ot gibi yaşadığı halde günlük tutan birey

ot gibi yaşama standartları nedir bilmediğimden uzun uzun düşündüğüm başlıktır.

ama başlığı görünce ot gibi yaşayan biri varsa o da benim diye düşündüm.

ve gelecekte bir gün üşenmezsem fotoğraflı günlük tutacağım çok havalı duruyor.

başkaları okur korkusuna tutamıyorum

ot gibi yaşama tabirini kullanan ama ot kadar faydası olmayan insanların, tekdüze yaşayan insanların günlük tutmalarına laf ettiği başlıktır. insan istediğinde yazar, istediğinde çizer. kimse kimsenin hayatına karışmamalı..

nilgün marmara’nın ölümünden sonra eşi

“şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenara pıtır pıtır bir şeyler yazardı.” demiş. işte bu kadar basit her şey. anlaşılmamak.

insanın ne yaşadığı kendini bağlıyor. aslında kolay gibi görünen fakat oldukça zor olan bir şeydir günlük tutmak. kelimeleri bir araya getirip hizaya sokmak öyle kolay değil. ayrıca günlük yazmanın şartı her gün farklı şeyler yaşamaktan da geçmiyor ki... bazen tek satır da olsa yazarım, yazmaya çalışırım.

ot geldim sap gitmeyeyim diye işte.

belki de ot gibi yaşamak istemediğindendir.

günlük tutmak gece o gün ne yaptğını yazmak olsaydı adı günlük tutmak olmazdı, rapor yazmak olurdu.

günlük tutmak, gündelik rutinindeki basit olayların içindeki değişkenleri merak etmekle başlayıp, her gün anlamını bilmeden tekrar tekrar yaptığın şeylerin anlamlarını keşfetmeye kadar gider.

hangi otlar mesela. faydalı otlar mı faydasız olanlar mı?

ilkokulda mıyız sabah kalktım kahvaltı ettim diye eylemli günlük tutalım. hayatınızın belli dönemlerindeki hislerinizi ve duygularınızı ilerde dönüp görebilmek için tutulur günlük.

hafıza güçlendirmek için günlük tutmayı deniyor olabilir...

hadi yine iyisin elem kız bugünde ot olmuşsun.

günlük tutmak benim için kendime anı hediye etmek demek.
dedemi kaybettiğimde, amcalarım gittiğinde küçük zihnimin bana neler düşündürdüğünü, annem yanımda değilken evsiz ocaksız hissettiğimi hatırlamak, unutmamak istedim.

ilk aşık olduğum günü, ilk yalnız geçirdiğim geceyi, hastalandığımda yanımda yanımda kimse yok diye 4 sene sonra ilk kez anne diye ağladığımı bilmek demek.

hele şimdi daha değerli biliyor musunuz? annem hatırlamıyor bazı şeyleri ameliyattan sonra, komşumuz nasılsın diye seslendi geçen balkonda görünce bizi. hal hatır, hoş beş derken komşumuz ben de böyle olmuştuk dedi ameliyattan sonra. anacağım aa sen ne ameliyatı oldun dedi. komşucum şok! ee nasıl bilmezsin geldin ya geçmiş olsuna dedi, annem yok gelmedim filan derken... annem dedim hatırlamıyor bıdı bıdı abla ondan öyle dedi dedim.

şimdi ben bu güzel günlerimi, hislerimi, adımlarımı "ot" diyerek kendime çöpe mi atayım?

insan anılarından ne kolay vazgeçer olmuş.
hayreti mucip!

içsel dünyasının karmaşasını yazıyordur belki de, terapi gibi geliyor tavsiye ederim günü gününe yazmaya gerek yok ne zaman ihtiyaç duyarsanız yazın.

buyurun benim. evet ot gibi yaşıyorum 1 senedir. pandemi sağolsun, gezmek, eğlenmek, tatile gitmek hepsi yalan oldu. ev iş, iş ev. ancak yine de her gün hiç aksatmadan yazıyorum. benim günlük tutma anlayışım sadece gezip gördüğümü, yiyip içtiğimi yazmak değil ki. o günkü düşüncelerim, kırgınlıklarım, mutluluklarım, beklentilerim, koşullarım. evet ben böyle günlük tutuyorum. peki ne mi faydası var? 5 yıl önce ki hayata dair umutlarımı, acılarımı şimdi ile kıyaslayabiliyorum, o zaman kırıldığım şeylerin ne kadar önemsiz olduğunu görebiliyorum. yaşadığım zorluklar karşısında verdiğim duygusal tepkileri ölçebiliyorum. kendi yaşamıma dair detaylı bir zaman yolculuğuna çıkabiliyorum, ve bu beni mutlu ediyor.

eğer ot gibi yaşadığı halde günlük tutan biriysen , artık sen olmuşsundur. nitekim anıları herkes yazar ama kurguyu sanatçılar tasarlar ve yazarlar.

bol bol düşünce ve duyguyla yazılmış bir günlüğe sahip bireydir. aklıma sıdıka dizisi geldi. her bölüm sonunda sıdıka günlüğüne bir şeyler yazardı. ot gibi yaşamaksa ot gibi yaşardı. ama yazdıkları çoğu insanın yazamayacağı kadar ustalıkla yazılırdı. mühim olan insanın o gün eyleme geçirdikleri değil neler düşündüğüdür. saklanmaya değer olan da budur.

bütün de "ot gibi yaşıyor" yaftası yedim çok şükür. yine de hayatımın en stresli günlerini yaşıyorken üzgünüm ama ot olmaktan utanmadan günlük yazmaya devam edeceğim.

günlük diyince niye akıllara, sevgili günlük bugün nasılsın, bugün şunlar şunlar oldu, ben şunlara karşılık bunları söyledim tarzı şeyler geliyor.
belki de yazmak konuşmaktan daha iyi hissettiriyor, sözümüz bölünmeden, araya başka konular girmeden direk anlatmak istediklerimizi yazıyoruz. yazı yazmak uzun zaman aldığı için daha detaylı düşünme fırsatı bulabiliyoruz.

bugün diğer balkonda sigara içtim günlük. evet bu biraz saçma olurdu.

valla bu benim bir de çok gizli,aksiyonlu bir hayatım varmış gibi türkçe kelimeleri kiril aldabesi ile yazıyorum.