ölünce beni kim yıkayacak

gomulecek miyim onu bilmiyorum. hayatimin su noktasinda son nefesimi versem kac gun sonra insanlar fark eder bilememekteyim. farkedilsem, vatanima goturulur muyum bilmiyorum. bir sekilde yikanabilir miyim onu da bilmiyorum. yikanmak ister miyim onu da bilmiyorum zira dine gore murted kabul ediliyorum. ama her seyin sonunda olmusum zaten cenazemi bir seyler yapiverin iste, zaten ben hissetmeyecegim muhtemelen sizin iciniz rahat olsun.

ölümden sonra bazı beyin hücreleri 24 saat hayatta kalıyor.
kimin yıkadığını görmeseniz bile büyük ihtimalle sizi yıkadıklarını hissedebilirsiniz.

(bkz: şimdi beyni olanlar düşünsün.)

ölünce yıkanabileceğini nereden biliyorsun? belki uçak kazasında vefat edeceksin, belki salgın hastalıktan. tamamen islam felsefesine aykırı bir soru.

nie yıkıyorlar?

hiç anlamam bu adeti

hayattayken yaşayamıyoruz, derdimiz ölünce kimin yıkayacağı mı gerçekten.
bırakın istediğim gibi yaşayayım da, öldükten sonra yıkanıp gömülmesekte olur. işe yarar organım varsa bağışlansın. kadavram öğrencilere derste eğitim vermek için kullanılsın. işleri bitince isterlerse yaksınlar, isterlerse atsınlar, zahmet olmazsa gömsünler. canları sağolsun.

diriyken bir kese atmayan ölüme gelmesin kardeşim hadi eyvallah.

beni yıkamayacaklar. kefene bile sarmayacaklar. o yüzden kafam rahat.

ölünce vasiyetimdir, gassala söyleyin, eksik olmasın ama yeni yıkandım da öldüm. yıkamış kadar oldu, düşünmesi yeter. o zamana kadar namusumuzla yaşamışız, öyle takım çantası ortada açık, savunmasız bir haldeyken falan, yok arkadaş ben istemem. vallahi az önce yıkandım da öyle öldüm.

fazıl hüsnü dizeleriyle cevap vermek istediğim başlıktır.

“hangi mahallede imam yok,
ben orada öleceğim.
kimse görmesin ne kadar güzel,
ayaklarım, saçlarım ve her şeyim…

ölüler namına, azade ve temiz,
meçhul denizlerde balık,
müslüman değil miyim, haşa,
fakat istemiyorum kalabalık…

beyaz kefenler giydirmesinler,
sızlamasın karanlığım havada.
omuzlardan omuzlara geçerken sallanmayayım,
ki bütün azalarım hülyada…

hiçbir dua yerine getiremez,
benim kâinatlardan uzaklığımı.
yıkamasınlar vücudumu, yıkamasınlar;
çılgınca seviyorum sıcaklığımı…”