okul bitmemiş kabusu

okul biteli 4 sene oldu. 4 koca sene. hala görüyorum. ayda bir kere muhakkak. her seferinde de aşağı yukarı aynı rüya. mat2, zemin mekaniği ve bir seçmeli dersten kaldığımı, okula geri dönüp bunları vermem gerektiğini söylüyorlar. ama ben bunları geçtim diye söylenip duruyorum rüyamda.

kendimi sakinleştiriyorum her seferinde. bitirdin olm sen üniversiteyi yat geri uyu diye.

askerlik bitmemiş kabusu bunun yanında çiçek kalıyor. 2-3 ayda bir geliyor. pek sıkıntı yaratmıyor.

okulu bitireli 10 sene olduğu ve bölümden dereceyle mezun olup arkama bile bakmadan hayatıma devam ettiğim halde halen benim bile ara sıra gördüğüm kabustur. daha sık gördüğüm ise (bkz: seyahatte mahsur kalma kabusu)

üniversite değil de lise için oluyor. halbuki iyi notlarla bitmişti.

ciddi manada bunaltıyor insanı. ne bok yiyeceğim ben şimdi dedirtiyor. aslında bir şeylerin ters gittiğini biliyor fakat anlam veremiyorsun.

uyanmak hiç bu kadar güzel olmamıştı diyorsun.

ben on yedi sene önce mezun oldum. hala görüyorum bu kabusu. bazen ciddi ciddi üniversitede girdiğim sınavın benzerlerine giriyorum. bir diğer kabusum da gemiye yeni katılmış olup, daha altı ay çalışacak olduğumu görmek. en çılgınıysa:

(bkz: gemiyi karaya oturtmak)

ara ara gelir bu kâbuslar,
simsiyah bir gökyüzü vardır çoğunlukla. ayağımda ayakkabım olmadan sokaklarda yürürüm, yerler de ıslaktır; cüzdanı kontrol ederim, o da yerinde yoktur.eve nasıl gideceğim,ne kadar uzağım kim bilir?
bir sessizlik, bir ıssızlık vardır üniversitenin olduğu sokakta.
amfileri görürüm, sınavlara kıl payı yetişmişim.bazen cebir sınavında ter döker, loş koridorda dolaşıp not listelerinde adımı ararım.bir dersten kaldığımı ama o dersi de tekrar alamayacağımı öğrenirim.

kâbuslar böyle çeşitli kombinasyonlarda sürer gider.

yazarken bile gerildim gerçekten.
üniversite hayatı benim için çok da kolay olmadı, günde dört saatim yollarda geçti.her öğrenci gibi ekonomik sıkıntılar yaşadım, veremediğim tek ders için bir dönem kaybettim.türk filmlerinde esas kız bazen hıçkıra hıçkıra ağlar, film bunlar, der geçerdim.onca çabaya rağmen okul uzadığında bu tür ağlamayı da deneyimledim, kendimi tutamıyordum, bir çeşit sinir krizi belki de.

geçti gitti o günler, bana uykudan uyandıran kâbusları miras kaldı.

bir tek ben görüyorum sanıyordum hayatımız nasıl etkilendiyse artık nasıl baskı içinde yaşadıysak. ben evladımı göndermicem okula evde mürebbiye tutmak istiyorum. hem artık okullar tam günmüş tam gün okul mu olur oynanması gereken bir sürü oyun var.

ben hiç böyle bir kabusa uyanmadım ama genel olarak kabus gibi bir şey zaten. eylül ayını da hala sevmem bu yüzden.

... eyvah, yine hocayı asistan sanıp rezil olacağım, bahar şenliğinde gelen konuklarla kavga edip haberlere çıkacağım, yine eylem, yine tepki, yine telsiz yutmuş pala /şimdilerde badem agaların takipleri, yine bitli tiplerin solcu olma yarışı, yine türban yasağı yüzünden okuyamayık palavraları, yaşasın doymak bilmeyen açbil... sevgiler hayatın en güzel yılları... selam olsun...

yarın kalıcı olarak başlıyor. hayatta en nefret ettiğim üç kabusum var.

