ot gibi yaşadığı halde günlük tutan birey

ot gibi yaşadığım için günlük tutamıyorum. ne yazacam ki zaten.

bugün de uyanıp işe gittim, akşama kadar çalıştım. geldiğimde acıkmıştım bişiler yedim. behzat ç yeni sezonunun 3. bölümü yayınlanmış, açtım izledim. iki bira yuvarlayıp uyuyacam birazdan da. bugün de kayda değer bişi olmadı.

böyle olur sanırım her sayfası.

4 sene önce yazmışım: #387701
hala aynı düşünüyorum. eski günlüklerime bakmak da mental olarak zorlayıcı olsa da hoşuma gidiyor. nerelerden geldin be kızım sen dedirtiyor.

bence herkesin günlüğü, kişisel bir arşivi olmalı. illa oturup defter kalemle yazmaya gerek yok, telefonun not uygulamasına bile yazsan bir şeydir. ot gibi yaşamak bu düzenin bize zorla yaptırdığı bir şey. eminim buradaki yazarların %90'ı işten eve evden işe bir hayat yaşamak zorunda. yazmak bu otluğun aslında içinizden gelmediğini, dışarıdan bir baskı olduğunu hatırlatıcısı. aynı hayatları başka kafalarla yaşıyoruz. sabah işe giderken şahit olduğun bir tartışmanın sana ifade ettiğiyle bana ifade ettiği bambaşka. bireyselliğimizi, benliğimizi koruyalım çünkü sen buna değersin.*

hiçbir şeyi yazmak kolay mı sanıyorsunuz?kolaysa siz de yapın

sevgili günlük,
bugün uzun zaman sonra sakin bir gün geçirdim.
yeni kararlar aldım ve dolapta iki yıldır duran ski masklardan benim olanı taktım ilk defa. camiye gittim. gidenlere dua ettim. kalanlara uzun ömür diledim. sonra çay içmeye gittim. iki kişi ile tanıştık ve muhabbet ettik. hesabımı ödemek istediler. ben de, "benim hikayem kötü la abi durumum değil" diyemedim. hesabım kadarını ihtiyaç sahibi olabileceğini düşündüğüm birine verdim.

bir ara çocukluğumda ettiğim dualar geldi aklıma ve onları okudum. toybox suresi ve allah'm kek ver duası.
toybox suresini çocukken cenazelerde okurdum bağıra bağıra. bu defa yürürken içimden okudum.
kendim içinse, allah'm kek ver duasını okudum.*
peşine ethfi'de açtığım işlem döndü. (bana benden daha yakın olan patron bilir kalbimi) 4 saatlik mumda allah katına çıktı hemen. zararım %950'den %220'ye düştü bir anda.

boksa yazıldım ve 20.000 adım attım. hala yürüyorum.


bir zaman bir arkadaşla giderim diye hiç uğramadığım mekanların bir kaçına uğradım ve denemek istediklerimi denedim.

en güzel olanı ise 8 aydır kayıp olan cürümü bulmak oldu. çok şükür ölmemiş.



itiraf etmeliyim, 8 yaşındaysanız hayat o kadar kötü olmuyor.

bonus,

dışa dönük bir insanın günlük tutma ihtimali içe dönük olandan azdır. bu anlamda tuhaf bir durum değil.

çılgınca yaşayan insanların sorunu belki de yaşadıkları hayatla ilgili çok düşünmemek.

öyle demeyin, otlar olmasa vejetaryenler açlıktan ölür. her gün iki taraf da hayatta kalma mücadelesi veriyor.* ot gibi görünseler bile başkalarının neler çektiğini anlayamazsınız.*

günlük tutmak düzenli ilaç almak gibi olduğundan hayatıma bir renk katması açısından günlük tutmamaya, zincirlerimi kırmaya ant içmişim.
her gün şunu yap denilmesi hoş değil ben unuturum hem.

bu nedenle daha düzensiz, daha öngörülemez olan sözlükte ne hikmetse her gün yazmaktan da geri durmayarak kendi kafamı karıştırmak suretiyle ot gibi hayatıma düzenli bir karmaşa getirmişim.