ölünce beni kim yıkayacak

derdimiz az gibi bir dert daha yüklemişlerdir biz dertli insanlara.

romantizmin en leş haline hizmet eden bir slogan. ölmüş gitmişsin zaten. kimin yıkadığından haberin mi olacak? bir de ne önemi var ki zaten bunun?

he bilmeyenler için söyleyeyim. gasilhane görevlisi yıkıyor. birinci dereceden akraba iseniz sadece bir kişinin yıkama işlemine eşlik etmesine izin veriliyor. ama neden yıkamaya eşlik etmek istenir bilmiyorum. ben hiç eşlik etmedim.

yaşarken kimsenin yıkamadığı bir adam olarak, öldükten sonra kimin yıkadığı çok da umrumda değil açıkçası. zaten hayatım boyunca birileriyle ilgilenmek, temizlemek, düzenlemek derdine düşen hep ben oldum. bir zahmet o iş de arkamdan birilerinin başının belası olsun.

gallas mı bilmem ne isimli dizini afişi. saçma.

bütün istanbul nefret etti bu yazıdan. sabahın köründe birden karşına çıkıyor ve emeği geçenlerin kulakları çınlıyor. bu kadar vizyonsuz bu kadar paspaye bir tanıtım reklamı olamaz.

eger her yerde bu konusuluyorsa, reklami hazirlayanlari tebrik etmek lazim. amaclarina ulasmislar.

bence reklamın kötüsü diye bir şey vardır. bu da onlardan biri. ilgi çekelim de nasıl olursa olsun, her zaman işleyen bir şey değildir. hiçbir derdi olmayanlar için iyi bir şaka olabilir ama hastası var, dertlisi var, hasta bakanı var, engellisi var. çok efsane bir senaryosu, mükemmel şakaları yoksa, dizi çakıldığı zaman onlar da fark eder.

dizinin sloganı bence doğru bir seçim değil. reklam kampanyası da doğru bir kampanya değil. belki amacına ulaştı ve ses getirdi ama amaç bence bu da değildi.

ahmet kural akıllı bir şey yapıp yetenekli bir oyuncu olarak drama yöneldi. bu şekilde bence kariyerinde kendine önemli bir sayfa açtı.

bundan sonra da muhafazakar kitleye hitap edecek işlerde görürsem şaşırmayacağım. adam profesyonel oyuncu olarak para kazanmak adına konjonktüre uygun konum almışsa da almış zira adam piyasadan silinmenin eşiğinden döndü.

üç kişinin izlediği şive komedisi çekerek bir yere varamadı. ulusal kanallarda dizi teklifi aldığını da sanmıyorum. bir nedenle de partneri murat cemcir ile de yollarını ayırdığını düşünürsek tek kişilik bir dram kariyeri gayet makul.

adamdan daha fazla kim nefret edebilirdi. alınan bir risk yok. geri dönüşleri de beğendiğini anlatan yüzü gülen aa röportajını da izledim.

lütfen kimse yıkamasın. bırakın toprağa karışayım, ölümü ellemeyin rahat bırakın.

anal fiksasyon

asıl dert o pamuğu kim tıkılayacak

yıkama bahane tıkılama sorgulanıyor

(bkz: fallik kompleks)

çirkin slogan.
büyükdere caddesi, ki on üç kilometreyi aşkın uzunluktadır, boyunca bu sloganı görmeyeceğimiz bir yer yoktu. işlek bir metro hattı geçiyor, metroya inen merdivenlerde sağlı sollu afişler, peronda beklerken karanlıkta dev gibi bu soru, caddeden yürürken billboardlarda aynı anda sıralı 5 adet yolun sağında ve solunda, bina cephesine giydirilmiş, ışıklı pnolarda hep aynı görsel. tek çare başını öne eğip pabucunun ucuna bakmak, araçtaysan da öndeki aracın plakasına odaklanmak. içeriğinden bağımsız hiçbir şeye kamusal alanda bu denli yoğun şekilde maruz kalmamak hakkımız olduğunu düşünüyorum. tıpkı yazar engelleme uygulaması gibi, bu içeriği de görmeme hakkımız olmalı. sebebini, neden rahatsız olduğumu kimseye açıklamak zorunda değilim * ama hangi görsel, reklam, afiş olursa olsun kamusal alanda kaçınma alanı bırakılmaksızın dayatılmasını taciz olarak nitelendiriyorum.