1-askere geri çağrılıyorum kabusu.
2-üniversitede finali kaçırmışım kabusu.
3-okul bitmemiş kabusu.

bu kabusları ben beş yıl civarında gördüm. kafam da rahattı dürüst olmak gerekirse. okul bitmişti, askerlik de öyle. bazen rüyamda liseye dönüyordum ama sorun değildi. finali kaçırıp uyandığımda ''ohh rüyaymış, zaten ne finali olm ben mezun olalı 6 yıl oldu'' diyip vurup kafayı geri yatıyordum...

ama allah kahretsin ki yarın okulum başlıyor ya. ya arkadaş bu nasıl iş ben nasıl başardım 30 yaşında hala okula gitmeyi ya. arkadaşlarımın çocukları var ya. evlendiler üstüne metresleri var. var abi bana kızmayın, onların var. biliyorsunuz benim yok. velhasıl nasıl başardım bilmiyorum ama hala öğrenciyim be abi. okul bitmemiş kabusu kabus değil benim için. bildiğin hayatın gerçeği. okulum bitmemiş lan.

yarın dönem başlıyor. gidip hocalarla buluşacağız. mösyö philip yine geçmiş günlerden bahsedecek ve ben de pencereden bakıp ''ulan doktorayı boş verip türkiye'ye mi dönsem'' diye hayallere dalacağım. çünkü okul bitmemiş. bitsin istiyorum. bitmiyor. mezarda öğrencilik görüyorum kendim için.

bizde genetikmiş ama bu. babamı hatırlıyorum. 32 yaşındaydı, ben okula giderken o da yüksek lisansa giderdi. birlikte kitaplarımızı kaplardık ya. nasıl baba lan bu? milletin babası komando oluyordu, dağda yılan yiyordu. benim babam 31 yaşında bedelli askerlikten geldi. adamı ben aldım kavşaktan annemle ya. oğlum insan babasını askerden alır mı? böyle babaya böyle evlat çok bile ya.

yarın okul başlıyor arkadaşlar. canım sıkkın.

ben yeni başlamış görüyorum kendimi. ilkokuldayım her rüyada. aman almadım çok fena bir kabus.

rüyam sağolsun defalarca eşek kadar halimle liseye en baştan başlamışımdır. meğerse hep sınıfta kalmışım, yanlışlık olmuş, tekrar okumam gerekiyormuş vs. muazzam bir gerilim.

aynı şekilde defalarca rüyamda yaptığım askerlikle toplam 5 senelik askerlik sürecim olmuştur. zira sadece bir rüyada 6 ay falan geçiyordu. biraz daha görürsem bordo bereli olarak çıkacağım rüyadan.

hayır insan hiç mi anlamaz 50. defa liseye gidip 50. defa askerliğe tekrar çağrılmasının rüya olduğunu? kuzu kuzu "e yapacak bir şey yok" deyip hepsine eyvallah diyorsun.

ulan 42 yaşımdayım, geçen ben de gördüm bunlardan bir tanesini. ama üniversite kabusuydu. sözel derslerden bir tanesini verememişim, onlar da diplomamı vermiyor. yok diploma.

sadece okul mu? ben hâlâ ihaleye iş yetiştiriyor, çalışmayan cihazlar için çocuklara akıl veriyorum.
hesapları, kitapları tamamen doğru, şok bobinleri, kondansatörleri ölçülüp takılmış bir akü şarj cihazında sürekli olarak çıkıştaki transistör yanıyordu. gece sabahlıyordum çalıştırmak için gayet güzel çalışıyor. sonra sabah saat 10 gibi tık transistör gidiyor. bir hafta uğraştım. en sonunda transistörün markasını değiştirdim. çalıştı ama ben de perişan oldum.
bu olayı her haft değişik halleriyle rüyamda görürüm.

bende genellikle kendisini ilk derse yetişememe ya da sınava girip tek kelime bile yazamama şeklinde gösteren rüya türü.

tüm okul hayatım başarılı geçti. ailemden de hiçbir zaman "başarmak zorundasın" baskısı yemedim. "kendini çok sıkma. senden önemli değil" dediler her zaman. yani bu aslında evden baskı görmek ya da üzerinde ağır bir sorumluluk yahut stres biriktirerek okul hayatını o şekilde yaşamakla ilgili değil. bir şekilde bir şeyler kabus olarak rüyamıza giriyor ve birçok kişinin bir okul hayatı olduğu, yani bu hepimiz için bir ortak payda olduğu için de bu kabusu hemen hemen hepimiz görüyoruz bir şekilde. hepimiz uzaylı istilası yaşamış olsaydık dönem dönem onu görecektik hep beraber muhtemelen.