okul

derslerde değil de teneffüste hayatı öğrendiğimiz yer;)

fransızcadaki ekol kelimesinden gelen ve bilinenin aksine kökü olmayan bir sözcüktür. kökü okumak değildir.

covid dolayısıyla artık gidilmeyen yer

öğrencilerin öğrenim gördüğü yerdir. şimdi kapalı olsa da.

mektebin eş anlamlısı olan kelime.

öğrenmek için gittiğimiz yer.

bir (bkz: aziz nesin) şiiridir.

mapus damı bana çok şey öğretti
ama en çok sabretmeyi
yalnızken kalabalık olmayı
kalabalıktayken de kendimle kalmayı
ve sürekli kavga edip
durmadan kendimle barışmayı
hiç gocunup yüksünmeden
ihanetlere katlanmayı
beş metrede beşbin metreyi yürümeyi
ve duvarların darlığında
dünyaları dolaşmayı
ve hepsinden de çok
bütün yuvarlakları yüreğimde bileyip sivriltmeyi
insan olmayı insan olmayı



aziz nesin

yetişkinler için cennet, öğrenciler için cehennemdir. yetişkinler için cennet olmasının sebebi, insanın yaşı ilerledikçe, hayatın gerçekleriyle yüzleşmesinden kaynaklıdır. böylelikle tabiri caizse cehennemin diğer katlarını da görmüş olur ve "okul, meğerse cennetmiş!" der.. en azından bende öyle oldu. fakat yine de (diğerlerine oranla cennet gibi olsa bile) okulun da bir cehennem olduğu benim için su götürmez bir gerçektir. hocaların takması, sabahın bilmem kaçında kalkıp okula gitmek ve sınavlardan doğan o uyku düzensizliği ve hayatı bir kaosa çevirmesi durumunda tabii böyle düşünmem doğaldır. ama iyi yanları, sevdiğim dersler, öğretmenler ve öğrencilerdi. zaten öğrencilerin yüzde 99-u beni itici bulurken yüzde 1-lik kısım, "kardeşlerim" dediğim arkadaş grubumu oluşturuyordu ki 1 yılda dağıldı ve ben diğer o 9 yıl boyunca yalnız kaldım. ve çok sevdiğim hocalarım birer çocukluk anısı olarak kaldı ve ben ergenleşmeye başladığım dönemde yeni versiyon hocalar edindim. bu dönemde hocaların hepsi benim ne mal olduğumu anlamışlar, onlar bile bana gıcık kapmışlardı. siz şimdi diyeceksiniz ki, sen öyle zannediyorsun. arkadaşlar bakın, okulun en sessiz çocuğu bendim, öğretmen bana sokak çocuğu dedi, ki ben sokağa adımımı atmayan, asosyal herifin tekiyim, ki o zamanlar da öyleydim. hiç arkadaş çevrem falan da yoktu, e o zaman bana öğretmenin "sokak çocuğu" demesinin nasıl bir açıklaması olabilir ki o gün öğretmenle daha yeni-yeni tanışmış bulunuyorduk. 3-5 günde ne mal olduğumu gayet iyi anlamış herhalde ya da annesi falcıydı, neyse. tabii bunlar basit örnekler. ben 10 yılda, o kadar çok şey yaşadım ki inanır mısınız..hatta size şöyle söyleyeyim, ben o dönem kendimi dünyanın en akıllı insanı zannediyordum. yani daha ne mal olduğumu anlamamıştım ve bu dönemde bile diğerleri benim ne mal olduğumu anlamışlardı, bakınız, ben daha anlamamıştım diyorum!.. evet, işte ben de anlayınca, "yahu herkes benden önce anlamış" diye düşünerekten, dünyanın en ahmak insanı olduğum gerçeğiyle yüzleştim. işte belki bundandır, okul hep içimde kötü bir anı olarak kalacak.. ama yine de, içimde bir yerlerde yaşamını sürdürüyor işte..

bu arada matematik senden nefret ediyorum.

oku- kökünden geliyormuş izlenimi veriyor olsa da aslında fransızca'daki "école" kelimesinden türkçeye geçen, öğrenilen eğitim alınan yer anlamındaki sözcük. ve hatta aynı sözcük, tıpkı sponge(éponge) ve stranger(étranger) gibi başına s alarak ingilizceye de school olarak geçmiş.*

travmatik olayları konsantre edilmiş bir şekilde günde 8 saat bünyenize alabileceğiniz amacına uymayan bir yer olmuş, covid sebebiyle uzak kalınmış özlenmemiş yer.

eğitim ve öğretim yeridir. eskiden şiddet uygulardı öğretmenler, şimdi ise kimsenin gıkı bile çıkamıyor.

çoktan bitti halde hala devam ediyorsun hissi verendir.
(bkz: bitişi yok)

eğitim ve öğretim yuvasıdır.
içinde her türlü öğrenebileceğiniz şeyler (her konu dahildir)
ayrıca
arkadaş /dost edinebileceğiniz bir yerdir.

covid nedeniyle bakkal dükkanına döndürüleceksiniz yer.

(bkz: şeytani kurum)

pandemi çıktığından beri tatil yapıyoruz resmen ders yaptığımı bilmiyorum.

hele de bizimki bir iblis yuvası.

*

belki bu söylediklerim eleştirilebilir fakat ben bir öğrencinin(ben de bir öğrenci olarak) bu müfredat ve eğitim sistemi içinde okulda çok başarılı olmasını faydalı olarak görmüyorum. aksine, bana kalırsa bir öğrencinin bu sistem için "ortalama" olması ve bu durumdan yararlanarak hayatın diğer kıymetli alanlarını -okul müfredatlarının bizden esirgediği- keşfetmesinin daha mantıklı ve faydalı olduğunu düşünüyorum. okullarda öğrencilerin bir kimlik kazandıklarına hiç şahit olmadım, fakat notlarını o kadar fazla önemsemeyip felsefeye, tarihe, edebiyata, matematik yahut fiziğe ilgi besleyen ve bu ilgilerini zamanla tutkuya çeviren öğrenci arkadaşlarımın sağlam kimlikler yarattıklarına şahit oldum.

benim önerim ve yaptığım şey şudur; okulu bir engel atlama parkuru olarak görüp düşmeden bitirmeye çalışmak, fakat koşarken çevremi gözlemlemeyi ihmal etmemek. dünyayı kendi gözlerimle keşfetmek.
ve bence bunun için açık lise inanılmaz bir fırsat.

içinde öğretmen öğrenci ve müdürlerin bulunduğu ama öğrenci ye hiçbir zaman işine yaramayacak bilgilerin öğretildi hayata dayir ne yapılması gerektiğini n öğretilmediği yerdir okul