gelelim neden rahatsız edici bulduğuma; bu soru bize ne çağrıştıracak? bunun neyin reklamı olduğu belli mi? dizi mi, film mi, yeni bir ürün mü, kefen mi, bir sivil toplum örgütü mottosu mu? bu soruları tümden yanıtsız bırakınca tek hatırlattığı musalla taşı. günün her anında musalla taşını düşünmek zorunda mıyız? bu ülke yakın tarihte iki büyük deprem yaşadı, bir sürü insan yakınlarının cenazelerine hiç ulaşamadı, beden bütünlüğü bozulmuş şekilde ulaştı, yalnız bir uzvu bulunabildi, toplu ölümler yaşandı, sair sebeple cenazesini hiç yıkayamamış bir sürü insan var bu toplumda. daha dün yahu. bu insanların ne düşüneceği nasıl kimsenin aklına gelmez? benim ilk aklıma gelen bir sebepten cenazesini hiç bulamayanlar oldu. çirkin olmasının yanı sıra hassasiyetsiz de buldum, empatisiz, incelikten yoksun.

başta söylediğim şeyi yineleyeceğim çirkin bu slogan, kötü bir reklam fikri. bir kere dizi absürd bir ton içeriyor, reklam bize siccin falan gibi bir korku anlatısını çağrıştırıyor. tanıttığı şeyle asla alakası yok reklamın. negatif ilk imaj üzerine tasarlanmış. bunun iyi bir reklam stratejisi olmadığını düşünüyorum. gel gelelim sonuca, bu afiş konuşuldu. tek gayesi konuşulmaksa onu başardı. estetikten yoksunluğu ile, kötü bir reklam olmasıyla başardı. şayet yapımcıların ve reklamcıların hedefi bu çirkin şeyi insanlara şehrin her yerinde dayatıp, buna karşı olumsuz sesleri sosyal medyada yükseltip ardından da muhafazakar kesmi bu afişten rahatsız olanların üstüne kışkırtmak ve bir seküler-muhafazakar tartışması başlatıp ellerini ovuşturarak diziden para kazanmaksa, bunu bence başardılar. çünkü bu sloganın en büyük tesiri sosyal medyada para kazanmak için yapılmış ticari bir ürün olan diziyi hak kelamıymış, gibi savunanlar ile bu reklamdan rahatsız olanların dövüşüne dönüştü. muhafazakar kesim, sloganı beğenmeyenleri anında allah düşmanı, din düşmanı, ölüm bilgisinden kaçınan, dizinin islamın bayraktarlığını yaptığı için rahatsız olan taraf ilan etti. sırf trt'de yayınlanıyor, trt ise onlara göre doğrudan allah medya yapım olarak hizmet verdiği için, diziyi ve afişi eleştirenler şeytanın ordusundan sayılıyor. afişi beğenmeyenler de diziyi izlemeden dizi üstüne olumsuz konuşuyor, din güzellemesi diyor, onlar da o taraftan saldırıyor, sosyal medya savaşları harlanıyor. dinle falan hiç alakası olmayan, para kazanmak için ticaret yapanlar da o sırada keyifle para sayıyor. bakın çirkin bir reklam neler neler yapabiliyor.

(bkz: erduvan kuru temizleme)

hiç umurumda olmayan sorunsal.ölmüşüm ister yaksınlar ister atomlarıma ayırsınlar.

dizinin çıkış noktası olarak seçilmiş ancak dizide biraz çiğ durmuş buralar. ana karakterin ölümle karşılaşma şekli, sürekli tekrar edilerek bu lafın anlamından uzaklaşması bana geçmedi. onun dışında konu hakkındaki fikrime gelecek olursam. insan olmak hakikaten enteresan bir durum. birçok şeye gereksiz denilebilir. ama bırakın tarihteki ölüm ritüellerini, medeniyetin sonunun geldiği dizilerin senaryolarında bile ölüye veda ederler, bir tören yaparlar. bknz(bkz: from, the walking dead) bu bana hep çok gerçekçi gelmistir. mesele hiçbir zaman ölüyü ortadan kaldırmak olmadi ki, orada bile anlam arayışındayız. ben şahsen yakılmak istemezdim, toprakla buluşmak daha tabii. bedenin doğrudan toprağa yatırılması da mantıklı, evet ölüm de dahil hayata biraz çevreci bakıyorum.

insanları rahatsız eden şey kendilerine ölümün hatırlatılması
benim açıkçası umurumda değil ama seçme hakkım varsa sydney sweeney