ölümsüzlük

josé saramago'nun 'ölüm bir varmış bir yokmuş' kitabında ölüm bir gece ansızın ülkeden kayboluyordu, ama ölüm döşeğindekiler acı çekmeye ve insanlar yaşlanmaya devam ediyordu. sorunun ölümlülük olmadığını gördüğümüz bir distopyaydı.

şehit abdullah taha koç ölmeden önce demişti ya hani şairin dizelerini: ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm?
işte bu dizeler düşmanı dize getirir yere serer. sendeki bu yürek ölümsüzdür. ki zaten şehitlere ölüler demeyiniz buyrulmuştur. allah şehitlerimizden ve onları yetiştiren ailelerden razı olsun . nurlar içinde uyusunlar.

(bkz: ölümsüzlük iksiri)
(bkz: asla olmayacak bir hayal)
(bkz: hayatın adaletsiz olduğunu bilip ölümsüzlük isteyen insan iticiliği)

nicolas flamel

simyacıların iki büyük düşü olan ölümsüzlüğü ve felsefe taşını bulduğu iddia edilir. abraham adlı bir yahudiden aldığı gizemli bir kitaptan bilgilerini elde ettiği söylenir. harry potter'dan ünlü manga/anime serisi fullmetal alchemist'e kadar pek çok eserde göndermeler yapılan flamel'den dan brown'un eserlerinde de "sion tarikatı'nın 8. büyük üstadı" olarak geçer. 1418 yılında öldüğü ve gömüldüğü söylenir fakat mezarı açıldığında bulunamamıştır. 1700'lü yıllarda bir operada dönemin simyacıları tarafından görüldüğü ve kaçtığı da rivayet edilir.

ahiret gibi bir mücevher varken dünyada ölümsüzlük mü? bir daha düşün derim...

ilerde bir gün gerçek olacak ve biz bunu göremeyeceğiz. ölümsüzlük elde edildiği gün dünyada dinlere inanan tek bir insan bile kalmayacak.

tek başına anlamı olmayan bir kavram. tek ben ölümsüz olacaksam ne işime yarar ki tüm sevdiklerim yitip gittikten sonra. bazı şeyler sonu olunca güzel. evet keşke hiç bitmese ama sevdiklerimizle birlikte bitmese. tek başına uzun yıllar yaşama fikri ölümden daha ürkütücü.

omega noktası zihin yükleme

hiç bir zaman gerçekleşmeyecek ütopik bir durumdur. hücre yaşlanması durdurulsa bile hastalılardan, mikroplardan tamamen kurtulma ihtimali olmadığı için ölüm kaçınılmazdır. biraz geç olabilir, ölüm yaşı ileride 200 seneye bile çıksa sonunda ölüm mutlaka herkese uğrayacaktır.

sancho panza, don quixotte’yi cesaretlendirmeseydi yel değirmenleri edebi bir ölümsüzlük elde edemezdi.

artık ölemiyorsan ölmüşsündür zaten. halihazırda bir ölü.

şahsım adına istemediğim birşeydir. yüzyıllar boyu yaşayıp ne elde edebilirm ki. zamanı gelince gitmeyi de bilmeli insan.

tek bir şartı var, o da ölmek, mi dersin?

henüz gerçek anlamda deliliği tatmamış uzun süre düşünceler içerisinde kaybolmamış insanların isteği.

ölümsüzlük kimyası hakkında en küçük yeğenim sevgili a.m.t. ciddi çalışmalar yapmakta. haberlerinizin sesini sonuna kadar açın, twitter'da zımbırtıları up'layın, başlıkları hortlatın, geliyor çocuk durduramıyoruz. ölümsüzlük simyasına gelecek olursak şayet... bir bakalım. blank. 404 not found. başka başlığa atlıyor yaşar. haberlerinizin sesini dibine kadar kısın, twitter'da zımbırtılar yerin dibine dibine, başlıkları pışpışlayın, sıktınız alimünyüm.

full metal alchemist geldi tabii de, onu mu yazak alimünyüm. yaşar atladıııııı...

bir ihtimal bulunsa bile biz ölünce bulunacak olan sonsuzluk.

insanın doyumsuzluğu düşünülecek olursa bulunduktan bir süre sonra ölümsüzlükten nasıl kurtulunuz diye aramaya başlayacakları şey.

çocukluğumdan beri ulaşmak istediğim ve belli koşullar altında ulaşmayı başardığıma inandığım özelliktir.

benim anladığım anlamıyla ölümsüzlük geride muhteşem eserler bırakarak, büyük kahramanlıklar yaparak, insanların hayatına dokunarak ya da çok sevilerek ulaşılacak olan ölümsüzlük değil.

ben woody allen’la aynı fikirdeyim. “ben ölümsüzlüğü eserlerimle elde etmek istemiyorum; ölmeyerek elde etmek istiyorum.” kalıcı eserler bırakara elde edebileceğim ölümsüzlüğün bir manası yok benim için. sırattan geçmek için geliştirdiğim cambazlık yeteneklerimi sergilerken yazdığım kitapları okuyan insanların kulaklarımı çınlatmasının bana yararı değil zararı olur.

küçükken peter pan gibi hiç büyümeyerek ölümsüz olabileceğime inanmıştım ama bu pek mümkün olmadı. zaten bu dünyanın çocukları korumaktan aciz olduğunu, çocukların da öldüğünü, hatta şeker bile yiyemediklerini öğrendim.

jose saramago’nun ölüm bir varmış bir yokmuş kitabını okuduktan ve vampirle görüşme filmini izledikten sonra vazgeçer gibi oldum aslında bir ara ölümsüzlükten.

sonra yeniden ilk fikrime geri döndüm. ölümsüzlük şart. ben kış aylarından birinde doğduğum için sıcak yerlerden çok hoşlanmam zaten. ölerek başıma daha büyük dertler açmak istemiyorum.

ölümsüz olmak için ölmeyi göze almak gerek belki de.


t/ ölmeme hali.

(bkz: öldürmeyen allah öldürmüyor)