ölümüyle üzen roman karakterleri

bkz:( ivan şatov)

ölüm yıldönümünde elbette bihter ziyagil

yazar kitabın başında bizi bu sözü geçen homongolos'a karşı bir doldurmuş, bir doldurmuş ki sormayın gitsin. hatta bir ara boyuma posuma bakmadan kitaba girip onun ağzını yüzüne tükürmek isteyerek 1. kısmı kahırlar içinde bitirdikten sonra ancak 2. kısma geçebildim. ve aha da şimdi dedim kızım yedin b*ku. bana, ben dahil insanoğlunun ruhundaki ön yargıyı apaçık gösteriverdi. yazarlar yapıyorlar bu işi. gerçeği insanın yüzüne şakkadanak vuruveriyorlar. neyse artık bin dereden suyumu da getirdiğime göre sadede geliyorum. homongolos aslında bir kadın düşmanı değil çirkinliği yüzünden kadınların aşağılamalarından çekinen, hayatınızda görüp görebileceğiniz en yalnız, en yufka yürekli adammış. zaten ondan intikam almak için ona kendini aşık eden güzeller güzeli bir hanımefendi yüzünden ölü arkadaşı necdet'e yazdığı mektupla kitaba da hayatına da son veriyor. şu sözle veda ediyoruz o yalnız, iç dünyasında çirkinliğinden öcü gibi korkan, sevmekten çirkinliği yüzünden köşe bucak kaçan biçare karaktere: ''o gece, onun gözlerinde başka bir dünyaya baktıktan sona etrafımdaki şeylerde bir tat bulmak kabil değil. yarın bir motosiklet müsabakası var...galiba bir kaza olacak.. o gece onunla dolaştığımız bayırdan yuvarlanacağım..''