ot gibi yaşadığı halde günlük tutan birey

kim ne derse desin, yazmaya devam etmesini tavsiye ettiğim şahıstır çünkü başkalarının onun hayatı hakkında "ot gibi" demesinin bir önemi yok. kaldı ki, günlük tutmak, sadece gün içinde yaşadığın olayları yazmaktan ibaret değildir. hayaller, duygular, düşünceler vs. her şey, günlüğe yazılabilir. günlük tutmak, aslında bir bakıma kişinin kendi kendine konuşmasıdır ve içedönük kişiliğe sahip olanlar, günlük tutmaya daha meyillidir çünkü dış dünyaya kendilerini açmak, onlar için daha zordur, insanlarla konuşurken belki ağızlarından bir cümle çıkar ama akılarından binlerce cümle geçer ki bu cümlelerin kaleme alındığı yer de genelde günlüklerdir. içedönük kişiliğe sahip olanlar, güçlü duygulara sahiptir, sezgileri yüksektir, gözlem yeteneği daha gelişkindir ve genelde asosyaldirler ki bu yüzden insanlar, onların "ot gibi" bir hayat yaşadığı yanılgısına kapılırlar ama onlara karşı önyargılı olunmaması gerektiğini düşünüyorum çünkü, iç dünyalarındaki düşünsel, duygusal ve sezgisel zenginlikten dolayı kendilerini ancak yazarak, sanat eserleri yaratarak ve müzik yaparak ifade eden insanlar olmasaydı, ne okuyacak bir eser, ne izleyecek bir film, ne de dinleyecek bir müzik bulurduk.

günlük tutmayı hiç sevemedim ve sevmiyorum. bence günlük tutmak dünyanın en şuursuz ve tehlikeli hareketi.. düşünsenize tüm sırlarınızı ve hayatınızı bir deftere kayıt ediyorsunuz. kimin eline geçerse, tüm hayatınızın canına okunur.

bence göz göre göre aptallıktır günlük tutmak. kendi ebeveynlerinize dahi güvenemezsiniz çünkü çoğu güvenliğinizden endişe ettiğinde ya da rast gele bir yerde o defteri bulduğunda açar sonuna kadar okur.
“ay bu evladımın özeli “ diyerek kimsenin defteri kenara itekleyeceğine inanmıyorum sonra bir bakıyorsunuz tüm standartlarınız kısıtlanmış, elinizden her şeyiniz alınmış( 18 yaş altıysanız) , üstü iseniz daha fena bu sefer psikolojik baskı ve mobing başlıyor.

türklerin genel ebeveynlik alt yapısı kaygı bozukluğu ile doludur. kimse “ bu benim evladımın hayatı, burnumu sokamam” demiyor. anne ve baba olmanın doğasında paranoyaklık ve kontrol etme sapkınlığı var. çok nadir insan gerçekten bilinçli çocuk büyütüyor bu ülkede. onlarında zaten üst seviye ya da kültür düzeyi aşırı yüksek ailelerden geldiğini düşünüyorum.

bu yüzden kendi hayatınıza ait hiç bir detayı bir yere kayıt etmemeli veya yazmamalısınız. kendinizle ilgili veri depolamayın, hayalet olun. aksi tavırlarla, potansiyel risk doğuruyorsunuz. herkes, her şeyinizi kullanabilir. tek bir defteri ele geçirmekle, tüm hayatınızın dengesi ile oynayabilirler.


risk almayın, böyle cocuk hayalperestliğine sahip olmayın.

içini boşaltmayıp etrafa mı saldırsın? zaten insanlar barut gibi, bırakın bildikleri gibi zararsızca deşarj olsunlar.

siz okuyun diye yazılmadığı için sizi neden bu kadar enterese ettiğini anlayamayan bireydir. siz gidin macera romanı tadında günlükler tutun. insanları rahat bırakın.

faaliyetleri sıradan olsa da içinde yaşadıkları ağırdır. biz bilemeyiz ancak sahibi biliyordur. her boka burnunu sokup yorum yapma timi bunu da es geçmemiş maşallah.

konuya başka bir yerden bakmak istiyorum. ot gibi yaşadığım için günlük rutinime dair anlatılabilecek, kayda değer bir şey olmadığından, flört neyim yapmadığım dönemler olmuştu. ne konuşacağız baba biz diye.

t: canının istediğini yapan insandır.

ot gibi yaşayıp günlük tutuyorsa ottan daha fazlası olup b.klardan laf yiyordur...

sevgili günlük,

bugün dünün aynısı

sevgilerimle,
epsilon.

yazma yeteneği varsa ot gibi hayata ejderhalar koyup o ejderhaları öldüren kahramanları da anlatabilir.

nasıl bir hayat yaşadığımı yazılı bir şekilde yüzüme çarpmama hiç gerek yok, farkındayım zaten.