kısa bir zaman dilimi ancak günün başlangıcı ve bitişi arasındaki düşünsel farklılık, duyguların git gide daha oturaklı hâle gelmesi ve anlayışın ön plana çıkması uzun yıllarda meydana gelebilecek bir değişimi temsil ediyor. bu açıdan yazarın kurguyu yine olabildiğince basit tutup derinliği bir o kadar arttırmasına hayran kaldım.
devamını gör...